Thursday, February 28, 2013
Wednesday, February 27, 2013
Sunday, February 24, 2013
ပ်ိုဳးစိုက္သူနဲ႕ပိုးကိုက္သူ၊ ရွိဳးရိုက္တယ္အတူတူ။
အေဖသင္ေပးလိုက္တာ
ဗုဒၵံ သရဏံ ဂစၦာမိ ႏွဳတ္တိုက္ဘုရားစာ
ေသရာပါ ဒဏ္ရာပဲ။
ကဲ....
က်ေနာ္ဟာ
ကိုယ့္ေကာင္းကင္ကို ကိုယ္မီးရွိဳ႕တဲ့
ဘာသာမဲ့တစ္ေယာက္
ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာလဲ။
ပ်ိဳးလိုက္တိုင္း ရွင္သန္မယ္မထင္နဲ႔
ရွိဳးလိုက္တိုင္း ဂြင္မွန္မယ္မထင္နဲ႔
ကိုယ္တိုင္ဟာ
ဖဲထုတ္ထဲ မြဲစုတ္ေနတဲ့ဖဲပဲ
(လူဆိုတာ)
မဆြဲဆုတ္ရဲတဲ့ ပြဲရွဳပ္ေကာင္ေတြ။ ။
သုအိုင္စံ
၂၄-၀၂-၁၃
လူ႕အခြင့္အေရး
၁ ၾကိဳး၊ ၂ ၾကိဳး ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
၆ ၾကိဳး စလံုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ျဖဳတ္ပစ္ခံထားရတဲ့ေကာင္ဟာ
၆ ၾကိဳးစလံုးပဲ ျပည့္စံုတိက် ျပန္တပ္ခ်င္တယ္
ဘယ္သူေတြ တီးခတ္ဖို႔မွ မဟုတ္ဘူးကြာ
ငါ့ဘာသာ ဂစ္တာတစ္လံုးလို ပီပီသသ
ငါ့ဂီတနဲ႔ငါ ဆြံ႕အေနလိုက္မယ္။ ။
သုအိုင္စံ
၀၅-၀၁-၂၀၁၃
လူ႔အခြင့္အေရး (၁)
ဖေယာင္းတိုင္ဆိုလည္း
ဖေယာင္းတိုင္ ပီပီသသ
ငါ လင္းေတာက္ေပ်ာက္ရွသြားခ်င္တယ္
ငါ့ကို မီး လာ လာ မသတ္နဲ႔ကြာ။ ။
သုအိုင္စံ
၂၄-၀၂၁၃
Saturday, February 23, 2013
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ နဲ႔ လွသန္း
သည္မီးရထား ႏွစ္စီးလံုး
ဤခရီးကား ျပီးဆံုးပါျပီး ဆိုျပီး
ဘူတာေတြမွာ ထိုးရပ္သြားတယ္.....
ဒါေပမဲ့
သူတို႕ရဲ႕ဥၾသဆြဲသံေတြ ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားၾက
ကဗ်ာမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ဘူတာစဥ္ရင္ဘတ္ေတြထဲ
ဖ်တ္ခနဲ... ဖ်တ္ခနဲ... ဖ်တ္ခနဲ... မရပ္မစဲပဲ။ ။
သုအိုင္စံ
၂၃-၀၂-၁၃
Friday, February 22, 2013
Schizophrenia
ပထမကမၻာစစ္ရဲ႕ စစ္က်န္တပ္သားေလးဟာ
ပထမကမၻာစစ္ရဲ႕ စစ္က်န္က်ည္ဆံေၾကာင့္
ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲမွာ ေရွာသြားတယ္။
တတိယကမၻာစစ္မွာေတာ့
ပထမကမၻာစစ္က စစ္သားေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး
ပထမကမၻာစစ္က လက္နက္ေတြလည္း တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူး
ပထမကမၻာစစ္က အမုန္းေတြပဲ သီးသန္႔က်န္ေတာ့တယ္....
သူု႔တမ်ိဳးတည္း ေနလို႔မရတဲ့ အမုန္းဟာ ရန္သူရွာေတာ့တာပဲ၊
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မွန္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ျမင္သြားခဲ့တယ္ေလ
က်မ္းစာေတြထဲက ဝါက်ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဒႆနနဲ႔ ပစ္သတ္ေတာ့တာပဲ
ကမၻာဟာ ဘုရားမွဳိင္းနဲ႔ တအားမိုင္းခြဲခံလိုက္ရတယ္။ ။
သုအိုင္စံ
၂၁-၀၂-၁၃
Monday, February 18, 2013
Thursday, February 14, 2013
ေဖေဖၚ၀ါရီဆယ့္ေလး
ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ကိုေစာေ၀ကို သတိရ
...
.....
အာရင္ဘတ္က ေျပာတယ္
နာ နာခံစားတတ္မွ ခံစားမွ
ရူးရူးမူးမူးကို ျဖစ္ေနမွ
ႀကီးျမတ္တဲ့အႏုပညာလို ့
မွဴးမုံမွဳိင္းေ၀ေစတဲ့ ဓါတ္ပုံေမာ္ဒယ္မေလးေရ
ႀကီးေတာင့္ႀကီးမားႀကမွ အသည္းကြဲတဲ့ေရာဂါတဲ့
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခ်စ္တတ္သူမ်ား
ေရႊအတိခ်ထားေသာလက္မ်ားျဖင့္ လက္ခုပ္တီး၍ရယ္ပါ။(ေစာေ၀)။
...
.....
သစ္ေကာင္းအိမ္က
ခ်စ္သူ ... အလင္းျဖဴနဲ႔ လက္တြဲထားတယ္
သူက ခ်ယ္ရီေရာင္၀တ္စံုျပည့္၀တ္လို႔ ...။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ
၈၈မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ ဥေရာပဆန္ဆန္နဲ႔ ဥေရာပကို ထြက္ေပါ့
သူတို႔ ဥေရာပေတးေတြနဲ႔ ကခုန္ၾက ..
အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ ကမၻာ့သစ္မွာ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ သူတို႔ ကခုန္ၾက ..။
နႏၵအိမ္ ၁၄၊၀၂၊၂၀၁၃။
...
.....
အာရင္ဘတ္က ေျပာတယ္
နာ နာခံစားတတ္မွ ခံစားမွ
ရူးရူးမူးမူးကို ျဖစ္ေနမွ
ႀကီးျမတ္တဲ့အႏုပညာလို ့
မွဴးမုံမွဳိင္းေ၀ေစတဲ့ ဓါတ္ပုံေမာ္ဒယ္မေလးေရ
ႀကီးေတာင့္ႀကီးမားႀကမွ အသည္းကြဲတဲ့ေရာဂါတဲ့
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခ်စ္တတ္သူမ်ား
ေရႊအတိခ်ထားေသာလက္မ်ားျဖင့္ လက္ခုပ္တီး၍ရယ္ပါ။(ေစာေ၀)။
...
.....
သစ္ေကာင္းအိမ္က
ခ်စ္သူ ... အလင္းျဖဴနဲ႔ လက္တြဲထားတယ္
သူက ခ်ယ္ရီေရာင္၀တ္စံုျပည့္၀တ္လို႔ ...။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ
၈၈မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ ဥေရာပဆန္ဆန္နဲ႔ ဥေရာပကို ထြက္ေပါ့
သူတို႔ ဥေရာပေတးေတြနဲ႔ ကခုန္ၾက ..
အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ ကမၻာ့သစ္မွာ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ သူတို႔ ကခုန္ၾက ..။
နႏၵအိမ္ ၁၄၊၀၂၊၂၀၁၃။
Tuesday, February 12, 2013
ခ်စ္သူေလးသို႔ ႏွစ္စဥ္ ေတာင္းပန္ကဗ်ာ
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ မုန္႔ဟင္းခါး လာဝယ္စားသူေတြကို ပိုက္ဆံမယူဘူး၊ အလကားေကြ်းမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ လမ္းဆံုဂိတ္မွာ ဆိုက္ကားကိုထိုးျပီး၊ တေနကုန္ စစ္တုရင္ထိုးမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ဆိုင္မွာ ဘယ္သူလာေစ်းဆစ္ဆစ္၊ ေလ်ာ့ေရာင္းေပးလိုက္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ တပ္ထဲမွာ ဒန္ေပါက္ေကြ်းျပီး၊ တပ္ရင္းတစ္ဝန္းလံုး ဖရက္ဒိတ္ လုပ္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ရဲစခန္းမွာ လူဆိုး လိုက္မဖမ္းဘူး၊ အခ်ဳပ္သားေတြကို ေဘာ္လံုးေပးကန္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ေထာင္ထဲမွာ အသားဟင္းေကြ်း၊ ဝတ္စံုသစ္ထုတ္ေပးျပီး၊ ရက္ေလွ်ာ့ေပးမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ေန႔ဆြမ္းဘုန္းျပီးတာနဲ႔ ပရိတ္မရြတ္ေတာ့ဘူး၊ သူ႔မိန္႔ခြန္းေတြ နားေထာင္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ မနက္ပိုင္း ေက်ာင္းဝန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျပီး၊ ညေနပိုင္းမွာ ေက်ာင္းလႊတ္ေပးလိုက္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ေန႔တဝက္လယ္ထြန္ျပီးတာနဲ႔၊ ႏြားေတြကိုလႊတ္ျပီး ရြာထိပ္မွာ ထန္းေရသြားေသာက္ၾကမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ေလးျဖဴသီခ်င္းေခြေတြ ခဏအနားေပးျပီး၊ ခင္ညြန္႔ရည္ သီခ်င္းေတြ တေနကုန္ဖြင့္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ႏိုင္ငံျခားသားကို ဒီေန႔ငါ့အေဖေန႔လို႔ေျပာဆိုရွင္းျပျပီး၊ တစ္က်ပ္တန္ေပၚကပံု ျပမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ အေမ့ဆီက မုန္႔ဖိုးေတာင္းျပီး၊ ပန္းဆိုးတန္းမွာ သူ႔အထၳဳပၸတိစာအုပ္သြားဝယ္မယ္
ဒီေန႔
အေဖ့ေမြးေန႔၊ ညေနရပ္ကြက္ေပါင္းစံု ေဘာ္လံုး ဒိုင္းဆုေပးျပီးတာနဲ႔၊ ည ရုပ္ရွင္ရံုမွာ အလကားျပမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ မီးမီးတို႔ ညတြက္ကိုက္ ျပီးတာနဲ႔၊ ကိုကို/ေမာင္ေမာင္တို႔ကို အလကား အနမ္းေပးလိုက္မယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ဘီအီးဒီစီ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို အျမတ္မ်ားမ်ားမယူဖို႔နဲ႔၊ အရက္မ်ားမ်ားမေရာင္းဖို႔ေျပာရမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ေတာင္းလို႔ရတဲ့ထဲက ၅၀က်ပ္ကို ေတာင္းေနတဲ့ တေယာက္ေယာက္ကို ျပန္ေပးလိုက္မယ္
ဒီေန႔
အေဖ့ေမြးေန႔၊ နတ္ေမာက္က အိမ္အိုၾကီးဓါတ္ပံုကို ဝိုင္းၾကည့္ျပီး သူအဲဒီမွာေနခဲ့တာေလလို႔ အခ်င္းခ်င္းေျပာျပၾကမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ လူထုအခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔သမီးဘာလုပ္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ျပီး၊ အားလံုးက ဝိုင္းပံ့ပိုးၾကမယ္
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊ ငါ့ သူငယ္ခ်င္းဖိုးသားေမြးေန႔၊ ငါတို႔ ငါး အတူ သြားေသာက္ျပီးရင္၊ ကိုယ့္ကဗ်ာ ကိုယ္ေရးၾကမယ္
ဒီေန႔
အေဖ့ေမြးေန႔၊ (မင္းတို႔လည္း မင္းတို႔ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ျပီး၊ ဒီကဗ်ာကို ေရးခ်င္သလို ဆက္ေရးလိုက္ေတာ့)
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊.................................................................................................................
ဒီေန႔ အေဖ့ေမြးေန႔၊.................................................................................................................
ေဆာရီးပဲ ခ်စ္သူေရ
မနက္ဖန္ (၁၄-၀၂-၁၃) ခ်စ္သူမ်ားေန႕မွာ မင္းနဲ႔ကိုယ္ အရက္နာက်ျပီးေတြ႕ရမွာ အနမ္းေတြကို အားနာမိပါရဲ႕
ဒီေန႔ (၁၃-၀၂-၁၃) အေဖ့ေမြးေန႔ပြဲမွာ ငါတို႔ေတြ ဖခင္ကို ဂုဏ္ျပဳ ေက်းဇူးဆပ္ မူးရူး/ပင္ပန္းေနၾကျပီ မဟုတ္လား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရာက္သြားရာဘံုမွာ စိတ္ခ်မ္းသာ/ကိုယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ အမ်ားအက်ဳိးျပဳႏိုင္ပါေစ (ထာဝရ)။ ။
သုအိုင္စံံ
၁၃-၀၂-၁၃
(ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ ထာဝရလက္ေဆာင္)
မရဏအလြမ္း
ငါတို႕ လမ္းခြဲအနမ္းေျခြျပီး ငါ ညစ္ညစ္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ကို လီဗာကုန္ ဂီယာကုန္ သတိအျပည့္နဲ႔ ေမာင္းလာခဲ့တယ္
ေျခာက္စကၠန္႔ေလာက္ပဲ မင္းအေၾကာင္းအေတြးထဲ ဝင္လာျပီးေနာက္ ငါလည္းပြဲျပီး အလြမ္းလည္းမီးေသပဲ။ ။
သုအိုင္စံ
၂၀၁၀-----၂၀၁၃
Sunday, February 10, 2013
ဘုရားရိပ္ေက်ာင္းရိပ္
က်ည္ဆံဟာ အရွိန္ကုန္ေတာ့မယ္
ဘာကိုမွ မထိမွန္ခဲ့ပါလား
တရားသံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားေနရျပီ။ ။
သုအိုင္စံ
၁၀-၀၂-၁၃
Saturday, February 9, 2013
ေၾကးၾကီးေပးဝယ္ထားတဲ့ေကာင္ေတြေရာက္မွ၊ ကလပ္က ဖလားနဲ႔ လြဲ လြဲေနရတယ္ ဘဝထဲ။
ရွံဳးထြက္ပြဲမွာ
အႏိုင္ဂိုးကို သြင္းေပးခဲ့တာ နံပါတ္(၁၀)
ကယ္တင္ရွင္ၾကီးပဲ။
ေနာက္တစ္ပြဲမွာ
အနီကဒ္ယူေပးလိုက္တာလည္း သူပဲ
ေစာက္တလြဲေကာင္ကြာ။
ေနာက္တစ္ပြဲမွာ
အဝါ၂ကဒ္ ယူေပးလိုက္တာလည္း နံပါတ္(၁၀)
ဒီေကာင္ဟာ ဖဲေသၾကီးပဲ။
ႏိုင္တက္ ရွံဳးတက္ပြဲမွာ
အေခ်ာင္အႏိုင္ဂိုးသြင္းေပးတာလည္း နံပါတ္(၁၀)
ကဲ...ဘယ္သူဟာ ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္း သိခဲ့ပါသလဲ။
ႏိုင္ထြက္ ရွံဳးထြက္ပြဲမွာ
နံပါတ္(၁၀)ဟာ အလွဆံုး အႏိုင္ ၂ ဂိုးသြင္းေပးခဲ့တယ္
ကဲ..ဘယ္သူဟာ ဂုဏ္ယူူရေကာင္းမွန္း သိခဲ့ပါသလဲ။
ေဘာ္လံုးသမားဆိုတာ ေဘာ္လံုးလိုပဲ
ပရိသတ္ ဝိုင္းကန္တဲ့ ဒဏ္ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံထား
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလမေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ထားလည္း ခဏပါပဲ....
