သေဘာၤပ်က္မ်ား

ပင္လယ္က ဘယ္ေလာက္ေတးဆိုဆို
သေဘာၤပ်က္ေတြကေတာ့ ႏိုးထလိမ့္မည္မဟုတ္
ပင္လယ္ေအာက္မွာ သေဘာၤပ်က္ေတြ ပူေဆြးစြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾက
မႏိုးလိုက္ပါနဲ႕ေတာ့၊ မသံမျပဳလိုက္ပါနဲ႕ေတာ့……..
သေဘာၤပ်က္ေတြလို ေဟာင္းႏြမ္းတိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားကို
တစ္စံုတစ္ရာေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဥၾသေတြ မဆြဲတင္လိုက္ပါနဲ႕ေတာ့
မာလိန္မွဴးေဟာင္းေတြက ကမ္းေျခမွာ အရက္ေသာက္ျပီး
သူတို႕ေမာင္းႏွင္ခဲ့တဲ့ သေဘာၤေတြကို သတိရေနသလိုမ်ိဳး။ ငါ့ကို သတိမရသင့္ေတာ့
သေဘာၤပ်က္ အစုအေ၀းၾကီး ဘယ္ေတာ့မွ ေရျပင္ထက္ တက္မလာေတာ့သလို
ေၾကကြဲမႈေတြက ႏွစ္မ်ားစြာ ေအာက္ေျခမွာပဲ ဆိတ္သုဥ္းေနထိုင္ၾက
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ပင္လယ္ဟာ တလက္လက္ေတာက္ပေနေပမယ့္
ငါ့အေတြးမွတ္ညဏ္ထဲမွာေတာ့ နက္ရိႈင္းျငိမ္သက္လို႕သာ ေနေပရဲ႕
သေဘာၤပ်က္ေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ပြင့္မဘာေတာ့သလို
ငါ့မ်က္လံုးကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္ျပီးေမာင္းႏွင္လာေတာ့မွာမဟုတ္
သေဘာၤပ်က္ထဲမွာ အရိုးစုနဲ႕ ရတနာသတၱာေတြရွိႏိုင္သလို
အထီးက်န္မႈနဲ႕ င့ါအတိတ္ဟာ မည္းေမွာင္ေအးစက္မႈထဲမွာ ေပါေလာေမ်ာေနတယ္
မာလိန္မွဴးေဟာင္းေတြရဲ႕ ေဆးတံထဲက မီးခိုးေငြ႕ေတြထြက္ေနပံုက
သူတို႕ကိုယ္တိုင္က သေဘာၤေတြလိုလို
သေဘာၤတစ္စင္းစင္းထဲ ေလ့လာေနသလိုလို
သေဘာၤပ်က္ေတြရဲ႕ ထာ၀ရတင္းမာေနတဲ့ ေခ်းညွိတက္သံကိုင္ေတြဆီ
သူတို႕လက္ေတြေရာက္မလာေတာ့
ထာ၀ရေ၀းကြာသြားတဲ့ ခ်စ္သူလို
သေဘာၤပ်က္ေတြရဲ႕ မီးခိုးေခါင္းတိုင္ဆီက စကားသံၾကားရေတာ့မွာ
မဟုတ္…………….။

ပိုင္
(ပိုင္၊ အရိုးစစ္ေဆးမႈလက္ေရြးစင္ကဗ်ာစုစည္းမႈ စာအုပ္မွ)