၁၉၈၆ ခုႏွစ္အတြက္ ငါ့ျပကၡဒိန္

ရဲန္းဘိုးဟာ အသက္ ၂၀ မွာ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ဟယ္ေလဟာလည္း ၂၀ မွာ ၾကယ္တံခြန္ ရွာေဖြေတြ႔ခဲ့ၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ၂၂ ႏွစ္ ရွိၿပီ
ဘာမွ ျဖစ္မလာခဲ့ေသးဘူး၊
ကဗ်ာေတြ အရူးအမူးစပ္ရင္းေပါ့

ဒါ..
ကဗ်ာ မဟုတ္ဘူး
လူငယ္တဦး ေသြးရူးေသြးတမ္း ေရးထားတဲ့
ေတးသြားမဲ့ သီခ်င္း
ျပတင္းမဲ့ အိမ္
မွိန္လြန္းတဲ့ အိပ္မက္လို႔ ေျပာရင္ရေပရဲ႔။


















၁၉၈၆ ခုႏွစ္အတြက္ ငါ့ျပကၡဒိန္

ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ
ကိုယ္
ဒါကိုေရး
တစ္ ႏွစ္ သံုး ေလး
ေရးၿပီးျပန္ဖ်က္
၈၆’ ခုႏွစ္အတြက္ ငါ့ ျပကၡဒိန္။

(၁)
ဒီႏွစ္မွာ
ကမၻာ ဘယ္ေနရာ ငတ္ငတ္
ဟယ္ေလ ဘယ္ေနရာ ျဖတ္ျဖတ္
အမွတ္အသားမျပဳ
ပုဂၢလိက ဥတုေတြနဲ႔
ထုထားခဲ့တာ
ဘာမွ မပီျပင္ပါလားကြယ္။

ေသြးမ်ား နီေမာင္းတုန္ခါရင္း
ျပဴတင္းမ်ား မပြင့္ေသး
အလင္းညမ်ား မသစ္ေသး
ႏွာေစးညမ်ား
ကဗ်ာေရးခ်
ခ်ေရး
ဒါေလးပဲ ေက်နပ္။

(၂)
သူမ်ားတေတြ
ပန္းေတြ ေ၀လို႔။
အေမ...
“သားရဲ႔ ပန္းတပြင့္ေလ..”

အိမ္ေရာင္းမယ္
အိမ္ေရာင္းမယ္ကြယ္
အေမ့ညည္းသံက်ယ္ဟာ
ဗီးနပ္စ္ကို ေသဆံုးသြားေစတယ္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ား ဗဟို
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တံခါးပိတ္ရင္း
ရင္ခြင္တြင္းမွာ
မီးေတြေလာင္ မီးေတြေလာင္
ျပာေတြ အံု႔မိႈင္းေမွာင္ေနေတာ့တယ္။

(၃)
အိုမင္းလွၿပီ
ဒီရမက္အတြက္
ေတာင္ေ၀ွးေတြ ဆက္ကိုင္ထားဆဲ။

ကမၻာကို
ဆဲခ်င္ဆဲ
ႏိုင္ရာကို
မဲခ်င္မဲ။

ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ ?
ဒီပြဲကို လက္ပိုက္ၾကည့္
လက္ရွိကို ႀကိဳက္လိုက္ရံု။

(၄)
အႏွစ္မဲ့ျခင္း
အပစ္ဖြဲ႔ျခင္းေတြ
ေဆာင္းျပဴတင္း၀ ေႂကြက် ေႂကြက်
အိပ္ယာက လန္႔ႏိုးဆဲ
ေသြးခဲထံုက်ဥ္ ေနၾက ေနၾက
မွန္သားထက္က ႏွင္းစက္မ်ား
မႈန္၀ါးရုပ္ပံု
ဒုတိယ ဥံဳသခင္
ရင္ခံုေစလိုက္တာ ရက္ရာဇာ။

သိကၡာ ရိကၡာ
လိပ္ျပာအတြက္
စိတ္နာျခင္း တခင္း
ရွင္သန္ျခင္းအတြက္
ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းက ေသြးေတြပန္းက်
ၾကမ္းရွ လက္သီး တျပင္ျပင္
ျမင္ျမင္ရာ

“၀ုန္း”

တိုင္လံုးေတြ က်ဳိးသြား
နံရံမ်ား ၿပိဳလဲသြား
မွန္မ်ား အက္သြား
ျပႆဒါး ရက္ရွည္ရွည္
ဆူးစေတြႏႈတ္















ရင္ထဲမွာ ရႈပ္တယ္ ရႈပ္တယ္။

(၅)
၀ါသနာ ဘာသာျခား
ရထားေပၚ အံလြဲေခ်ာ္မွား
ေျမေကာမ်ားၾကား
ပန္းခင္းမ်ားၾကား
ျမင္းႏွစ္ေကာင္ ရထား
အနာဂတ္ထဲ တအားဆြဲသြား
ပင္ပန္းမႈ ညမ်ားဟာ
ေပါက္ကြဲသြားၿပီး
ကေလးတပါး ဖြားျမင္လာလိမ့္မယ္ေလ။

က်ဳံလွီမည္လား
ဖြံ႔ၿဖိဳးမည္လား
သား မသိပါအေမ..။

(၆)
ေသေသခ်ာခ်ာ
၀လံုးကိုေရး
အနာဂတ္ကို ႀကိဳေတြး
၁ ၂ ၃ ၄
ေရးၿပီး ျပန္ဖ်က္
၈၆’ ခုႏွစ္အတြက္ ငါ့ ျပကၡဒိန္။

ေယာဟန္ေအာင္
မတ္လ ၂၃ ရက္၊ ၁၉၈၆။