ေက်ာင္းသားနဲ႕သူ႕ပင္ကိုယ္လကၡဏာ

ဗႀသ

ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရွ႕ဆံုးတန္းကအၿမဲပါခဲ့ႀကတယ္။ဗမာျပည္ကႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္ခ်မွတ္ရာ၊ အစီအစဥ္ေရးဆြဲရာေတြမွာ သူတို႕ကိုထည့္တြက္လို႕မရဘူး။ ဖိႏွိပ္တဲ့အုပ္စိုးသူေတြဆိုရင္လည္း ဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရား၊ ဥပမာ-ရဲ၊ ေထာက္လွမ္ေရးစတာေတြမွာ ေက်ာင္းသားလိုင္းဆိုၿပီးသီးသန္႕ထားရွိရတယ္။

ဒါျဖင့္ ေက်ာင္းသားဆိုတာဘာလဲ၊ လူတန္းစားလား၊ လူ႕အလႊာလာ၊ သာမာန္လူအစုအေ၀းတခုလား။
သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုတာ လူတန္းစားေပါင္းစံုေနာက္ခံရွိတဲ့ ပညာတတ္လူငယ္ထု ျဖစ္တယ္။ သူတို႕ဟာ မိဘအေပၚမွာမီွခိုေနရသူေတြ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ သူတို႕ေခါင္းထဲမွာ မိဘဆီကပါလာတဲ့ လူတန္းစားခံယူခ်က္၊ အျမင္ စတာေတြရွိ တတ္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ေက်ာင္းသားဆိုတာ လူတန္းစားတရပ္ထဲရဲ႕ အစုအေ၀းမဟုတ္ဘူး။

မတူတဲ့လူတန္းစားေတြက လာသူေတြ အကန္႕အသတ္ရွိတဲ့ကာလတခုအတြင္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ခ်က္(ပါရာဒိုင္း)တခု၊ ပရ၀ုဏ္တခု အတြင္းမွာ လာစုစည္းမိႀကတာသာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႕ဟာ အသက္အရြယ္အရေရာ၊ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ အေနအထားအရပါ ေလာကတခြင္က အရာရာကို စူးစမ္းေလ့လာလက္ခံဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေႀကာင့္သူတို႕ဟာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲ ေနတာေတြကို အလြယ္တကူ၊ အလ်င္အျမန္သိႏိုင္၊ တုန္႕ျပန္ႏိုင္ႀကတယ္။ လက္ခံဖို႕လည္းမခက္ဘူး၊ ျငင္းပယ္ဖို႕လည္းမခက္္ဘူး၊ ကန္႕ကြက္ဖို႕လည္း လက္မတြန္႕ဘူး၊

ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စာသင္ခန္းထဲက အသိပညာေလာက္နဲ႕တင္းတိမ္ေနလို႕ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားေရး အတြက္ျဖစ္ေစ။ တမ်ိဳးသားလံုးေရးအတြက္ျဖစ္ေစ။ ကမၻာ့အေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းခန္းျပင္ပက စာေတြကိုဖတ္တာ၊ ေလ့လာလိုက္စားတာေတြလည္း မုခ်လုပ္ရမယ္။

ေနာက္ သတိထားစရာအခ်က္တခ်က္က သူတို႕ဟာမိဘလူတန္းစားမ်ိဳးစံုက လာတာျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ လူ႕အဖြဲ႑အစည္း ထဲက လူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႕သူတို႕နဲ႕အဆက္အစပ္ရွိေနတယ္။ သူတို႕ဟာအဲဒီလူတန္းစားေပါင္းစံုကို စာနာတတ္သလို သဘာ၀ က်စြာပဲ အဲဒီ လူတန္းစားေပါင္းစံုရဲ႕ ႀသဇာေတြ၊ အယူအဆေတြကလည္း သူတို႕ရဲ႕ေခါင္းေတြကတဆင့္ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳဲမွာ ဂယက္ရိုက္တာအၿမဲေတြ႕ရတယ္။ ဒါေဘကာင့္ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြထဲမွာ ကြဲတာ၊ မတူတာေတြ မႀကာခစေတြ႕ရတယ္။ ဒါဟာ ထူးဆန္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုျဖစ္လာလို႕ အံ့ႀသစရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာမဟုတ္ဘူး။ ကိုလိုနီေခတ္ကဆိုရင္ ေက်ာင္းသားဆိုတာ၊ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အထဲမွာ ဗ်ဴရိုကရက္ သားသမီးေတြ၊ ေျမရွင္နဲ႕အဂၤလိပ္လက္ေ၀ခံ သားသမီးေတြ အမ်ားႀကီးပါရွိတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရက တကၠသိုလ္ဖြင့္တယ္ဆိုတာကိုက သူတို႕ရဲ႕ဗ်ဴရိုကရက္ ယႏၱရားႀကီးထဲမွာ သူတို႕ တာ၀န္ေပးတာကို လုပ္မယ့္၀န္ထမ္းနဲ႕အရာရွိေတြ ေမြးဖိုကရည္ရြယ္တာ။ ဒါေပမဲ့လည္း တကယ့္တကယ္ အေျခအေနက ရင့္မွည့္ လာေတာ့ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚလာတာပဲ။ ဒီတိုက္ပြဲေတြထဲမွာ ခုနကေျမရွင့္သားသမီး၊ ဗ်ဴရိုကရက္သားသမီးေတြ ပါလာတာလည္းရွိ။၊ပါမလာတာလည္းရိတယ္။တကၠသိုလ္အရယ္ေရာက္မွေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စဥ္းစားတတ္ၿပီမဟုတ္ လား။