လူဟာလည္း သားေရပြဲေတြ အမ်ားဆံုးနဲ႔ ပင္စင္ရသြားတဲ့ တိုက္စစ္မွဴးပါ
ေဒးဗစ္ဘက္ကမ္းရဲ႕ ညာေျခဟာ
ရပ္ေနတဲ့ ပစ္မွတ္ကို ရပ္ေနတဲ့ ေဘာ္လံုးနဲ႔ ကိုက္(၅၀)ကေန ကန္ရင္
တခ်က္မွ မလြဲဘူး၊ ကန္ခ်က္တိုင္းထိမွန္ေလရဲ႕
ဒါေပမဲ့ ဘဝေဘာ္လံုးပြဲမွာက
ရပ္ေနတဲ့ ေဘာ္လံုးမရွိသလို၊ ရပ္ေနတဲ့ ပစ္မွတ္လည္း မရွိဘူး မဟုတ္လား
အားလံုးဟာ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာနဲ႕ ေျပးလႊား လွဳပ္ရွား ကစားၾက
နားမရတဲ့ အသက္ရွဴျခင္း
ေဘာ္လံုးလို ေလတင္းေနမွ ဂိုးသြင္းႏိုင္မယ္ မဟုတ္လား
ေဘာ္လံုးကစားသမားတိုင္းဟာ ပရိတ္သတ္ၾကီးထဲမွာေပ်ာက္ဆံုးသြားရ
ေဘာ္လံုးပရိသတ္ၾကီးတိုင္းဟာလည္း ကြင္းလယ္ေခါင္မွာေပ်ာက္ဆံုးသြားၾက
ကမၻာဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဘာလံုးကြင္းလို ပက္လက္ၾကီးလန္ အထီးက်န္ ထားပစ္ခံရတာပဲ
ကန္သူမဲ့ေဘာ္လံုးတစ္လံုးစၾကဝဠာထဲမွာ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လြင့္ေနရွာတယ္
အဲဒီမွာ ဂိုးတိုင္မရွိဘူး...။
သုအိုင္စံ
၀၉-၀၂-၁၃
Friday, February 8, 2013
သူတို႔ေခၚေတာ့ ဒုကၡသည္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ႔ ေတာ္လွန္ေရးသမား (၉)
ကိုညိဳ
“အာလူးနဲ႔ပဲ ခိုးစားေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ပါ့မလားကြ”
“အာလူးခိုးစားေနသူေတြက ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၾကမွာတဲ႔လားကြ”
ည ၁၁နာရီ၀န္းက်င္၊ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ မဏိပူရ ေတာင္နံရံေတြေတာင္ ပဲ့တင္ခတ္ျပီး
စူးစူး၀ါး၀ါးထြက္လာတဲ့ အသံနက္ၾကီးေၾကာင့္ ရံုးခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနရင္း ဦးဇင္းဦး၀ရနဲ႔ က်ေနာ္ ဘားတိုက္အျပင္ကို ေျပးထြက္ၾကည္႔လိုက္တယ္။
ကိုလွစိုးပါ။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနက ဖ်င္တိုက္ပံုထူထူ၊ လုံျခည္တိုတိုနဲ႔ လည္ပင္းမွာ မာဖလာ ပတ္ထားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ခံစားမႈမီးေတာက္က မဏိပူရေဆာင္းရာသီ အေအးဒါဏ္ကို အနိုင္ယူထားတယ္။ “အာလူးနဲ႔ ပဲ ခိုးစားေနၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္အံုးမွာတဲ့လား”
ဦးဇင္းဦး၀ရကို ျမင္ေတာ့ ကိုလွစိုးျငိမ္လိုက္တယ္။ ဘားတိုက္ထဲ ျပန္၀င္သြားတယ္။
က်ေနာ္တို႔တေတြ အားလံုးမ်က္နွာေတြ မေကာင္းၾကဖူး။ အားလံုး ေခါင္းငိုက္စိုက္္ေတြ။
လက္ရိွဘ၀အေနအထားေတြကို အားလံုးက မေၾကနပ္ၾကတာအမွန္။ စခန္းကလူၾကီးေတြကိုလည္း အားနာတယ္။ သူတို႕လည္း ရဲေဘာ္ေတြအားလံုး လံုလံုေလာက္ ေလာက္စားနိုင္ေအာင္ စီစဥ္လိုက္တာပဲ။ တျခားနည္းလမ္းလည္း ရွာမေတြ႔ေတာ့ ငတက္ဖ်ားနည္း သံုးလိုက္တာ။
ျဖစ္ပံုက ဒီလို...။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာက ရိကၡာမေလာက္င၊ ထမင္းမ၀၊ ဟင္းမေလာက္ျပႆနာကအျမဲၾကံဳတယ္။ ျပႆနာတခုခုျဖစ္ျပီဆိုရင္…အဲဒီစားဖိုေဆာင္ကေန စတာမ်ားတယ္။ ကသဲအာဏာပိုင္ေတြ ရိကၡာထုတ္ေပးတာက လူတေယာက္ ဆန္၊ ဆီ၊ ၾကက္သြန္ ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းဆိုၿပီး ေပါင္းေပးတာ။ သူေပးတဲ့ လူဦးေရအမွန္ဆို ကိစၥမရိွ၊ လူက တိုးလာတာဆိုေတာ့ မေလာက္ဖူး။ ဒါေတာင္ တခ်ဳိ႕ စိတ္ဓာတ္က်ျပီး ျပန္သြားရင္ ရိကၡာထုတ္ေပးတဲ့ “ရိုခူးမား”ကို အသိမေပးဘဲ မွိန္းထုတ္ေနတာ။ ေနာက္မွ အသိေပးတာ။
က်ေနာ္တို႕ကိုေပးတာ မေလာက္ငွတာလည္း ခဏခဏ တင္ျပတယ္။ သူတို႔ကလည္း အထက္ကလာတဲ႔စာရင္းအတိုင္း ေပးတာလို႕ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႕က မယံုဖူး။ ဒီလူေတြ ဒုကၡသည္ေတြဆီက ျဖတ္ခိုးေနတယ္လို႕ထင္တယ္။
သူတို႕ခိုးတာ အေရးမၾကီးဖူး။ ကိုယ္႔ရဲေဘာ္ေတြက မ၀ေရစာစားရေတာ့ ခဏခဏျပႆနာမ်ားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ငတက္ဖ်ား ေအာ္ပေရးရွင္းကိုၾကံစည္ခဲ႔တာ။ ရိကၡာဂိုေဒါင္က က်ေနာ္တို႕ရံုးခန္းနဲ႔ ကပ္ရက္ပဲ။ ေသာ့ကိုေတာ့ သူတို႔ ယူထားတယ္။ သူတို႔ကလည္း ေသာ့ ၂ ထပ္ ခတ္ထားတာ။
ဒါေပမဲ့ ဂိုေဒါင္အျပင္ဘက္အေပၚက ေလ၀င္ေပါက္(ေလသာျပဴတင္းေပါက္) မွန္တခါးေလးရိွတယ္။ လြယ္လြယ္၀င္လို႕မရဖူး။ နံရံကေန တေယာက္က ထမ္းတင္ေပးရင္..
ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးတေယာက္က အသာရိႈျပီး၀င္ရတာ။ ကေလးျမိဳ႕က “စန္းနိုင္”က ေဘာ္ဒီေသးေသးေကြးေကြးေလး။ သူက ပင္တိုင္ရိကၡာဂိုေဒါင္ တက္ခိုးရတယ္။ သိတ္မ်ားမ်ားယူလည္း ရိပ္မိမွာစိုးေတာ့ ၾကက္သြန္ဥ တပိသာ၊ ဆန္တပီ၊ ဆီအစိတ္သား.. သၾကားနည္းနည္းေပါ့။ မစို႕မပို႕ေလးကို နာမည္ပ်က္ခံျပီး အသဲအသန္ခိုးရတာ။
အဲဒါၾကီးကို အားလံုးက သိတ္မၾကိဳက္ဖူး။ အငတ္ခံမယ္ မခိုးဖူး၊ အဟာရျပည္႔မီေအာင္ေတာ့ စားဖို႔လိုမယ္ဘာညာနဲ႔...
သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေဆြးေႏြးအစည္းအေ၀းလုပ္ မဲခဲြျပီးဆံုးျဖတ္ၾကတာ။ ရိကၡာအေျခအေနမေကာင္းရင္
“စန္းနိုင္”တို႔ ငတက္ဖ်ားေအာ္ပေရးရွင္းလုပ္ရျပီ။ ဒီလိုနဲ႔ “အာလူးခိုးစားသူေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး”
ဆိုျပီး ေ၀ဖန္သံေတြၾကားရေတာ႔တာပဲ။ က်ေနာ္တို႕ “ဒီမိုကရက္တစ္ေျပာက္က်ားတပ္ဦး”(BDGF)က ရန္သူကိုသာ ေျပာက္က်ားတိုက္ပဲြ မဆင္ႏဲႊရတာ..
က်ေနာ္တို႕ပတ္၀န္းက်င္က အရြက္ေတြ၊ အပြင္႔ေတြ၊ အသီးေတြ၊ တြားသြားသတၱ၀ါနဲ႔ အင္းဆက္ေကာင္ေတြကိုေတာ့ မၾကာခဏေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ျပီး တိုက္ေလ႔ရိွတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပမယ္။
ေျပာက္က်ားအဟာရ၊ ေျပာက္က်ားဗီတာမင္ေတြအေၾကာင္းပဲ ဆိုပါေတာ႔။ ရီစရာေတြထဲက ေမာစရာေတြေပါ့။
က်ေနာ္တို႕အားလံုး စခန္းကေန၊ ေန႔လည္တၾကိမ္၊ ညေနတၾကိမ္၊ ေတာင္ေျခက ေခ်ာင္းထဲေရခ်ိဳးဆင္းတတ္ၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း လက္နက္ကိုင္အေစာင္႔ေတြနဲ႔အတူေပါ့။
အုပ္စုလိုက္ လူေရတြက္ျပီး ဆင္းရတာ။ ေခ်ာင္းထဲဆင္းရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေတာထဲမွာ ဇီးျဖဴသီးပင္ေတြေပါတယ္။ ဇီးျဖဴသီးေတြကို
ဆား၊ျငဳပ္သီး ထည္႔ေထာင္းရင္ ဟင္းတခြက္ေပါ့၊ အဲဒီအခ်ိန္ ငပိေတြဘာေတြ ဘယ္ရိွမွာလဲ။
ေနာက္ေခ်ာင္းထဲက ဂဏန္းက်င္းေတြနိႈက္ျပီး မီးဖုတ္စားတယ္။ ကဗ်င္းရြက္(ခ်ဥ္ေပါင္လိုခ်ဥ္ျပီးအခ်ဥ္ဟင္းခ်က္တယ္)နဲ႔
ဖေလာင္ေမႊး၊ သရက္ကင္းရြက္ေတြလည္း ရေလ႔ရိွတယ္။ တခါေတာ႔ သရက္ဖူးလို အဖူးေတြနဲ႔ အပင္တခ်ိဳ႕ေတြ႕တယ္။
တမူးက၊ ၀င္းေနာင္နဲ႔ က်ေနာ္ေရးခ်ိဳးသြားရငး္ အဖူးေတြ ခူးျပီးျမီးၾကည္႔တယ္။ ဖန္သက္သက္္နဲ႔၊ သရက္ဖူးအရသာလိုပဲ၊ အနံ႔ေတာ႔မရိွဖူး။ လွ်ာေတြ ဘာေတြလည္း မယားဖူး။ ဒါနဲ႔ပဲ
ခူးခ်လာတယ္။ စခန္းထဲအ၀င္ အားလံုးက ေမးၾကတယ္။ က်ေနာ္က ခတ္တည္တည္ပဲ“ျဖဴဂ်ီဖူး”လို ႔ေျပာလိုက္တယ္ ျဖဴဂ်ီဖူးကို ေခ်ာင္းထဲက ဖမ္းလာတဲ႔ ဂဏန္းလံုးမီးကင္၊ ငါးေရေပၚငါးေသးေသးေလးေတြကင္ျပီး ေရႊလွံဘိုျငဳပ္သီးစပ္စပ္၊ ဆားထည္႔ေထာင္းစားရင္ စားျမိန္ေကာင္းပဲ။
က်ေနာ္တို႕တေတြ အသားမစားရဖူးဆိုေပမဲ႔ ကိုယ္႔မွာရိွတဲ႔နာရီ၊ ဆဲြၾကိဳး၊ လက္စြတ္ေတြကို ကသဲ စစ္သားေတြဆီ ထုလိုက္ရင္ အမဲေျခေတာက္နဲ႔ စားစရာတခ်ိဳ႔ ရလာတာပဲ။
က်ေနာ႔နာရီေလးဆို တလေက်ာ္တာနဲ႔ က်ဲြေျခေတာက္ျဖစ္သြားတာေပါ့။ “ခ်န္ဒယ္ျမိဳ႕”ေလးက ၂မိုင္ေက်ာ္ေ၀းမယ္။
စခန္းက ခိုးထြက္ျပီး ေတာလမ္းအတိုင္းေျခက်င္ေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တယ္။
ခ်န္ဒယ္ေစ်းထဲကေန အေမႊးမီးျမိႈဳက္ထားတဲ႔ က်ဲြေျခေတာက္တစ္ေခ်ာင္းဆို လူ၅ေယာက္စာအ၀ပဲ။ က်ဲြေျခေတာက္ျပဳတ္၊ ျဖဴဂ်ီးဖူးသုတ္နဲ႔
ထမင္းလုပ္ကို ဘယ္နတ္သုဒၶါနဲ႔မွ မလဲဖူး။ ေကာင္းမွေကာင္း။
က်ေနာ္တို႕အေစာပိုင္းက တလေက်ာ္ေက်ာ္အသားမစားရေတာ႔ ေသြးသားအလိုနဲ႔.. စိတ္ကပါ အသားဓာတ္ကို ေတာင္းလာတာ သတိထားမိလာတယ္။
တခါေတာ႔ တပ္ထဲက ေခြးတေကာင္က်ေနာ္တို႕ေတာင္ကုန္းေပၚ တက္လာတယ္။ စိတ္ကအေကာင္ျမင္တာနဲ႔ သတ္စားခ်င္စိတ္က ေပၚေနတယ္။
ဒါနဲ႔ေခြးလည္း စခန္းနားေရာက္လာေရာ“လိုက္ဟ..လိုက္ဟ..
