သိုင္းသမားအစစ္က သိုင္းတရားအသစ္ေရးေနတယ္ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး

ဓါးတစ္လက္က ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
သိုင္းသမား ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
ႏွစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဒီဓါးလုပြဲမွာ
တရားျခင္း/မတရားျခင္းမွန္သမွ် အမွားမကင္းရေအာင္ လုပ္ထားတယ္
မွားျခင္း/မမွားျခင္းမွန္သမွ် မွားယြင္းၾကေအာင္ လုပ္ထားတယ္
ကမၻာကလည္း သိုင္းကြက္လို စၾကဝဠာထဲေမ်ာ ေလထဲမွာ လြင့္ ပ်ံ ေျမာက္ ဝဲ
ေခ်ာက္မဲနက္နက္ၾကီးထဲ မက်ေသးခင္။

တအား ၾကိဳးစားျပိဳင္လုေနၾကတာက
ဓါးရိုးလက္ကိုင္ေလးတစ္ခုပ၊ ဓါးသြားကို လြတ္ေအာင္ေရွာင္ၾကရဲ႕
ဓါးသြားက ကိုယ္စီကို ထိရွပဲ့ျပတ္ေနခဲ့တယ္
ေလလိုသန္တဲ့ အမွန္တရား မျမင္ပဲနဲ႔ သိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
ေသသလိုမွန္တဲ့ ရန္/ငါတရား မသင္ပဲနဲ႔ ရွိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
ဘဝဓါးခ်က္တိုင္းဟာ
မရဏလားမဲ့စ်ာပနသိုင္းအသက္ေတြပဲ
အလွကစားတဲ့ ပမာဏသိုင္းကြက္မ်ား မဟုတ္ခဲ့ပါ

အစဥ္အလာမွာ ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္လို႔
အၾကင္နာဟာ ေပ်ာက္ခဲ့တာလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး
ကနဦးမွာတည္းက မုဆိုးနဲ႔သားေကာင္ ဓမၼအယူအဆနဲ႔
ရုပ္ဆိုးလွ်က္ မွားေမွာင္ေနတဲ့ ကမၻာ့ဂူအဝမွာ လူျဖစ္ခဲ့တာ
ဝင္လာတဲ့ ေနအလင္းစက္ေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ ဘာလဲ
မေတြးရဲဘူး မေငးရဲဘူး
ေသြးငတ္ေနတဲ့ ဓါးသြားက ေျပးျဖတ္သြားလိမ့္မယ္ ႏွလံုးသားကို
ဤသို႔ ဘုန္းၾကီးတေစၦလို အားျပိဳင္ယူဆခဲ့ၾက သူသူကိုယ္ကိုယ္ေပါ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဓါးရိုးက ေခ်ာက္မဲနက္နက္ထဲကို တည့္တည့္ၾကီး က် က်သြားခဲ့ျပန္ေပါ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
သိုင္းသမားေတြပဲ ျပိဳ ျပိဳလဲခဲ့၊ အႏိုင္မဲ့ယွဥ္ ရွင္သန္၊ အရွံဳးမဲ့ယွဥ္ ရွင္သန္။

ဓါးတစ္လက္ျခားေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဥယာဥ္မွာ
အမွားနဲ႔ ထြားေနတဲ့ စိမ္လန္းေရးသီးပင္ေတြ မဥတာ
ကမၻာဦးကတည္းက
အခုမွ ဘာကို ၾကိဳးစား စိုက္ေနၾကတာလဲ အရွင္ဘုရား
ေျမလႊာကား ဆဲေရးတိုင္းထြာ အျပစ္ပံုခံေနရေတာ့တယ္ အျမဲပဲ။   ။

သုအိုင္စံ
၀၈-၀၂-၁၃