အဲဒီလိုေပၚလာတဲ့ တိုက္ပြဲေတြဟာ ေအာင္တာလည္းရွိ၊မေအာင္တာလည္းရွိတာပဲ။ တခါတေလမွာ ဒီလိုေျမေပၚ တိုက္ပြဲတခု ေအာင္တယ္မေအာင္ဘူးဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ရခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေအာင္တာေရာ မေအာင္တာေရာဟာ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကိုက်ေတာ့ အတူတူအက်ိဳးျပဳတာပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္က်ဆံုးရတဲ့ ၁၉၃၆ခုႏွစ္ အတြင္း၀န္ရံုး၀ိုင္းႀကတဲ့တိုက္ပြဲနဲက မႏၱၽေလးက အဲဒီတိုက္ပြဲကိုေထာက္ခံတဲ့ အာဇာနည္ ၁၇ဦးတိုက္ပြဲတိုကဟာ ေအာင္တယ္၊ မေအာင္ဘူး ေျပာရ ခက္ေကာင္းခက္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႕ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ဟာ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြရဲက နယ္ခ်ဲကဆန္႕က်င္ေရး၊လြတ္လပ္ေရးရယူေရး စိတ္ဓာတ္ကို ျမင့္မားစြာ ျမဳင့္တင္ေပး လိုက္တယ္။ (၇ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကိုလည္း ဒီလိုႀကည့္ျမင္သင့္တယ္ထင္တယ္ (ဒါက စကားခ်ပ္)။

အခုလိုလူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိေန။ အသစ္ကိုလက္ခံႏိုင္တဲ့လူငယ္ေတြျဖစ္ေန၊ စာေပေရခ်ိန္လည္းရွိေနဆိုေတာ့ သူတို႕ဟာ အမ်ိဳးသားတိုက္ပြဲေတြမွာ ဦးဆံုးထြက္ခ်လာတာကို ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္။ဒါ့အျပင္သူတို႕ဟာ တိုက္ပြဲကို တျခားလူတန္းစား၊ လူ႕အလႊာေတြဆီကိုပို႕ေပးး၊ ေပါင္းစည္းေပးရာမွာ အခရာက်တဲ့အခန္းကလည္း ပါေလ့႕ွိတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ႏိုင္ငံ့အေရး၊ အမ်ိဳးသား အေရးကို အေလးထားသူတိုင္းဟာ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ အင္အားစုကို တန္ဘိုးထားစည္းရံုးကတယ္။ ဖဆပလေခတ္က ဒီအက္စ္အိုကိုေမြး၊ မဆလေခတ္မွာ လမ္းစဥ္လူငယ္ေထာင္ ဆိုတာေတြလို ကိုယ္အာဏာရ±ံု။ အသံုးခ်±ံုလုပ္လို႑မရဘူး၊ ရသူတို႕ဟာ ႏိုင္ငံတိုင္းရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးလွဳပ္ရွားမွဳႀကီးေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳႀကီးေတြမွာ သ ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ပါ၀င္ခဲ့ႀကတယ္ဆိုတာကို လည္း ေမ့လို႕မျဖစ္ဘူး။

ဒီေနရာမွာ တဆက္တည္းေထာက္ျပသင့္တဲ့အခ်က္တခ်က္ရွိတယ္။ အဲဒါက ႏိုင္ငံတခုမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ၊ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ တခိ်န္မွာႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ထားတဲ့ တျခားႏိုင္ငံႀကီးေတြ ကလည္း ေနာင္တခ်ိန္မွာသူတို႕အတြက္ အက်ိဳး ရွ ွိေအာင္
ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြကို ‘လူေမြး’ေလ့ရွိတယ္ဆိုတာပဲ။ သူတို႕ေရာ၊ျပည္တြင္းကဖိႏွိပ္သူအာဏာပိုင္ေတြအဖို႕ပါ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျမဳဴဆြယ္၊ လူေမြးရာမွာ လက္သံုးအတည့္ဆံုးနည္းနာတခုကေတာ့ အလုပ္အကိုင္၊ ပညာေတာ္သင္စတာေတြနဲ႕ ျဖားေယာင္းတာပါပဲ။ ဒီလုပ္ နည္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ဘူး။