လိုက္ဟ”ဆိုျပီး ၀ိုင္းလိုက္တာ..။ ဘယ္မိမလဲ။ ေခြးက ကိုယ္႔ထက္လွ်င္တာေပါ့။ သူလည္း စားၾကြင္းစားက်န္ ရမလားဆိုျပီး နယ္ေျမအသစ္ကို သတိနဲ႔ခ်ည္းကပ္လာတာ။ ကိုယ္႔လူေတြ သံကုန္ဟစ္တာနဲ႔ အသက္လုျပီးေျပးတာေပါ့။. ေခြးေျပး..ေျပးတယ္ဆိုတာ ကြက္တိ။
က်ေနာ္ေတာ႔ အဲဒီေတာင္ကုန္းမွာ ေျမြသားကိုစျပီး စားဖူးတာပဲ။ တေန႔က်ေတာ ႔ေရခ်ိဳးသြားရင္း
ကသဲစစ္သားတခ်ိဳ႕ ေျမြသတ္ျပီး လႊင္႔ပစ္မယ္လုပ္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႕ထဲက ရဲေဘာ္တေယာက္က
ေတာင္းယူလာတယ္။ ကသဲကေမးေတာ႕ သိတ္စားလို႕ေကာင္းတယ္။ ေဆးဘက္၀င္တယ္လို႕
ေျပာတယ္။
ေျမြအေရခံြခြါျပီး ဆီအိုးကပ္ေလးနဲ႔ေက်ာ္စားတာ ေကာင္းမွေကာင္း။ ေနာက္ေတာ႔ ကသဲေတြေျမြရျပီဆို တုတ္ကေလးနဲ႔ကေလာ္ျပီး က်ေနာ္တို႕ကိုလာ..လာေပးတယ္။
ေျမြျမင္ရင္လန္႔တတ္တဲ႔ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ေနာက္ဆို အျပင္ထြက္တိုင္း တုတ္ကိုင္ျပီးျမက္ခင္းပဲၾကည္႔ေလွ်ာက္ေတာ႔တာ။ ေျမြေတြ႔လို ေတြ႕ျငားေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေတြ ရွာစားတတ္လာတယ္။ ေတာထဲမွာ ပုဇင္းရင္ကဲြေတြ အရမ္းေပါတယ္။ တက်ီက်ီနဲ႔ သိတ္နားညီးတယ္။ နွိမ္နင္းရမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကေလးျမိဳ႕ကေတာၾကြမ္းတဲ႔
၀င္းကိုတို႔ အုပ္စုတီထြင္တဲ႔နည္းအတိုင္း ဖိနပ္စုတ္ေတြကို မီးရိႈ႕၊ ဓာတ္ဆီစိမ္(ကသဲစစ္သားေတြဆီက ဓာတ္ဆီနည္းနည္းေတာင္း)ျပီး ေကာ္လုပ္တယ္။ ၀ါးရွည္ရွည္ထိတ္မွာ ဖိနပ္ေကာ္ကိုကပ္ျပီး ပုဇင္းရင္ကဲြေတြ ရွာဖမ္းေတာ႔တာပဲ။ သိတဲ႔အတိုင္း ပုဇင္းရင္ကဲြဆိုတာ တက်ီက်ီညံေပမဲ႔ လူသံၾကားရင္၊ အနားကပ္လာရင္ အသံေပ်ာက္သြားတာ၊ ရွာမရဖူး။ သူ႕ကိုယ္ေရာင္နဲ႔ပင္စည္နဲ႔က တထပ္တည္း။ ရွာရတာ ဘယ္လြယ္လိမ္႔မလဲ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာက္က်ားေတြက သဲၾကီးမဲၾကီးျပဴးျပဲရွာတာ။ တခါသြားဖမ္းျပီးရင္ ပုဇင္းရင္ကဲြေတြ စခန္းတခုလံုးေတာင္ စားနိုင္တယ္။ ေနာက္ထပ္ အင္းဆက္စစ္ဆင္ေရးတခုက ခါက်ဥ္နီေအာ္ပေရးရွင္း။
သစ္ကိုင္းဖ်ားေတြမွာ သစ္ရြက္ေတြစုျပီး အထုတ္လိုက္ၾကီးအံုဖဲြ႔ေနတဲ႔ ခါက်င္ေတြရဲ႔အကိုင္းကို ဒါးနဲ႔ခုတ္ျဖတ္ျပီး ေရျဖည္႔ထားတဲ့ ေရပံုးထဲထည္႔ထားလိုက္တာ။ ခါက်ဥ္ေခါပဏီတပ္ၾကီး ကစဥ္႔ကလ်ားျဖစ္ေတာ႔ ေရပံုးဆဲြျပန္။ ခါက်ဥ္ဥနဲ႔အေကာင္ေပါက္ေတြက ခ်ဥ္တင္တင္ေလးအရသာ။ က်ေနာ္တို႔က ေၾကာ္စားတယ္။ ေျပာက္က်ားေတြရဲ႔ ဗီတာမင္စီေပါ့။ တေန႕က်ေတာ႕ ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕စခန္းနားက သစ္ျမစ္ၾကီးကို ညာသံေပးျပီး တူးဆြေနၾကတယ္။ ဘာေတြ႔လို႔လဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၾကြက္တေကာင္၀င္သြားလို႕တဲ့ က်ေနာ္လည္း ေျမၾကြက္ဆူဆူျဖိဳးျဖိဳးၾကီးစား ရေတာ႔မယ္ဆိုျပီး လုပ္အားေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နွစ္က်ပ္ခဲြသားေလာက္ရိွတဲ့ ၾကြက္ကေလးတေကာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ရပ္တခုက အေတာ္ဆိုးတယ္။
ပုတ္သင္ညိဳတေကာင္ကို ၀ိုင္းလိုက္တာ။ အပင္ေပၚတက္ေျပးေတာ့ အပင္ပါလွဲမယ္လုပ္လို႕ မနည္းတားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးပုတ္သင္ညိုလည္း ေျပာက္က်ားအစာျဖစ္ရတာပဲ။
ပုတ္သင္ညိဳမီးဖုတ္စားတာ အရသာက ခ်ိဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသားကနည္းတယ္။ နံၾကားကပ္ေနတဲ့ အသားစနည္းနည္းေလးကို လုယက္စားၾကတာ။ က်ေနာ္တို႕တေတြ အဲလိုဘ၀ကို အဲဒီတခါပဲ ၾကံဳဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ္႔လည္း တလ၂ခါေတာ့ အသားစားရပါတယ္။ ေတာ္လွန္နယ္ေျမျဖစ္ေပမဲ႔ ေသးငယ္တဲ႔ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ အလိုမျပည္႔နိုင္တဲ့ စရိုက္တခ်ိဳ႔လည္း ေတြ႔ရတတ္တယ္။ လူပီသတဲ႔ လူ႕စရိုက္လို႔ပဲေျပာရမလားပဲ။ ရီစရာေလးတခုပါ။ အသားဟင္းခ်က္ရင္ လူေတြက သူ႕အသားက်ၾကီးတယ္၊ ငါ႔က်ေတာ့ ေသးေသးေလးပဲေပးတယ္တို႕၊
အသားတံုးဖ်က္တာ အတံုးမညီဖူးတို႔ ေ၀ဖန္လြန္းလို႔ အသားတံုးအၾကီးအေသး မွ်တေအာင္ အပ္ခ်ည္ၾကိဳးေလးေတြနဲ႔ တဲြခ်ီထားျပီး ခ်က္တာ။ ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္သူေတြ ေျဖရွင္းပံုေလးကို သေဘာက်လို႕ပါ။ အဲလိုမွ မရွင္းလဲ ပူညံပူညံအစ္ရႈဴးေတြက တက္လာအံုးမယ္။
ထမင္းစားရင္ အမဲတံုးေလးေတြက အပ္ခ်ီၾကိဳးတန္းလန္းေလးေတြနဲ႔။
တရက္မွာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာသီးပင္တပင္ ေဂၚရခါးကုန္းမွာ သြားေတြ႔တယ္။ ေၾကာင္လွ်ာသီးေတြ ျပြတ္ေနတာပဲ။ မဏိပူရလူမ်ိဳးေတြနဲ႔၊ အိႏိၵယကဇိုမီး၊ မီဇိုခ်င္းေတြ ေၾကာင္လွ်ာသီး မစားတတ္ဖူး။ ဗမာေတြလာမွ စားရေကာင္းမွန္းသိတာ။
ေနာက္ဆို ေၾကာင္လွ်ာသီး မၾကာမၾကာစားရတယ္။ တခါေတာ့ စခန္းသစ္ေအာက္က ၀ါးရံုပင္ကေန ၀ါးမွ်စ္စို႔ေတြ ေတြ႔လို႕ရဲေဘာ္ေတြ ခ်ိဳးလာတယ္။ သိတ္စားလို႕ေကာင္းတယ္။ မွ်စ္ခ်ဥ္ေတာင္တည္္လိုက္ေသးတယ္။ သိတ္မၾကာဖူး။ ကသဲ ရဲအရာရိွနဲ႔ အရပ္သားတေယာက္ စခန္းေပၚေရာက္လာတယ္။ ပါလာတဲ႔ အရပ္သားက သူ႔ရဲ႔၀ါးရံုေတာက ေမြးထားတဲ႔၀ါးေတြကို ဒီကဗမာေတြ ခိုးနႈတ္သြားတဲ႔ အေၾကာင္းတိုင္ေျပာတာ။ ဒီမွ်စ္ကေန ၀ါးဘယ္ေလာက္ထြက္နိုင္ေၾကာင္း၊ ၀ါးတလံုးကို ဘယ္ေလာက္တန္ဘိုးၾကီးေၾကာင္း တြက္ခ်က္ျပီးေရာ္ေၾကးေတာင္းလို႕ စခန္းက မရိွမဲ႔ရိွမဲ႔ အလႈဴေငြတခ်ိဳ႕ ေပးေလ်ာ္လိုက္ရတယ္။
က်ေနာ္တို႕ထဲက ေျပာက္က်ားတပ္မႈးၾကီး ကိုဘရမ္(ကိုသိန္းေဌး၊နယူးေရာခ္)က ဟင္းခ်က္ေကာင္းရံုတင္မကဖူး၊ လက္သမားအလုပ္၊
လက္နက္ဆင္တဲ႔အလုပ္ေတြပါ က်ြမ္းတယ္။ တရက္ေတာ႔ ဘယ္ကသစ္သားေတြ သားရည္ပင္ေတြရလာလည္းမသိဖူး ဒူးေလးတလက္ က်က်နနလုပ္ေတာ႔တာပဲ။
သူ႔ဒူးေလးက သိတ္ေကာင္းတယ္။ သန္တယ္။ က်ေနာ္တို႕အားနဲ႔ဆဲြျပီး ေမာင္းမတင္နိုင္ဖူး။
ကိုဘရမ္က ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ အသားျဖဴျဖဴ(ဂ်ဴးကျပား)၊အားေတာင္႔တယ္။ သူ႔ဒူးေလး သူတေယာက္ထဲ ကိုင္နိုင္တယ္။
ကိုဘရမ္ဒူးေလးကိုင္ျပီးေတာထဲသြားရင္ က်ေနာ္တို႕တေတြက “ကိုဘရမ္ ယုန္ပါလာမလား၊ ဂ်ီပါလားမလား”
“မဆလာေထာင္းထားမယ္၊ ျငဳပ္သီးေထာင္းထားမယ္”ဆိုျပီး စေနာက္ေလ႔ရိွတယ္။
သူ႕ကိုက်ေနာ္တို႕ငယ္ငယ္ကဖတ္တဲ႔ ကာတြန္းေမာင္စိန္ရဲ႔ “မုဆိုးၾကီးလံုႏၵကိ”ဆိုျပီး စေနာက္ေခၚေလ႔ရိွတယ္။
သူျပန္လာရင္လည္း “ေတာက္နာတယ္ကြာ ဂ်ီေပါက္ေလးတေကာင္နီးနီးေလးပဲ ဒူးေလးေမာင္းတင္တံုးေျပးသြားတာ”တို႕၊
“ေမ်ာက္ေတြကြာ အုပ္လိုက္ၾကီး၊ ရိႈထဲဆင္းေျပးတာမမိလိုက္ဖူး” ဘာညာနဲ႔ညီးျပေလ႔ရိွတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အမဲလိုက္ျပီးျပန္လာတိုင္း သူ႔လက္ထဲအျမဲတမ္းပါလာေလ႔ရိွတာက
“ျမင္းခါြရြက္”ေတြခ်ည္းပဲ။ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦးက သူဒူးေလးကိုင္ျပီးေတာထဲထြက္တိုင္း
“ကိုဘရမ္..ျမင္းခြါရြက္ေတြ..ပိုခူးခဲ႔ေနာ္”လို႔ ေနာက္ေျပာင္ေလ႔ရိွတယ္။
က်ေနာ္တို႕စခန္းမွာ အျမဲတမ္းသေရစာလို မျပတ္စားေလ႔ရိွတာက “စကပ္သီး”ပဲ။ စကပ္ပင္က ေနရာအနွံ႔ေတာထေနတာ။
စကပ္သီးက ၾကိမ္သီးအေသးစားနဲ႔တူတယ္ ။ေသးေသးလံုးလံုး။ မီးဖုတ္ျပီးအထဲက အဆံကိုစားတာ နည္းနည္းစိမ္႔တယ္။ ၾကာၾကာစားလို႕ မေကာင္းဖူး။ ဖန္လာတယ္။ လွ်ာေတြဖြယ္ လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၀ိုင္းဖဲြ႔မီးလႈံရင္း ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ စကပ္သီးေလွာ္စားရတာ သတိတရပဲ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦး (ကဗ်ာျမတ္ထက္)ကေတာင္ ကဗ်ာတပုဒ္စပ္ထားေသးတာ အဲဒီတေၾကာင္း
မွတ္မိေနတယ္ “စကပ္သီးရလို႕..ေလွာ္စဥ္မွာ၊ ငတ္ၾကီးက်တို႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာ”ဆိုတာေလး။
တခ်ိန္က က်ေနာ္တို႕ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေတြ အဲဒီလို..ေတာထဲက အဟာရေတြနဲ႔ ၾကံဖန္စားၾက၊ ေျပာင္ၾကစၾကရင္း ၿငီးေငြ႕စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႔ ဘ၀ေတြကို နွစ္သိမ္႔ျပီးေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
“ငါတို႔ ရန္သူ႔လက္ ေအာက္ေခါင္းလွ်ဳိမ၀င္ပဲ ဒီေနရာမွာ တရက္တစကၠန္႔ပိုေနနိုင္ရင္..
