၁၉၉၁တုန္းက ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တယ္

၁၉၉၁တုန္းက ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တယ္
........................................

ငါ့ကို ေမြးထဲက
ဆိုးေဆးေတြ ပိုေနလို႔တဲ့
တစ္ကုိယ္လံုးကုိ ဆုိးေပးခဲ့ၾက။

ဂြမ္းေတြ ပိုေနလို႔တဲ့
ငါးနားႏွစ္ဖက္ကို ပိတ္ေပးခဲ့ၾက။

တိပ္ေတြပုိေနလို႔တဲ့
ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ မ်က္လံုးေတြကုိ ကပ္ေပးခဲ့ၾက။

ေၾကာက္ရြံမႈဟာ ငယ္ဘ၀ဆုိရင္
မယံုၾကည္မႈဟာ ယေန႔အခ်ိန္ေပါ့။

ငါရဲ႕ အလင္းေရာင္ဟာ
ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး အိမ္တြင္းျဖစ္ ဖေယာင္းတုိင္။

ငါ စားေသာက္ခဲ့ရတာက
မတရားမႈ ကုိယ္စီ။

ငါ ၀တ္ေနရတာက
ငါ့တဘို႔ စိတ္ဓါတ္။

ငါ ဒီေန႔အထိ ရပ္ခဲ့တဲ့ ေျမက
ငါပုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အမည္ခံ ေျမ။

ငါ ငယ္ငယ္တုန္းက
လူငယ္ပီပီ
တစ္ခါတရံ သူရဲေကာင္းေမွ်ာ္ခဲ့တယ္
သူရဲေကာင္းက အျမဲတမ္းတိုက္ပြဲရံႈးခဲ့တယ္။

လူငယ္ပီပီ
သူရဲေကာငး္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ပဲ ငါတုိက္ပြဲရံႈးခဲ့တယ္။

ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ ကမ္းပါးေတြေပၚမွာ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပိဳက်ကုန္တာ ငါၾကည့္ခဲ့ရ။
ငါ ယံုၾကည္သမွ်ေတြကုိလည္း
ငါ့ႏိုင္ငံက တုိက္စားကုန္တာ ငါၾကည့္ခဲ့ရ။
ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔စား ဆိုတဲ့ ေမရီဟာ
ရန္ကုန္မွာမ်ား ၾကီးျပင္းခဲ့ေလသလား ။

ငါဟာ ေအာ္ေျပာရတဲ့ ေခတ္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ေပမယ့္
ေစ်းျမင့္လွတဲ့ ဖုန္းေဘလ္အတြက္ ခဏခဏ တန္းစီဖူး။
ငါ့ မွာ ဟန္ေဆာင္လိုစိတ္ နည္းေသးတဲ့အရြယ္မွာ
ေနပူၾကီးထဲမွာ မဂၤလာပါ ဘဘ လို႔ ခဏခဏေအာ္ခဲ့ရဖူး။
ငါ ဘာမွ မသိခဲ့ေပမယ့္
ၾကက္ဆူပင္ေတြ ခဏခဏ စုိက္ခဲ့ရဖူး။
ဒီလိုနဲ႔ မဆိုင္တာေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ဖို႔ ထမင္းစားခဲ့ရတယ္။

ငါဖတ္ရဖူးတဲ့ သတင္းစာတိုင္းမွာ လမ္းေတြ ျပင္တာပါတယ္
ငါသြားခဲ့ရတဲ့ လမ္းတိုင္းမွာ အေပါက္အျပဲေတြပါတယ္။

ငါၾကည့္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္တုိင္းမွာ ျပီးျပည့္စံုျခင္းေတြ ပါတယ္
ငါေနထုိင္ေနရတဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ မျပည့္စံုမႈေတြပါတယ္။

၈နာရီမွာလာတဲ့ သတင္းကားတုိင္းမွာ မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းလို႔
ငါ စာၾကည့္တုိင္း အလွည့္က် ရာရွင္မီးကလည္း ထိန္ထိန္လင္းလို႔။

အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့ ကုိယ္၀န္လြယ္ျပီး
၁၉၉၁ မွာ သူတုိ႔ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တယ္။
ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုတဲ့ ကုိယ္၀န္လြယ္ျပီး
၁၉၉၁မွာ သူတုိ႔ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တယ္။
အမ်ဳိးသားေရးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖါက္ဆုိတဲ့ ကုိယ္၀န္လြယ္ပီး
၁၉၉၁ မွာ သူတုိ႔ ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တယ္။

ေမြးထဲက အေသေလး ေမြးခဲ့တယ္။

.................
ေမာင္ျမတ္သူ