ဒါျဖင့္ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြမွာ ၀င္လုပ္သင့္သလား။ ဘာေႀကာင့္မလုပ္ရမွာလဲ။ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သူ တေယာက္ဟာ မဲေပးခြင့္ေတာင္ရွိေနမွေတာ့ ဘာေႀကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွာ ၀င္မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ သူဟာစဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိတဲ့အရြယ္ျဖစ္လို႕ မဲေပးခြင့္ေပးထားတာပဲ။ သူႀကိဳက္တဲ့ပါတီ၊ သူႀကိဳက္တဲ့ႏိုင္ငံေရးကို ၀င္လုပ္ခြင့္ရွိရမယ္။ တခုပဲ။ သူ႕ပညာေရးကို ထိခိုက္၊ မထိခိုက္ဆိုတာကေတာ့ သူနဲ႕သူ႕မိဘေရးရဲ႕ အိမ္တြင္းေရးျပႆနာသာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ မိဘေတြကိုလည္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ေပးရမယ္။

ကမၻာမွာ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြအေႀကာင္းကို ေျပာႀကရင္ ဗမာျပည္ကေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြဟာ ေနာက္မက ်ဘူး။ ေရွ႕တန္းေရာက္ေနတာေတြ႕ရမယ္။ ကိုလိုနီစနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ဖဆပလအစိုးရရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့ျပည္တြင္း ေရးနဲ႕ ပညာေရးေပၚလစီမ်ားကို ဆန္႕က်င္ေရး၊ မဆလတပါတီစနစ္ဆန္႕က်င္ေရး စသျဖင့္ ရာစုႏွစ္တရာနီးပါး တိုက္ပြဲစဥ္ႀကီးမွာ လက္နက္ကိုင္ျခင္းအပါ တိုက္ပြဲသ႑ာန္မ်ိဳးစံုကို ဆင္ႏြဲခဲ့ႀကတယ္။

အဲဒီတိုက္ပြဲေတြကိုျပန္ႀကည့္လိုက္ရင္ ေက်ာင္းသားဆိုတာ တိက်တဲ့ လူတန္းစားလူ႕အလႊာတရပ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လူမွဳ အေျပာင္းအလဲႀကီးတခုျဖစ္ေပၚလာေအာင္ သူတို႕ခ်ည္းမေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူး။ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားႀကီး ပေစ၊ လူထုႀကီးနဲ႕မေပါင္းစပ္ရင္ အကန္႕အသတ္တခုမွာ ၿပီးသြားတယ္။ ၁၉၆၀စုႏွစ္မ်ားကုန္ဆံုးကာနီးတုန္းက ျပင္သစ္ျပည္က ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြကို သတိရသင့္တယ္။ သူတို႕ဟာ က်န္တဲ့လူထုႀကီးနဲ႕ေပါင္းစည္းႏိုင္မွ (ရွစ္ေလးလံုးလို) မိုးၿပိဳေျမသိမ့္ တိုက္ပြဲႀကီးေတြ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တယ္။
အခုလည္းနအဖ စစ္အုပ္စု လုပ္ေတာ့မယ့္ ‘ျပည္သူ႑ဆနၿခံယူပြဲ’ နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားကို ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ ေဟာင္း မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာလို႕ႀကားေနရၿပီ။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ သမိုင္း အေမြေကာင္း၊ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ခဲ့တဲ့ အေမြေကာင္းကို ဆက္ခံလိုက္တာပဲလို႕ဆိုရမယ္။ ေက်ာင္းသားက ေရွ႕ကထြက္လာတာကို ႀကိဳဆိုႀက၊ အားေပးႀက၊ ၀ိုင္း၀န္းႀက၊ အႀကံေပးႀကဖို႕ရင္း လွဳပ္ရွားမွဳေရခ်ိန္ကို ျမဳင့္တင္သြားႀကရမွာပဲ။

ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ၊ တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာလိုပဲ တမ်ိဳးသားလံုးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲႀကီးေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အခန္းဟာ ထင္ရွားႀကီးမားစြာပါခဲ့သလို ေနာင္ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးေတာ္ပံုတိုင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ထြန္းေျပာင္ တဲ့ အစဥ္အလာအတိုင္း ပါေနဦးမွာပဲဆိုတာ ဘာမွသံသယျဖစ္စရာမလိုဘူး။ ဒါဟာ သူတိုကရဲကပင္ကိုယ္လကၡဏာျပဌာာန္းထားတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။
ဒီအခ်က္ကို အာဏာပိုင္ေရာ၊ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြေရာ၊ ဗမာျပည္အေရးစိတ္၀င္စားသူေတြေရာ မေမ့ႀကပါနဲ႕။ မေမ့ႀကပါနဲ႕။