တရက္တစကၠန္႔ပိုအသက္ရွည္ရင္ေတာင္္ ရန္သူကို တရက္တစကၠန္႔ၾကာ ေတာ္လွန္ေနတာပဲျဖစ္တယ္”
“ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္နိုင္ေသးေတာင္ နယ္စပ္မွာ ၾကံ႔ၾကံ႔ခံရပ္တည္ေနတာကိုက
ရန္သူကို အာခံတာ၊ ေတာ္လွန္တာျဖစ္တယ္”ဆိုတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ဖာသာ စိတ္ေျဖေနခဲ႔ၾကတယ္။
က်ေနာ္လည္း ရွားရွားပါးပါးဒုကၡသည္စခန္းမွာရိွေနတဲ့ ဂစ္တာအစုတ္ေလးတလက္ကိုတီးျပီး
ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕“ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္”ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကို စာသားျပင္ျပီး မၾကာခဏ ေအာ္ဆိုေလ႔ရိွတယ္။
“ေဟာဒီ ေလထန္ေတာင္ကုန္းၾကီးမွာ အာလူးနဲ႔ပဲ ရိွေနသေရြ႕ ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္ေဟ့
ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ္…”
ကိုညိဳ
(၃၀-ဇန္န၀ါရီ၂၀၁၃)
တပ္မေတာ္ အေတြးေခၚ အရင္ျပင္သင့္ဟု လံုၿခံဳေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေဆြးေႏြးမႈက ဆို
ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ လံုၿခံဳေရးက႑ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ Mind-Set ကို အရင္ဆံုး ျပဳျပင္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၈ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ေရမြန္ဒို ဖာရားနဲ႔ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ အႀကံေပး ေအရီရယ္ ဟာနန္ဒက္စ္တို႔ပါဝင္တဲ့ လံုၿခံဳေရးက႑ဆိုင္ရာ အေျပာင္းအလဲ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ စစ္မတိုက္ဘဲ လံုၿခံဳမႈရယူႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားသူပုန္တုိ႔ရဲ့ ခရီးရွည္အမွတ္တရ (အပုိင္း-၃၄)
လူမ်ဳိးနဲ႔ သမုိင္း
ျမန္မာေတြကုိ မုန္းၾကတဲ့
ထုိင္းတစ္ခ်ဳိ႔ ရွိေပမယ့္
အမ်ားစုကေတာ့ ေကာင္းၾကပါတယ္။
ဒါကလည္း တစ္ဦး ခ်င္း သေဘာထားနဲ႔
အေတြးအေပၚျဖစ္လာတာ။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လည္း
ဆုိင္တာေပါ့။ တစ္ခ်ိန္က စစ္ဘုရင္
ေတြရဲ့ ဘုန္းလက္ရုံးေတြကုိ
မွတ္ေက်ာက္အေနနဲ႔ အာဏာျဖန္႔ၾကက္ဘုိ႔
စစ္တုိက္ၾကရင္း လူေတြရဲ့ၾကားမွာ
အမုန္းေတြကုိ ထားခဲ့တယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ ျမန္မာျပည္မွာ
တစ္ခ်ဳိ႔က ၿဗိတိသွ်ဆုိတဲ့
အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြကုိ မုန္းေနသလုိေပါ့။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အခုျမန္မာေတြဟာ
ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးငါးရာေလာက္က
ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ၿမိဳေတာ္ အယုဒၶယကုိ သြားတုိက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာေတြမဟုတ္ၾကေတာ့သလုိ ဒီေန႔အဂၤလိပ္ေတြကလည္း
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ေလာက္က
ႏွစ္တရာေလာက္ ကုိလုိနီလုပ္ၿပီး
အုပ္ခ်ဳပ္သြားၾကတဲ့ ၿဗိတိသွ်အဂၤလိပ္ေတြ
မဟုတ္ၾက ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္နားလည္တာက
သမုိင္းဆုိတာ ရွိရမယ္။ ေလ့လည္း
ေလ့လာၾကရမယ္။ အဲဒီသမုိင္းက
က်ေနာ္တုိ႔ သင္ခန္းစာယူရမယ္။
သက္ဦးဆံပုိင္ဘုရင္စံနစ္ေတြက
လုပ္ရပ္ေတြကုိ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္နဲ႔ကုိယ္
ေကာင္းမေကာင္းဆုံးျဖတ္ရမယ္။
ေကာင္းတာေတြကုိ ယူၾကမယ္။
မေကာင္းတာေတြကုိလည္း ထားခဲ့ၾက
ရမယ္။ အလုပ္တုိင္းမွာ အက်ဳိးဆက္ရွိတယ္။
အဲဒီအက်ဳိးဆက္ေတြက ကုိယ့္ႏုိင္ငံနဲ႔
အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ အတြက္ ေကာင္းမေကာင္းစဥ္းစားၿပီး
လက္ရွိလူျဖစ္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔
သမုိင္းေရးၾကရမွာပဲ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံနဲ႔
ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိခ်စ္တဲ့
မ်ဳိးခ်စ္ျဖစ္တာေကာင္းပါတယ္။
ကုိယ့္လူမ်ဳိးပဲေကာင္းစားၿပီး
တျခားလူမ်ဳိးေတြကုိ သြားၿပီးထိခုိက္မယ့္
မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္ေတြ မျဖစ္ၾကဘုိ႔လည္းလုိတယ္။
က်ေနာ့အေဖရဲ့ဖခင္ က်ေနာ့ဘဘက
က်ေနာ့ကုိ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေျပာသြားတဲ့
ဘန္ေကာက္ေန႔မ်ား
က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ဦးေဆာင္တဲ့
ဘန္ေကာက္ရုံးကုိ
အရင္ကုိမုိးသီးတုိ႔အဖြဲ႔က
ရုံးတာ၀န္ခံ ခ်င္းလူမ်ဳိး
ကုိထီးလာတြဲတယ္။ သူက ရုိးရုိး ေအးေအးသမား။
အလုပ္ကုိလည္း ႀကိဳးစားတယ္။
အဖြဲ႔ထဲမွာ အထက္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့
လုပ္ဟန္ တစ္ခ်ဳိ႔ ေဇာက္ထိေဇာက္ထုိးျဖစ္ေနတာေလးေတြ
ကုိယ္ေရာက္ကာစကမွေတာ္ေသးတယ္။
ဘန္ေကာက္မွာ ေနာက္ပုိင္းေရာက္လာတဲ့
ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ဆုိ ဘန္ေကာက္ကုိေရာက္ေနၿပီ။
သူ႔ကုိလာႀကိဳပါဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လည္း
ခင္ဗ်ားအခုဘယ္ေနရာေရာက္ေန
လဲလုိ႔ သူ႔ကုိျပန္ေမးတယ္။
သူက ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိလွည့္ၾကည့္ၿပီ
တစ္ရက္ ဘတ္စ္ကား
စီးေနရင္း ေနာက္ကပါလာတဲ့
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေမာင္းတဲ့ကား
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ
ကုိတုိးက ခင္ဗ်ား ရုံးထဲမွာခ်ည့္ေအာင္းမေနနဲ႔
အျပင္ေလးဘာေလးလဲ ထြက္ဦး
လုိ႔ေခၚလုိ႔ ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔အျပင္ထြက္ျဖစ္တယ္
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္
၁၉၉၈ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ေန႔မွာ
၈၈၈၈ ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပါတ္လည္အတြက္
ဘန္ေကာက္သံရုံးေရွ႔ ဆႏၵျပပြဲကုိလည္း
ABSDF အေနနဲ႔ စုစည္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသးတယ္။
အဲဒါက ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံကုိ
အၿဖိဳခြဲခံခဲ့ရအၿပီး ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့
နယ္စပ္အေျခစုိက္ ေက်ာင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေ
သိုင္းသမားအစစ္က သိုင္းတရားအသစ္ေရးေနတယ္ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး
ဓါးတစ္လက္က ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
သိုင္းသမား ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
ႏွစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဒီဓါးလုပြဲမွာ
တရားျခင္း/မတရားျခင္းမွန္သမွ် အမွားမကင္းရေအာင္ လုပ္ထားတယ္
မွားျခင္း/မမွားျခင္းမွန္သမွ် မွားယြင္းၾကေအာင္ လုပ္ထားတယ္
ကမၻာကလည္း သိုင္းကြက္လို စၾကဝဠာထဲေမ်ာ ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
ေခ်ာက္မဲနက္နက္ၾကီးထဲ မက်ေသးခင္။
တအား ၾကိဳးစားျပိဳင္လုေနၾကတာက
ဓါးရိုးလက္ကိုင္ေလးတစ္ခုပ၊ ဓါးသြားကို လြတ္ေအာင္ေရွာင္ၾကရဲ႕
ဓါးသြားက ကိုယ္စီကို ထိရွပဲ့ျပတ္ေနခဲ့တယ္
ေလလိုသန္တဲ့ အမွန္တရား မျမင္ပဲနဲ႔ သိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
ေသသလိုမွန္တဲ့ ရန္/ငါတရား မသင္ပဲနဲ႔ ရွိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
ဘဝဓါးခ်က္တိုင္းဟာ
မရဏလားမဲ့စ်ာပနသိုင္းအသက္ေတြပဲ
အလွကစားတဲ့ ပမာဏသိုင္းကြက္မ်ား မဟုတ္ခဲ့ပါ
အစဥ္အလာမွာ ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္လို႔
အၾကင္နာဟာ ေပ်ာက္ခဲ့တာလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး
ကနဦးမွာတည္းက မုဆိုးနဲ႔သားေကာင္ ဓမၼအယူအဆနဲ႔
ရုပ္ဆိုးလွ်က္ မွားေမွာင္ေနတဲ့ ကမၻာ့ဂူအဝမွာ လူျဖစ္ခဲ့တာ
ဝင္လာတဲ့ ေနအလင္းစက္ေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ ဘာလဲ
မေတြးရဲဘူး မေငးရဲဘူး
ေသြးငတ္ေနတဲ့ ဓါးသြားက ေျပးျဖတ္သြားလိမ့္မယ္ ႏွလံုးသားကို
ဤသို႔ ဘုန္းၾကီးတေစၦလို အားျပိဳင္ယူဆခဲ့ၾက သူသူကိုယ္ကိုယ္ေပါ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဓါးရိုးက ေခ်ာက္မဲနက္နက္ထဲကို တည့္တည့္ၾကီး က် က်သြားခဲ့ျပန္ေပါ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
သိုင္းသမားေတြပဲ ျပိဳ ျပိဳလဲခဲ့၊ အႏိုင္မဲ့ယွဥ္ ရွင္သန္၊ အရွံဳးမဲ့ယွဥ္ ရွင္သန္။
ဓါးတစ္လက္ျခားေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဥယာဥ္မွာ
အမွားနဲ႔ ထြားေနတဲ့ စိမ္လန္းေရးသီးပင္ေတြ မဥတာ
ကမၻာဦးကတည္းက
အခုမွ ဘာကို ၾကိဳးစား စိုက္ေနၾကတာလဲ အရွင္ဘုရား
ေျမလႊာကား ဆဲေရးတိုင္းထြာ အျပစ္ပံုခံေနရေတာ့တယ္ အျမဲပဲ။ ။
သုအိုင္စံ
၀၈-၀၂-၁၃
Thursday, February 7, 2013
ဦးေအာင္မင္းကေတာ့ ABSDF ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အခုလို ေျပာလိုက္ၿပီ...
လွ်ပ္တပ်က္ဂ်ာနယ္ အတဲြ(၄) အမွတ္(၁၆) စာ ၄၂ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ၾကီးဦးေအာင္မင္းမွ ABSDF ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးရွင္းလင္းေျပာၾကားခ်က္
ေက်ာင္းသားသူပုန္တုိ႔ရဲ့ ခရီးရွည္အမွတ္တရ (အပုိင္း-၃၃)
အိမ္ရွင္ေကာင္းမ်ား
ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္
ဘန္ေကာက္နဲ႔ အသားက်လာတယ္။
သမုိင္းထဲမွာ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြအတြက္
အမ်ဳိးသား ေရးစိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ဖုိ႔
ေျပာၾကတဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက
သူတုိ႔ကုိအႏုိင္ယူလႊမ္းမုိးခဲ့
က်ေနာ္တုိ႔ ဘန္ေကာက္ရုံးဆုိတာက
ႏွစ္ထပ္တုိက္ခန္းတြဲေတြမွာ
ငွားၿပီးရုံးဖြင့္ရတာ။
က်ေနာ္တုိ႔ေဘးအိမ္က အစုိးရက
လူႀကီးေတြ၊ ဘုရင့္အသုိင္းအ၀ုိင္းေတြထြက္ရင္
လုိက္ၿပီးေစာင့္ေလွ်ာက္ေပးရတဲ့
ေနာက္ဖက္မွာ ၀ုိင္ယာလက္စ္
မီးလုံးဆင္ထားတဲ့ ဆုိင္ကယ္အျဖဴေရာင္
အႀကီးႀကီးနဲ႔ ယဥ္ထိမ္းရဲႀကီးတပ္ၾကပ္ႀကီး
တစ္ေယာက္ သူ႔မိသားစုနဲ႔အတူေနတယ္။
ပထမေတာ့ ကုိယ္က ထုိင္းစကားမတတ္ေတာ့
ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ ေနေပမယ့္
လမ္းမွာေတြ႔တုိင္း သူကစၿပီးၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ေတာ့
ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရင္း က်ေနာ္နဲ႔
ရင္းႏွီးလာတယ္။ သူက ညေနပုိင္းမိတ္ေဆြေတြနဲ႔
သူ႔အိမ္ေရွ႔မွာ ဘီယာေသာက္တဲ့အခါ
က်ေနာ့ကုိ ဘီယာတစ္ခြက္လာတုိက္
ေလ့ရွိတယ္။
ေနာက္ပုိင္းရင္းႏွီးလာေတာ့။
ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းလုိျဖစ္ေနၾကတဲ့
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ သူ႔ကုိမစုိးရိမ္ဖုိ႔နဲ႔
သူက က်ေနာ္တုိ႔ ဘာေတြလဲဆုိတာေတာ့မသိဘူး၊
အိမ္ထဲမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အန္တီစုပုံကုိေတြ႔ေတာ့
က်ေနာ္ တုိ႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့လူေတြပဲလု
က်ေနာ္တုိ႔လမ္းၾကားေလးကေန
တစ္ေနရာရာကုိသြားဖုိ႔ လမ္းထိပ္ကုိ
အမုိးပါတဲ့ ပစ္ကပ္လုိင္းကားေတြကုိ
ငါးဘတ္ေပးၿပီးစီးထြက္ၾကရတယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ႀကံဳရင္ ဘယ္သြားမလဲ
လမ္းထိပ္ကုိလမ္းႀကံဳစီးဖုိ႔
သူ အၿမဲလုိေခၚတယ္။ က်ေနာ္တြင္မဟုတ္ဖူး
က်ေနာ္တုိ႔ ရုံးက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္
သူ႔ရဲ့ ဆုိင္ကယ္ႀကီးေနာက္က
လုိက္စီးၿပီး လမ္းႀကံဳလုိက္ဖုိ႔
ေခၚေလ့ရွိတယ္။ အျပင္က သူျပန္လာလုိ႔
လမ္းထိပ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကုိေတြ႔ရင္
လည္း သူက သူ႔အိမ္ေဘးမွာပဲေနၾကတဲ့
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ သူ႔ဆုိင္ကယ္ေနာက္က
တင္ေခၚၿပီးျပန္တယ္။ သိပ္
သေဘာေကာင္းတဲ့လူပါ။ ရဲေတြ
ဖမ္းတာဆီးတာမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္
သူ႔ဆုိင္ကယ္ေနာက္က က်ေနာ္တုိ႔ကုိ
ဘယ္သူမွ မစစ္ေဆးဘူး။ ပုိၿပီးေတာ့လည္း
လုံၿခံဳတာေပါ့။
တစ္ရက္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္
၆၀၁ စခန္းက ဖုိးရဲက ၿမိဳ႔ထဲကျပန္လာၿပီး
မုိးပ်ံတံတားတစ္ဖက္ကေန ဆင္းလာတာကုိ
တာ၀န္ၿပီးလုိ႔ အိမ္ျပန္ရင္း
လမ္းထိပ္မွာ စားစရာ၀ယ္ေနတဲ့
ရဲႀကီးကေတြ႔ေတာ့ လက္ရပ္ လွမ္းေခၚတယ္။
သူဆုိင္ကယ္ နဲ႔လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ေပါ့။
အဲဒါကုိ ငနဲသားဖုိးရဲက သူ႔ကုိဖမ္းဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့
ရဲလုိ႔ထင္ၿပီး တံတားေပၚျပန္တက္ေျပးသြားလုိ႔
ရဲႀကီးက တဟားဟားနဲ႔ လာေျပာျပတာ
မွတ္မိေနေသးတယ္။
က်ေနာ္ေနာက္ပုိင္း အျပင္ေတြကုိ
အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔
စထြက္ျဖစ္လာတယ္။ ထုိင္းေက်ာင္းသား
သမဂၢေတြရဲ့အကူအညီနဲ႔ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ၊
အတုိက္အခံေတြလုပ္တဲ့ အခမ္းအနားေတြ၊
အစည္း အေ၀းေတြကုိ တက္ရတယ္။
ကုိယ့္အဖြဲ႔အစည္းကထုတ္ေ၀တဲ့
ေဒါင္းအုိးေ၀နဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ထုတ္တဲ့
Dawn မဂၢဇင္းေတြကုိ ႏုိင္ငံတကာျဖန္႔ခ်ိဖုိ႔
စာတုိက္ကေနပုိ႔ရတယ္။ တစ္ရက္
က်ေနာ္စာတုိက္က ျပန္လာၿပီး
ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကုိေရာက္ေတာ့
ေဘာင္းဘီေဘးအိတ္ကုိ လက္ႏႈိက္ၿပီး
ေငြအေႂကြေစ့ေတြရွိမရိွစမ္းၾကည့္
ေတာ့ မရွိတာနဲ႔ ေဘာင္းဘီေနာက္အိတ္က
သူငယ္ခ်င္း သိန္းထုိက္ဦးလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့
သေရပုိက္ဆံအိတ္ကုိစမ္းၾကည့္ေတာ့
မရွိေတာ့ဘူး။ ဟာ… ဘယ္ေရာက္သြားရတာလဲ။
ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ရုံးကေငြေတြ
ဘတ္ႏွစ္ေသာင္း၀န္းက်င္ေလာက္
ထည့္ထားေသးတယ္။ က်ေနာ္ စာအုပ္ေတြပုိ႔ေတာ့
စာတုိက္၀န္ထမ္းေရွ႔က ေကာင္တာမွာ
ပုိက္ဆံအိတ္တင္ၿပီးေပးခဲ့တာ
သတိရတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္း စာတုိက္ကုိ
ျပန္ေျပးရတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့
က်ေနာ္ ၀န္ထမ္းကုိ အဂၤလိပ္လုိ
ပုိက္ဆံအိတ္ေတြ႔မိလားလုိ႔
ေမးတယ္။ သူက သိပ္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိနားမလည္ေပမယ့္
ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္ဘာရွာေနလဲဆုိတာ
သေဘာ ေပါက္ၿပီး က်ေနာ့ပိုက္ဆံအိတ္ကုိ
သိမ္းထားတဲ့သူ႔အံဆြဲထဲကေန
ဒါလားဆုိၿပီး ျပန္ထုတ္ေပးတယ္။
က်ေနာ္ အရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္။
အဖြဲ႔အစည္းပုိင္ေငြေလ။ အခ်ဳပ္က်တာကအေရးမႀကီးဘူး၊
တစ္သက္လုံး နာမည္ ပါပ်က္ဦးေတာ့မလုိ႔။
သူ႔ကုိေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာၿပီး စားစရာတစ္ခုခုလုိက္စားပါလုိ႔
ေခၚေတာ့ သူကေအးေအးေဆးေဆးျပန္ၾကည့္ၿပီး
ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ့။ က်ေနာ္
ပုိက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္လုိ႔ ေခါင္းနားပန္းႀကီး
ေနရတဲ့ကိစၥက အဲဒီလူေကာင္းေၾကာင့္
သက္သာရာရေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့
အတြက္လည္း ကုိယ့္ေပါ့ဆမႈအတြက္ကုိယ္
သင္ခန္းစာရတယ္။
လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လည္လႊတ္ေပးႏိုင္ေရးအတြက္ စိစစ္ေရးေကာ္မတီဖြဲ႕စည္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇ ရက္ ၂၀၁၃
(၁) ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း၊
(၂) လြတ္ခြင့္ျပဳျခင္းဆိုင္ရာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ညွိႏႈိင္းေရးဆြဲျခင္း၊
(၃) လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စိစစ္၍ လႊတ္ေပးသင့္သူမ်ားအား လႊတ္ေပးေရးညွိႏႈိင္းျခင္း
တို႕ကို ေဆာင္ရြက္ျပီး
(၄) ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအား ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတထံ တင္ျပသြားရန္အတြက္
လက္က်န္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား စိစစ္ေရးေကာ္မတီကို
သမၼတရုံးဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းဦးေဆာင္၍
-အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊
-အရပ္ဘက္လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္
- ႏိုင္ငံေရးပါတီ အခ်ဳိ႕မွ ကို္ယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္သြားရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရုံးက ၆-၂-၂၀၁၃ ရက္စြဲျဖင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
Wednesday, February 6, 2013
တပ္မေတာ္က KIA စစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္နဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေကာ္မတီက ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား တျပိဳင္နက္ ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆ ရက္ ၂၀၁၃
တပ္မေတာ္မွ ကစထမွဴး/ တုိင္းမွဴး/ တပ္မမွဴးမ်ား တက္ေရာက္ၾကတဲ့ ကက(ၾကည္း)
ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းမွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ KIA တုိက္ပြဲမ်ားအေပၚ ၿခံဳငံုသံုးသပ္
ခဲ့ၾက သလို KIA အား စစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္နဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး သံုးသပ္
ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေၾကာင္း လည္း စစ္ရံုးနဲ႔ နီးစပ္သူမ်ားထံမွ သတင္း ရရွိပါတယ္။
က်င္းပၿပီးစီးခဲ့တဲ့ ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းမွာ ကစထမွဴး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စုိးက
လုိင္ဇာၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိက ၀င္ေပါက္ျဖစ္တဲ့ ပြိဳင့္ (၇၇၁) ေတာင္ကုန္း စခန္းအား သိမ္းပိုက္ၿပီးျဖစ္ တဲ့အျပင္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာအရ အခ်က္အခ်ာေျမျဖစ္တဲ့ အျမင့္ဆံုး Hka Ya Bum ေတာင္ကုန္း စခန္းအား ဆက္လက္ သိမ္းယူၿပီး ျဖစ္ေနတာမို႔ လိုင္ဇာနဲ႔ လက္တကမ္း အလိုကို ေရာက္ရွိ ေနၾကၿပီလို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ စစ္မဟာဗ်ဴဟာ သေဘာအရ စခန္းဌာနခ်ဳပ္ သုိ႔မ ဟုတ္ ၿမိဳ႕ကုိ သိမ္းမွ ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတုိင္ေရာက္တယ္လုိ႔ ယူဆၾကသလုိ ထိပ္ပုိင္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ ဗီဇအရ ပန္ဆုိင္းၾကဴကုတ္ ၿမိဳ႕သိမ္းတုိက္ပြဲ မ်ား ႏွင့္ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္မ်ားကုိ တပ္မေတာ္က သိမ္းပုိက္ခဲ့စဥ္က ထိပ္ပုိင္းက ဗိုလ္ ခ်ဳပ္မ်ား တကူးတက ေအာင္ေျမသြားနင္းတဲ့ အစဥ္အလာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေရွ႕တန္း တပ္မမွဴး/ ဗ်ဴဟာမွဴးမ်ား အေနျဖင့္ လက္ရွိေနရာမ်ားမွ လိုင္ဇာအား ၿခိမ္းေျခာက္ ေနတာထက္ အနည္းငယ္မွ် ေရွ႕တုိးတုိက္ခိုက္ လိုက္ပါက အလြယ္တကူ သိမ္းပိုက္ လိုက္ႏိုင္မည့္ အေျခအေနကို လက္လြတ္ခံခ်င္ပံု မရၾကေၾကာင္း သိရွိရပါ တယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး မလုပ္ခ်င္တဲ့ KIA အား လုိင္ဇာကို သိမ္းပိုက္ လုိက္ျခင္း ျဖင့္သာ အလဲထုိး အႏုိင္ယူမယ္လို႔ ယူဆလွ်က္ ရွိေနပါတယ္။ ေရွ႕တန္းတြင္ စစ္ပန္းေန ၾကတဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနရေသာ တပ္မ (၈၈) တပ္မမ်ဳိးကုိ အလွည့္က် အနားေပးဖုိ႔ ရွိေနရာ နယ္ေျမ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ထိုတပ္မေဟာင္းမ်ား ရွိတုန္း ဆက္လက္ တုိက္ခုိက္ေနခ်င္ ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း KIO ဌာနခ်ဳပ္ဟာလည္း လုိင္ဇာၿမိဳ႕တြင္ အေျခစုိက္ရန္ မသင့္ေတာ္ေတာ့ပဲ စစ္နည္းဗ်ဴဟာအရ ေျပာင္းေရြ႕ရမည့္ အေျခအေနေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္တုိ႔မွ တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ တဖက္သတ္ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရးအျပင္ လိုင္ဇာကိုသိမ္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာဆုိ ထားပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ႏုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းအေပၚ ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ သေဘာ ေဆြးေႏြး ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲ မတုိင္ခင္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပျပီးစီးခ်ိန္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ မေျပလည္လို႔ အခြင့္အခါ ေပးတဲ့အေျခအေနမ်ဳိး ဖန္တီးလာခဲ့ရင္ လုိင္ဇာ ကုိ အခ်ိန္မေရြး တက္သိမ္းမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိး ရွိရန္ ျပင္ဆင္ထား ႏိုင္ေၾကာင္း စစ္ဖက္ နီးစပ္သူမ်ားက ခန္႔မွန္း ေနၾကပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ ကေလးကမွ ၀င္လာတဲ့ သတင္းအရ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖိအားေပးခ်က္အရ အစိုးရရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖၚေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုဥကၠဌ ဦးေအာင္မင္း ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔နဲ႔ ဦးဆြမ္လြတ္ဂမ္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ KIO၊ KIA အဖြဲ႔ဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္ ေရႊလီျမိဳ႕၌ ယေန႔ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔ မွာပင္ ေဆြးေႏြးၾကေၾကာင္း သတင္း ၀င္လာပါတယ္။ စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ားက သံုးသပ္ ၾကရာမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ထုတ္လိုလို႔ ဖိအားေပး လာတာျဖစ္ ျပီး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပျဖစ္တာကို လူတိုင္းက အံ့ၾသေနၾကေၾကာင္း၊ အရင္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား နဲ႔မတူဘဲ ထူးျခားခ်က္ေတြကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံမွ သံအမတ္ၾကီးအဆင့္ ပါ၀င္လာသလို KNU ဥကၠဌနဲ႔အဖြဲ႔၊ RCSS/ SSA အဖြဲ႔တို႔အျပင္ ဦးဟန္ေညာင္ေ၀တို႔ ပါလာေၾကာင္း၊ အၾကိဳေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးပြဲလို႔ ဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ KIA မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဂြမ္ ေမာ္ ပါလာေသာ္လည္း တပ္မေတာ္မွ ကစထမွဴး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျမင့္စိုး တက္ေရာက္ လာျခင္း မရွိသည္မွာ ထူးျခားေၾကာင္း သံုးသပ္ၾကပါတယ္။
ယခုတေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ေရး အခင္းအက်င္းမွာ အခ်ိန္နာရီႏွင့္အမွ် ဒီေရ အလား ေျပာင္းလဲမႈ ျမန္ဆန္ေနေၾကာင္း၊ စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ား ခန္႔မွန္းသည္မွာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္က ေရွ႕တန္း စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ စခန္းမ်ားထံ ရိကၡာနဲ႔ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ပို႔ေဆာင္ ျဖည့္တင္းျခင္း၊ေတာင္းကုန္း
http://
က်င္းပၿပီးစီးခဲ့တဲ့ ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းမွာ ကစထမွဴး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စုိးက
လုိင္ဇာၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိက ၀င္ေပါက္ျဖစ္တဲ့ ပြိဳင့္ (၇၇၁) ေတာင္ကုန္း စခန္းအား သိမ္းပိုက္ၿပီးျဖစ္ တဲ့အျပင္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာအရ အခ်က္အခ်ာေျမျဖစ္တဲ့ အျမင့္ဆံုး Hka Ya Bum ေတာင္ကုန္း စခန္းအား ဆက္လက္ သိမ္းယူၿပီး ျဖစ္ေနတာမို႔ လိုင္ဇာနဲ႔ လက္တကမ္း အလိုကို ေရာက္ရွိ ေနၾကၿပီလို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ စစ္မဟာဗ်ဴဟာ သေဘာအရ စခန္းဌာနခ်ဳပ္ သုိ႔မ ဟုတ္ ၿမိဳ႕ကုိ သိမ္းမွ ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတုိင္ေရာက္တယ္လုိ႔ ယူဆၾကသလုိ ထိပ္ပုိင္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ ဗီဇအရ ပန္ဆုိင္းၾကဴကုတ္ ၿမိဳ႕သိမ္းတုိက္ပြဲ မ်ား ႏွင့္ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္မ်ားကုိ တပ္မေတာ္က သိမ္းပုိက္ခဲ့စဥ္က ထိပ္ပုိင္းက ဗိုလ္ ခ်ဳပ္မ်ား တကူးတက ေအာင္ေျမသြားနင္းတဲ့ အစဥ္အလာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေရွ႕တန္း တပ္မမွဴး/ ဗ်ဴဟာမွဴးမ်ား အေနျဖင့္ လက္ရွိေနရာမ်ားမွ လိုင္ဇာအား ၿခိမ္းေျခာက္ ေနတာထက္ အနည္းငယ္မွ် ေရွ႕တုိးတုိက္ခိုက္ လိုက္ပါက အလြယ္တကူ သိမ္းပိုက္ လိုက္ႏိုင္မည့္ အေျခအေနကို လက္လြတ္ခံခ်င္ပံု မရၾကေၾကာင္း သိရွိရပါ တယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး မလုပ္ခ်င္တဲ့ KIA အား လုိင္ဇာကို သိမ္းပိုက္ လုိက္ျခင္း ျဖင့္သာ အလဲထုိး အႏုိင္ယူမယ္လို႔ ယူဆလွ်က္ ရွိေနပါတယ္။ ေရွ႕တန္းတြင္ စစ္ပန္းေန ၾကတဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနရေသာ တပ္မ (၈၈) တပ္မမ်ဳိးကုိ အလွည့္က် အနားေပးဖုိ႔ ရွိေနရာ နယ္ေျမ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ထိုတပ္မေဟာင္းမ်ား ရွိတုန္း ဆက္လက္ တုိက္ခုိက္ေနခ်င္ ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း KIO ဌာနခ်ဳပ္ဟာလည္း လုိင္ဇာၿမိဳ႕တြင္ အေျခစုိက္ရန္ မသင့္ေတာ္ေတာ့ပဲ စစ္နည္းဗ်ဴဟာအရ ေျပာင္းေရြ႕ရမည့္ အေျခအေနေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္တုိ႔မွ တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ တဖက္သတ္ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရးအျပင္ လိုင္ဇာကိုသိမ္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာဆုိ ထားပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ႏုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းအေပၚ ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ သေဘာ ေဆြးေႏြး ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲ မတုိင္ခင္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပျပီးစီးခ်ိန္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ မေျပလည္လို႔ အခြင့္အခါ ေပးတဲ့အေျခအေနမ်ဳိး ဖန္တီးလာခဲ့ရင္ လုိင္ဇာ ကုိ အခ်ိန္မေရြး တက္သိမ္းမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိး ရွိရန္ ျပင္ဆင္ထား ႏိုင္ေၾကာင္း စစ္ဖက္ နီးစပ္သူမ်ားက ခန္႔မွန္း ေနၾကပါတယ္။
မၾကာေသးခင္ ကေလးကမွ ၀င္လာတဲ့ သတင္းအရ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖိအားေပးခ်က္အရ အစိုးရရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖၚေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုဥကၠဌ ဦးေအာင္မင္း ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔နဲ႔ ဦးဆြမ္လြတ္ဂမ္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ KIO၊ KIA အဖြဲ႔ဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္ ေရႊလီျမိဳ႕၌ ယေန႔ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔ မွာပင္ ေဆြးေႏြးၾကေၾကာင္း သတင္း ၀င္လာပါတယ္။ စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ားက သံုးသပ္ ၾကရာမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ထုတ္လိုလို႔ ဖိအားေပး လာတာျဖစ္ ျပီး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပျဖစ္တာကို လူတိုင္းက အံ့ၾသေနၾကေၾကာင္း၊ အရင္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား နဲ႔မတူဘဲ ထူးျခားခ်က္ေတြကေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံမွ သံအမတ္ၾကီးအဆင့္ ပါ၀င္လာသလို KNU ဥကၠဌနဲ႔အဖြဲ႔၊ RCSS/ SSA အဖြဲ႔တို႔အျပင္ ဦးဟန္ေညာင္ေ၀တို႔ ပါလာေၾကာင္း၊ အၾကိဳေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးပြဲလို႔ ဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ KIA မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဂြမ္ ေမာ္ ပါလာေသာ္လည္း တပ္မေတာ္မွ ကစထမွဴး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျမင့္စိုး တက္ေရာက္ လာျခင္း မရွိသည္မွာ ထူးျခားေၾကာင္း သံုးသပ္ၾကပါတယ္။
ယခုတေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ေရး အခင္းအက်င္းမွာ အခ်ိန္နာရီႏွင့္အမွ် ဒီေရ အလား ေျပာင္းလဲမႈ ျမန္ဆန္ေနေၾကာင္း၊ စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ား ခန္႔မွန္းသည္မွာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္က ေရွ႕တန္း စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ စခန္းမ်ားထံ ရိကၡာနဲ႔ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ပို႔ေဆာင္ ျဖည့္တင္းျခင္း၊ေတာင္းကုန္း
http://
ေက်ာင္းသားသူပုန္တုိ႔ရဲ့ ခရီးရွည္အမွတ္တရ (အပုိင္း-၃၂)
ဆ၀ါဒီ
‘ဆ၀ါဒီ’ဆုိတာက ထုိင္းလုိ မဂၤလာပါလုိ႔ေျပာတာေလ။ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြက ‘ဆ၀ါဒီ’လုိ႔ေျပာရင္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေျပာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ဒါက တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာေတြ႔ရတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ။ လက္အေနအထားကလဲ အထက္ ေအာက္ ဆက္ဆံေရးဆုိတာမ်ဳိးရွိတယ္။ လက္အုပ္ကုိ ႏွာေခါင္းနားအထိခ်ီၿပီး ဆ၀ါဒီလုပ္ရင္ တစ္ဘက္ကုိ တစ္ဘက္ ေလးစားမႈကုိျပတာ။ စၿပီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့သူတုိင္း ဒီလုိဘဲ ဆ၀ါဒီလုပ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ အဲ.. ကုိယ့္ထက္ငယ္တဲ့သူကုိ ျပန္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ေလာက္မွာပဲ လက္အုပ္ထားၿပီး ျပန္ႏႈတ္ဆက္ ၾကတယ္။ ရာထူးအႀကီးအငယ္ဆုိရင္လည္း ဒီလုိပါဘဲ။ အငယ္ေတြက စၿပီး လက္အုပ္ခ်ီႏႈတ္ဆက္ ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဘုရားရွိခုိးတာမ်ဳိးဆုိရင္ နဖူးေလာက္ေရာက္တာရွိတယ္။ ဘုရားရွိခုိးတာဆုိေတာ့ ဆ၀ါဒီလုိ႔ မေျပာေတာ့ဘူးေပါ့။
အဲဒါကုိ အထာမသိလုိ႔
အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့
အသိရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္လုိ႔
ကုိစီးက ေျပာ ခဲ့ဘူးတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားက
ဘန္ေကာက္ကုိေရာက္ေတာ့ ဟုိသြားဒီသြားေလး
ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ တာေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူကတစ္ရက္ ၿမိဳ႔လည္ေခါင္က
မဟာပိႏၷဲနတ္ကြန္းေရွ႔မွာ
လမ္းကုိ မ်က္ႏွာမူၿပီး မတ္တတ္ရပ္ေနတယ္။
ဟုိဖက္လမ္းက ကူးလာတဲ့ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြက
မဟာပိႏၷဲနတ္ရုပ္ထုေရွ႔ေရာက္ေတာ့
ခနရပ္လက္အုပ္ခ်ီၿပီးမွ သြားခ်င္တဲ့ဖက္ဆက္သြားၾကတယ္။
အမွန္က မဟာပိႏၷဲနတ္ကုိ ရွိခုိးၾကတာ။
သူက လူတစ္အုပ္ျဖတ္လာလုိက္
သူ႔ကုိ ဆ၀ါဒီလာ လာလုပ္ေနေတာ့၊
ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြ အေတာ္ယဥ္ေက်းၾက
တာပဲလုိ႔ ထင္သြားတယ္။ အဲဒါအျပင္
သူက ငါက ဒီအတုိင္းရပ္ေနရင္ေတာ့
ရုိင္းသလုိျဖစ္ေနမယ္ ဆ၀ါဒီ
ျပန္လုပ္ဦးမွလုိ႔ အေတြး၀င္ၿပီး
ေနာက္ထပ္ လူတစ္အုပ္ျဖတ္လာၿပီး
လက္အုပ္ခ်ီေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ
သူက လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ‘ဆ၀ါဒီခဗ္’
ျပန္လုပ္လုိက္တယ္။ ဟုိလူေတြက
နတ္ကုိရွိခုိးေနတာကုိ ေရွ႔တည့္တည့္က
ရပ္ေနၿပီး ဆ၀ါဒီလာလုပ္ေနတဲ့
သူ႔ကုိ ဘယ္လုိအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔
ငနာတစ္ေကာင္က လာေနာက္ေန ပါလိမ့္ဆုိတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔
ၾကည့္သြားတာ ခံရပါေလေရာ။
ထုိင္းရဲ
ထုိင္းေတြက ယူနီေဖာင္း ၀တ္ရတာကုိ
အေတာ္ေလးႀကိဳက္ၾကပုံရတယ္။
သူတုိ႔ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းဆရာယူနီ
ေဖာင္း ၀တ္ထားတဲ့သူေတြကုိ
မအူမလည္နဲ႔ ၿမိဳ႔ေရာက္လာတဲ့
ေတာသားေက်ာင္းသားေတြက ရဲမွတ္ၿပီး
လွည့္ပတ္ၿပီး ေျပးေနၾကတာ
ခဏခဏပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ထုိင္းေက်ာင္းဆရာေတြရဲ့
ယူနီေဖာင္းပုခုံးမွာ အပြင့္ေတြအခက္ေတြေတာင္
ပါတတ္ေသးတယ္။ ယူနီေဖာင္းကုိလည္း
ဖစ္ဆုိဒ္၀တ္ရတာ သေဘာက်ပုံ
ရတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔စစ္သားတုိ႔
ရဲတုိ႔ဆုိရင္ ၀တ္ထားတာ ေကာက္ညွင္းထုတ္ႀကီးေတြ
ေထာင္ထားသလုိဘဲ။ အဲဒါက အေရးမႀကီးဘူး
ရဲအဖမ္းခံရၿပီး ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပး၊
ျမန္မာျပည္ျပန္အပုိ႔ခံရလုိ႔ကေတာ
နယ္စပ္မွာတုန္းက မဲ့စရိယင္းရုံးကေန
မဲေဆာက္ကုိ အသိရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကုိ
လႊတ္လုိက္တယ္တဲ့။ မသြားခင္
ရုံးက အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့သူေတြက
လမ္းမွာ ဘယ္သူဘဲ ဘာေမးေမး
‘ပုိင္မဲေဆာက္’ လုိ႔သာေျပာ
လုိ႔ သင္လုိက္ၾကတယ္။ ‘ပုိင္’
ဆုိတာက သြားတယ္/သြားမယ္ လို႔အဓိပၸါယ္ရတယ္။
မဲေဆာက္ကုိ သြားမယ္ေပါ့။
အဲဒီ ကံဆုိးတဲ့ရဲေဘာ္က သူစီးလာတဲ့အမုိးနဲ႔
ပစ္ကပ္လုိင္းကားကုိ ရဲတားပါေလေရာ။
အဲဒီေတာ့ ရဲက ေမးတယ္။ “ပုိင္ႏုိင္”
(ဘယ္လဲ)၊ သူက “ပုိင္မဲေဆာက္”
(မဲေဆာက္ကုိသြားမယ္)။ အဟုတ္သား။
ေနာက္ထပ္ရဲက ဆက္ေမးတယ္။ “မားက်ပ္ႏုိင္”
(ဘယ္ကလာလဲ) သူကေတာ့ “ပုိင္မဲေဆာက္”ေပါ့။
“ဘတ္မီမုိင္” (လက္မွတ္ရွိလား)
– “ပုိင္မဲေဆာက္”။ “ခ်ဳ႔အလုိင္”
(နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲ) လုိ႔ရဲကေမးေတာ့လည္း
သူက “ပုိင္မဲေဆာက္”ခ်ည့္ေျပာေနေတာ့။
ရဲက သေဘာေပါက္ၿပီး ကားေပၚကဆြဲခ်ၿပီးဖမ္းထားလုိက္ပါ
ထုိင္းရဲေတြထဲမွာ
တစ္ခ်ဳိ႔က အႀကံအဖန္လုပ္ၾကတယ္။
သူ႔ႏုိင္ငံထဲကုိ တရားမ၀င္
ေရာက္ေနတဲ့သူကုိ ေတြ႔ရင္
ေငြညွစ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့
ထုိင္းစကားနည္းနည္းပါးပါးတတ္တယ္
သူ႔ကုိ ရဲက ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ
ကားေစာင့္ေနတုန္း ဖမ္းတယ္။
ေတာင္းပန္လုိ႔မရဘူး။ ရဲကလည္း
ကားဂိတ္မွာ တျခားကားေစာင့္ေနၾကတဲ့
ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြရွိေနေတာ့
အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္တဲ့အတြက္
သူ႔ဆုိင္ကယ္ေနာက္ကုိ အတင္းတက္ခုိင္းတယ္။
လမ္းမွာ ရဲက ဆုိင္ကယ္ေမာင္းရင္းက
ဘတ္ေငြ ၂ ေသာင္း (ဗမာေငြနဲ႔
ေျခာက္သိန္းနီးပါး) ေပးရင္လႊတ္ေပးမယ္ေျပာတယ္။
သူက ပုိက္ဆံမရွိဘူးလုိ႔ ထုိင္းရဲကုိေျပာ
တယ္။ အဲဒါကေန တစ္ေသာင္း၊ တစ္ေသာင္းကေန
ငါးေထာင္ ေလ်ာ့သြားလုိက္တာ
ေနာက္ဆုံးစိတ္တုိ ေနတဲ့ထုိင္းရဲက
ဆုိင္ကယ္ရပ္ၿပီး ႏွစ္ရာေတာ့ေပးကြာတဲ့။
အဲဒါကုိ သူက ေဘာင္းဘီထဲလက္ႏႈိက္ၿပီး
လက္ထဲမွာ ထြက္လာတာက ၂၀ တန္တစ္ရြက္။
ဒါဘဲရွိတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ထုိင္းရဲက
ဆဲၿပီး ဆုိင္ကယ္ေမာင္း ထြက္သြားဖုိ႔လုပ္ေနတုန္း
အဖမ္းခံရတဲ့ငနဲက အကုိရယ္
က်ေနာ့ကုိ အရင္က ကားဂိတ္ေနရာကုိ
ျပန္ပုိ႔ေပးပါ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ဖုိ႔လမ္းစားရိတ္က
အဲဒီကားဂိတ္ကေန အိမ္အထိ ၂၀
ပဲကုန္မွာ ပုိက္ဆံအတိျဖစ္ေနလုိ႔။
အခုက အကုိေခၚလာလုိ႔ က်ေနာ္
အေ၀းႀကီးေရာက္ေနၿပီ။ အိမ္အထိျပန္စရာလမ္းစားရိတ္မရွိေ
ေတာင္ပုိင္း ထား၀ယ္စစ္ေဒသက
ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ရုံးကုိ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ၀င္တည္းခုိရင္း
လမ္းထိပ္ထြက္ၿပီး ဟုိ၀ယ္ဒီ၀ယ္၀ယ္ေနတုန္း
အဖမ္းခံရတယ္။ အဲဒါ သူက ရဲကုိ
သူတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ ဘူးဆုိၿပီး ရုံးကုိေခၚလာခဲ့လုိ႔
တရုံးလုံး ဒုကၡေရာက္ပါေလေရာ။
အဲဒါမွ ေငြ ၂ ေသာင္းေလာက္ထြက္သြားတာ။
ခြန္ဖိလစ္ပင္းအတုမ်ား
ထုိင္းႏုိင္ငံထဲမွာ
ဖိလစ္ပုိင္လူမ်ဳိးေတြလဲရွိတယ္။
သူတုိက ျမန္မာေတြနဲ႔တူၾကၿပီး
မ်ားေသာအားျဖင့္ တရား၀င္
အလုပ္လာလုပ္ၾကတယ္လုိ႔ သိၾကေတာ့
တစ္ခ်ဳိ႔ျမန္မာေတြက ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံသားေယာင္ေတြ
ေဆာင္ေနၾက တာရွိတယ္။ ထား၀ယ္ဖက္က
ရဲေဘာ္မ်ဳိးသိန္းတစ္ေယာက္လား၊
ဘုိးရဲလား ဘန္ေကာက္ကုိေရာက္တုန္း
စာရြက္စာတမ္းေတြကုိ ေကာ္ပီကူးတဲ့ဆုိင္မွာသြားကူးရင္
ေနာက္တစ္ေယာက္က
လူႀကီးထဲက အသိတစ္ေယာက္။ က်ေနာ္တုိ႔
ဘတ္စ္ကားအတူစီးၿပီး နယ္စပ္ကေန
ဘန္ေကာက္ကုိ ျပန္တက္ျဖစ္ၾကတုန္း
က်ေနာ္နဲ႔ ကုိစီးက ေနာက္ကႏွစ္ခုံတြဲ
ထုိင္ခုံေတြမွာထုိင္တယ္။
အဲဒီအကုိႀကီးက အေရွ႔က ႏွစ္ေယာက္ခုံရဲ့
ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔ကပ္ရက္ခုံရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အသံ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္နဲ႔
အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ထုိင္းအမ်ဳိးသမီး၀၀ႀကီးတစ္ေယာက္
တက္လာပါေလေရာ။ ခုံနံပါတ္လုိက္ရွာရင္း
သူ႔ေဘးကခုံမွာ က်တယ္ဆုိတာသိသြားတယ္။
ခရီးသြားေဖာ္ရၿပီဆုိၿပီး
တုိ႔အကုိႀကီးကုိ ပဋိသႏၱာရ
စကားစပါေလေရာ။ က်ေနာ္တုိ႔လူႀကီး
အကုိႀကီးလဲ ပထမေတာ့ ခဗ္၊ ခဗ္
(ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့) ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက
ထုိင္းလူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးလားလုိ႔
ထုိင္းလုိေမးေတာ့ သူက “I am Philiphine.”
(က်ေနာ္ဖိလစ္ပုိင္လူမ်ဳိးပါ)
လုိ႔ အဂၤလိပ္လုိေျပာလုိက္တယ္။
အဖြားႀကီးက အဂၤလိပ္လုိနဲနဲရ
တယ္။ သူက ေဘးက ခရီးသြားထုိင္းေတြကုိပါ
ဟယ္… ဒီမွာ ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ပါ
ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့
နာမည္ပါတြင္တယ္။ သူလည္း လူႀကီးထဲက အကုိႀကီးတစ္ေယာက္ပဲ။
သူကေတာ့ ရုံးကရဲေဘာ္ေတြနဲ႔
တစ္ညေန လမ္းေပၚက ထမင္းဆုိင္တစ္ခုမွာ
စုၿပီးထုိင္စားေသာက္ေန ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္က
ဆ၀ါဒီခဗ္ဆုိၿပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီးလုိက္ေတာင္း
ေနတယ္။ အဲဒီအထိ ျပႆနာမရွိေသးဘူး။
သူတုိ႔ကလည္း အမွတ္တမဲ့ ဗမာလုိ
စားရင္းေသာက္ရင္း ေျပာေနၾကတယ္။
ကေလးက သူတုိ႔စားပြဲနားေရာက္လာၿပီးေတာ
Tuesday, February 5, 2013
ျမန္မာ ေခတ္သစ္ ေမရီ အင္တြိဳင္းနက္မ်ား
ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အင္မတန္ နာမည္ႀကီးတဲ့ စကားတခြန္း ရွိပါတယ္။ “ေပါင္မုန္႔ မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔ စားေနၾကပါလား” ဆိုေသာ စကားပါ။ ေျပာတဲ့သူက လူ၀ီ ၁၆ ရဲ႕ မိဖုရား ေမရီအင္ တြိဳင္းနက္ပါ။ ဒီ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားက ဗာေဆး နန္းေတာ္မွာ ၀ိုင္ေတြ ေခ်ာင္းစီးေအာင္ ညစာစားပြဲႀကီးေတြ က်င္းပ ေပ်ာ္ပါးေနၾကေတာ့ ႏိုင္ငံက လူေတြ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ ေနၾကတာ မသိၾကဘူး။
ပါရီက ေပါင္မုန္႔ေတာင္ စားစရာမရွိလို႔ ငတ္ေနတဲ့ လူေတြက နန္းေတာ္ေရွ႕သြားၿပီး ေပါင္မုန္႔ ေပးပါ လို႔ ေအာ္ေတာ့ – ေမရီက “ဒီလူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ေပါင္မုန္႔ မရွိရင္လည္း … ကိတ္မုန္႔ စားေနၾကပါလား” လို႔ ဆိုသတဲ့။ မစာနာတတ္ပုံမ်ား။ ေနာက္ဆုံး ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြက ဒီလိုစကားေတြ မေျပာႏိုင္ေအာင္ လွ်ာျဖတ္ပစ္ရင္ ရရဲ႕သားနဲ႔ (သူ႔ေခါင္းထဲက အေတြး အေခၚေတြပါ မလိုခ်င္ဘူး ထင္ပါရဲ႕) ေခါင္းျဖတ္ ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
၂၁ ရာစု အ၀င္ ျမန္မာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္မွာလည္း ဒီလို ေမရီအင္တြိဳင္းနက္ လက္သစ္ေတြရဲ႕ ေလသံမ်ိဳးေတြ ၾကားရ ေတာ့ လူေတြ အံ့အားသင့္ကုန္တယ္။ တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ေအာင္ ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့ သမၼတႀကီး၊ ျပည္သူေတြကို “မိဘ ျပည္သူမ်ား” လို႔ ေလးစား႐ိုေသတဲ့ သမၼတႀကီး၊ သူ႔ အစိုးရကို ေကာင္းေစခ်င္လြန္းလို႔ “သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ” လို႔ မၾကာခဏ အမည္တပ္ တတ္တဲ့ သမၼတႀကီး။ အဲဒီလို သမၼတႀကီးရဲ႕ ေခတ္မွာ ဒီလို စကားသံေတြ ၾကားရတာကေတာ့ နားလည္ရ ခက္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕နယ္ လယ္သမားေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံပြဲမွာ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ ဆည္ေျမာင္း ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီး ဦးျမင့္လႈိင္က “လယ္သမားေတြ သူတို႔ တင္ေနတဲ့ (အစိုးရကို ေပးစရာရွိတဲ့) အေႂကြးေတြကို ေက်ေအာင္ ထမင္း တနပ္ေလွ်ာ့ စားၾက” ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ သူက အႀကံေကာင္း ဆက္ေပးတယ္။ “ေန႔တိုင္း ဥပုသ္ေစာင့္ၾကေပါ့၊ ဒါဆို ညစာလည္း စားဖို႔ မလိုဘူး။ အေႂကြးလည္းေက်၊ ကုသိုလ္လည္းရေပါ့ (အမယ္ … ၿဖဲေျခာက္ လိုက္ေသးတယ္) အေႂကြး မေက်ရင္ သံသရာမွာ သံသရာေႂကြးပါၿပီး ကၽြန္ျဖစ္ေနဦးမယ္” တဲ့။
အဲဒါနဲ႔ သူလည္း လူထုၾကားထဲမ်ာ “တနပ္စား ျမင့္လႈိင္” ဆိုတဲ့ နာမည္ ရသြားပါတယ္။ “ဖေယာင္းတိုင္ ကိုကိုလႈိင္” ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ သမၼတရဲ႕ အႀကံေပးက သမၼတကို အႀကံမေပးဘဲ လူေတြကို အႀကံေပးတယ္။ “လွ်ပ္စစ္မီး သက္သာေအာင္ မီးပိတ္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းေနၾက” တဲ့။ မဆလ ေခတ္ကလည္း လူေတြ စား၀တ္ေနေရး အက်ပ္အတည္း ေတြ႕ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္တဦးက အႀကံေပးတယ္။ သူကေတာ့ “မနက္စာ မစားၾကနဲ႔” တဲ့။ သူတို႔ဆို လႊတ္ေတာ္တက္ ေနရင္ မနက္စာ ထမင္း မစားဘူးတဲ့။ ဘာစားသလဲ ေမးေတာ့ … ပလာတာနဲ႔ ၾကက္သားဟင္းပဲ စားတယ္ တဲ့။ ငစိန္ဆန္နဲ႔ ငပိရည္ေတာင္ မစားႏိုင္တဲ့ သူေတြကို မညႇာမတာ ေျပာပုံသာ ၾကည့္ေတာ့။ ဒီတုန္းက မဆလ ေခတ္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ လႊတ္ေတာ္တက္တဲ့ စရိတ္ေကာင္းေကာင္း ရၾကတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြလည္း တရက္ ေငြ ၁ ေသာင္းက်ပ္ ရၾကတယ္။ တရက္ေငြ ၁ ေသာင္းနဲ႔ မေလာက္ဘူး ေျပာလို႔ ၁ ေသာင္းခြဲ တိုးေပးထားရပါတယ္။ ဒါေတာင္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ တေယာက္က “တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ၊ လႊတ္ေတာ္ ရွိရင္ သူ႔အတြက္ စရိတ္က တေန႔ကို ေလးသိန္းခြဲေလာက္ ကုန္တယ္” တဲ့။ (ကုန္မွာေပါ့ … မိသားစုပါ ေခၚလာၿပီး ဟိုတယ္မွာ တည္းၾက၊ စားေသာက္ ေနၾကတာကိုး) လႊတ္ေတာ္ အမတ္ႀကီးေတြ၊ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနမွေတာ့ … သတိဉာဏ္ပညာကို “ခၽြန္း” လုပ္ၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ စကားေျပာဆိုသင့္ ၾကတယ္လို႔ ထင္တယ္ ခင္ဗ်။ အခုေတာ့ အရပ္ရပ္ ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔ မေတာ္တဲ့ စကားေတြ သူတို႔မို႔ ေျပာတတ္တယ္ လို႔ ခ်ီးမြမ္းရမလားပဲ။ သို႔ေသာ္ “စကား စကား ေျပာပါမ်ား၊ စကားထဲက ဇာတိျပ” ဆိုသလို၊ ဖုံးရအခက္ ဖိရအခက္ ျဖစ္ၾက ရရင္လည္း မေကာင္းဘူး ခင္ဗ်။ ေစတနာနဲ႔ ေျပာရတာပါ။ က်ေနာ္က ဘာပါတီ အဖြဲ႕အစည္း ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ မရွိတဲ့ တေကာင္ႂကြက္ပါ။
စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္ ဘ႑ာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေကာ္မတီ ဥကၠ႒က မၾကာခင္က ေျပာၾကားရာမွာ ျမန္မာျပည္မွာ လူ ၁၀၀ မွာ ၂၆ ဦးက ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြတဲ့။ အလုပ္လက္မဲ့က လူဦးေရရဲ႕ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတယ္ တဲ့။ အမ်ားစုက ဆင္းရဲသားေတြရဲ႕ အေရးကို အေလးအနက္ ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ေဟာဗ်။ မၾကာခင္ကပဲ ဒု၀န္ႀကီး တဦး (လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ၀န္ႀကီးဌာန) က ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။ ထား၀ယ္ စီမံကိန္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္ ျပည္သူ႔စစ္ဖြဲ႕ရမယ္ တဲ့။ ရန္သူေတြ ေပၚေနၿပီ တဲ့။ သူေျပာတဲ့ ရန္သူဆိုတာက ေဒသခံေတြ ထိခိုက္နစ္နာမႈ မရွိေအာင္ ၾကားက ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ အရပ္ဘက္ ဆိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြ တဲ့။ ေကာင္းေရာ။ သမၼတႀကီးက တိုင္းျပည္ထူေထာင္ရာမွာ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အေရးပါပုံကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ၿပီး အရပ္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈရဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနတုန္း … ဒီလို စကား ေျပာလိုက္တာဟာ လက္နဲ႔ေရးတာကို ေျခနဲ႔ ဖ်က္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ သက္ေရာက္ ေနပါတယ္။ ထစ္ကနဲရွိ ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ကို စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလြန္ ေခတ္ထဲ ေရာက္တဲ့အထိ သယ္ေဆာင္လာဖို႔ မေကာင္းပါဘူး။ ဦးေန၀င္းရဲ႕ “တပ္ကေတာ့ မိုးေပၚ ေထာင္မပစ္ဘူး။ တည့္တည့္ ပစ္မွာ။ ေနာက္ ဆူခ်င္ ပူခ်င္တဲ့သူေတြ မသက္သာဘူး မွတ္ ” ဆိုတဲ့ ၈၈ အႀကိဳ လမ္းညႊန္ခ်က္ကိုပဲ နားထဲ စြဲေနၾကသလား မသိဘူး။
ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးလွေဆြ (ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ) က ကခ်င္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္အတြင္း ေဆြးေႏြးရာမွာ စစ္ေသြး စစ္မာန္ အျပည့္နဲ႔ “ေရႊလက္နဲ႔ ေခၚတုန္း လာပါ။ က်ည္ဆံ (Bullet) လႊတ္လိုက္တာ မလိုခ်င္ပါနဲ႔” လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ သလိုလို ေျပာတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားသူေတြ အၾကားမွာ ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္မွာ ကတည္းက သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရး အဖြဲ႕က ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းကို “ကခ်င္ကို ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ သည္းခံေနမွာလဲ” လို႔ ေမးခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္း “ရန္ကုန္ကို တက္သိမ္းမွ ကခ်င္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မွာလား” လို႔ ေမးခဲ့တယ္။
သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္ အဖြဲ႕ကို အႀကံေပးခဲ့တာကေတာ့ “ကခ်င္ျပည္နယ္ကို ေနဗီေဆးလ္ေတြ လႊတ္သင့္တယ္” တဲ့။ “အိုဘားမားဟာ အိုစမာဘင္လာဒင္နဲ႔ မညိႇႏႈိင္းဘူး၊ ေနဗီေဆးလ္ေတြ လႊတ္ၿပီး သတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ဒါနဲ႔ အိုဘားမား လည္း ႏိုဗဲလ္ယ္ဆု ရခဲ့တာပဲ” တဲ့။ အာရွမွာ အေလးထားရမယ့္ စစ္ပြဲဆိုၿပီး၊ သီရိလကၤာမွာ အေလးထားရမယ့္ စစ္ပြဲဆိုၿပီး သီရိလကၤာမွာ တမီလ္ က်ားသူပုန္ေတြကို အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းလိုက္တာကိုလည္း ထုတ္ျပသြားပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႔ အေျမာက္နဲ႔ ပစ္ရတယ္တဲ့။
ေၾကာက္ခမန္း လိလိ၊ အသည္းယားဖြယ္ စကားေတြပါပဲ။ ဒါေတြ စိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္ ထားဦး၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာတဲ့ အထိ ေရာက္ရတာကေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ အမွားအယြင္းလို႔ ထင္ပါတယ္။ ၾကမ္းကၽြံရင္ ႏုတ္လို႔ ရေပမယ့္ စကားကၽြံရင္ အႏုတ္ရ ခက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႕ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုလည္း အခက္အခဲ ေတြ႕ေစ ႏိုင္ပါတယ္။ တဦးက ေျပာေသးတယ္။ “ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ၀ယ္ထားတာ ဗုံးႀကဲဖို႔ေပါ့” တဲ့။ ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက တုိင္းျပည္က အာ႐ုံစိုက္ခံေနရတဲ့၊ ေနရာေရာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေျပာဆိုသလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာတယ္ ဆိုၿပီး လက္လြတ္စံပယ္ သေဘာမထား သင့္ပါဘူး။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ မျဖစ္မီကေတာ့ ဘာလင္က ခပ္စုတ္စုတ္ ဘီယာ ဆိုင္ေတြထဲမွာ “ဟစ္တလာ” ဆိုတဲ့ ငနဲဟာ ဒီလို စကားေတြ ေျပာၿပီး လက္ခုပ္သံေတြ စုေဆာင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ … ေနာက္ဆုံး ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲ။ က်ေနာ္တို႔ အားလုံး အသိပဲ။
ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရး ခရီးလမ္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ခမ်ာ … ဒီမိုး … ဒီေလ … ဒီလူေတြနဲ႔ … ဘယ္လို ခရီးသြားမလဲဆိုတာ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်ား။ ။
သစၥာနီ
(သစၥာနီသည္ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳတို၊ ေဆာင္းပါး၊ ဘာသာေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ သေရာ္စာ၊ ဘာသာျပန္၊ သိပၸံ၀တၳဳ၊ အႏုပညာ ေ၀ဖန္ေရး စသည့္ စာေပ လက္ရာစုံကို မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေရးသားလ်က္ ရွိၿပီး လုံးခ်င္း စာအုပ္မ်ားစြာကိုလည္း ေရးသားထုတ္ေ၀လ်က္ရွိသည့္ စာေရးဆရာ တဦးျဖစ္သည္။)
Cartoon Credit: Cartoon Win Aung
ေက်ာင္းသားသူပုန္တုိ႔ရဲ့ ခရီးရွည္အမွတ္တရ (အပုိင္း-၃၁)
ဒဏ္ရာမ်ား
အေမထားခဲ့တဲ့ က်ေနာ့အတြက္ဒုိင္ယာယီေလးအေၾကာင္
တစ္ခ်ဳိ႔ဆုိရင္
က်န္းမာေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး
စသျဖင့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္
အဖြဲ႔အစည္းက ထြက္ခြာခဲ့ ၿပီး
အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက
ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ဒါမွမဟုတ္ နယ္စပ္ၿမိဳ႔ေတြမွာ
ရရာအလုပ္လုပ္ၿပီး ရပ္တည္ေနၾကရင္းက
ဒီအႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အေျခအေနေတြထက္
မေမွ်ာ္လင့္တာေတြကုိ ပဲ ၾကားရျမင္ေနၾကရေတာ့
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ အရက္အလြန္အႂကြံေသာက္ရင္း
အသက္ဆုံးကုန္ၾကတာ ေတြအထိပါ
ရွိလာတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း
အေမရိကန္က ၉-၁၁ (၂၀၀၁ ခုႏွစ္
စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔) မွာ ဘင္လာဒင္တုိ႔ရဲ့
ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ အေဆာက္အဦေတြကုိ
၀င္တုိက္တဲ့ စစ္ဆင္ေရးအၿပီး
Patriot Act ဆုိတဲ့ ဥပေဒကုိထုတ္ျပန္ၿပီး
အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္းစာရင္းထဲမွာ
ABSDF ကုိပါထည့္ထားတဲ့အတြက္ ဒုကၡသည္
စခန္းကေန တတိယျပည္ပႏုိင္ငံတစ္ခုခုကုိ
ဒုကၡသည္အေနနဲ႔ သြားၾကမယ့္
ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသာမက
တစ္ျခားအေနာက္ႏုိင္ငံေတြကုိပါထြ
အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီး
ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ကုိယ္ယုံၾကည္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ
ၾကည့္ေလ… က်ေနာ္တုိ႔ေတာ္လွန္ေရးမလုပ္ခင္
ေတာသားၿမိဳ႔ေရာက္
ေတာထဲမွာ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးေနလာခဲ့ၿပီးမွ
အေရးေပၚလုိအပ္ခ်က္အရ ရုံးလုပ္ငန္းေတြအတြက္
ဘန္ေကာက္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနက
ဆင့္ေခၚလုိ႔ ဘန္ေကာက္ကုိ
မ်က္ေစ့သူငယ္နဲ႔ သြားရတယ္။
နယ္စပ္ၿမိဳ႔ရုံး ခြဲက ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က
ကားေပၚတင္ေပးလုိက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔
စီးသြားၿပီး ခ်င္းမုိင္ (ဇင္းမယ္)
ကုိေရာက္တယ္။ အဲဒီၿမိဳ႔မွာ
တာ၀န္က်ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ညီငယ္တစ္ေယာက္က
က်ေနာ့ကုိ ‘၀ီရ’ ဆုိတဲ့ ထုိင္းနာမည္တစ္လုံးေကာက္ေပး၊
ကားလက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ကားေပၚတင္ေပးလုိက္တယ္။
အဲဒီေန႔က ဘာသာေရးေန႔ဆုိလား၊
ထုိင္းဘုရင့္အခမ္းအနားေန႔ုဆုိလာ
ျပႆနာက ကားေပၚမွာ
ထုိင္းစကားလုံး၀မတတ္တဲ့ က်ေနာ္
ခုံမွာ၀င္ထုိင္လုိက္ၿပီး
မၾကာပါဘူး၊ ယူနီေဖာင္း ၀တ္ထားတဲ့
ကား၀န္ထမ္း ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္က
က်ေနာ့ကုိ ဘာေတြမွန္းမသိလာေမးပါ
ေလေရာ။ က်ေနာ္ကနားမလည္ေတာ့
အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ရယ္ျပေနလုိက္၊
ဘာမွန္းမသိ တခဗ္ခဗ္နဲ႔ (ဟုတ္ကဲ့)
လုိက္လုပ္လုိက္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့
သူက က်ေနာ္ထုိင္ေနတဲ့ ခုံေအာက္ကုိလက္ညွိဳးထုိးၿပီး
တစ္ခုခုရွာ ေစခ်င္တဲ့ပုံေပါက္ေတာ့
က်ေနာ္ဆတ္ကနဲ ထုိင္ရာကထလုိက္တယ္။
ေအာက္မွာ အနီေရာင္ အ၀တ္ထုတ္
ေကြးေကြးေလးတစ္ခုကုိက်ေနာ္
ဖင္ခုထုိင္ထားမိတာကုိး။ သူက
အဲဒါကုိေတြ႔ၿပီဆုိေတာ့ တခစ္ခစ္နဲ႔
သေဘာက်ေနတယ္။ က်ေနာ့လက္ထဲကုိ
ျပန္ထည့္ေပးတယ္။ က်ေနာ့အတြက္
ကားထုိင္ခုံ ေနာက္မွာ ေစာင္ပါးေလး
တစ္ထည္လည္းရွိတယ္လုိ႔ သူျပတယ္။
အုိေကေပါ့။ က်ေနာ္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ
လုိက္ၾကည့္ေတာ့ ကားထြက္ခါနီး
လူေတြတစ္ခ်ဳိ႔က ေစာင္ေတြကုိၿခံဳထားၾကၿပီ။
အထဲမွာ aircorn (ေလေအး စက္) ဖြင့္ထား
ေတာ့အေတာ္ေလးေအးတယ္။ က်ေနာ့လက္ထဲက
အထုတ္နီေလးကုိ တျခားလူေတြေကာ
ဘယ္ေနရာမွာ သုံးပါလိမ့္လုိ႔စူးစမ္းေတာ့
လားလား… သူတုိ႔က လည္ပင္းေနာက္မွာ
ပတ္ထုိးၿပီး ေခါင္းအုံး ထားၾကတာေတြ႔ရေတာ့မွ
က်ေနာ္လည္း ကားေပၚကေနာက္မွီရင္းေခါင္းအုံး
ဘန္ေကာက္ကုိ ကားဆုိက္ေတာ့
ကားေပၚက ထြက္ၿပီး လာႀကိဳမယ့္
သူကုိထြက္ရွာတယ္။ မေတြ႔တာနဲ႔
ကားဂိတ္အျပင္က အမ်ားသုံးတယ္လီဖုန္းရုံကေန
ရုံးကုိဖုန္းဆက္တယ္။ ရုံးကတစ္ေယာက္က
သြားႀကိဳတယ္ေလ.. ဆုိတာနဲ႔ က်ေနာ္
ကားဂိတ္ထဲျပန္ရွာတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ
မေတြ႔ဘူး။ မေတြ႔လုိက္ ဖုန္းရုံကုိျပန္သြားလုိက္နဲ႔
ေနာက္ဆုံးရုံးကလူက ခင္ဗ်ားအခုေရာက္တဲ့ေနရာမွာ
ေနေန။ က်ေနာ္ သြားႀကိဳတဲ့
ရဲေဘာ္ကုိစီးကုိ ေျပာလုိက္မယ္တဲ့။
အဲဒီလုိ ေျခၿငိမ္ၿငိမ္ေနလုိက္ေတာ့မွ
လာႀကိဳတဲ့ကုိစီးနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့
တယ္။ သူကလည္း က်ေနာ့ကုိ လုိက္ရွာေနတာ
၁ နာရီေလာက္ရွိၿပီတဲ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့…
ဆက္ၿပီး ဟုိေရႊ႔ဒီေရႊ႔လုပ္ေနရင္
အဲဒီည ကားဂိတ္က တန္းလွ်ားတစ္ခုေပၚမွာ
ညအိပ္ရဖုိ႔ရွိမလားပဲ။
Subscribe to:
Comments (Atom)
