Thursday, November 22, 2012

ေက်ာင္းသားသူပုန္တုိ႔ရဲ့ ခရီးရွည္အမွတ္တရ - အပိုင္း (၇)

အန္တီစု

ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ထူးျခားခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုေရွ႔ကုိထြက္ၿပီး ဦးေဆာင္လာ တယ္။ ဒီမုိကေရစီရရွိေရးအတြက္ အားလုံးစည္းကမ္းရွိရွိတုိက္ပြဲ၀င္ၾကဖုိ႔ သူကေဆာ္ၾသလုိက္တယ္။ ႏုိင္ငံရဲ့ ရန္ကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲအတြင္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ကုိ ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံ ေတာ္နဲ႔ ျပည္သူလူထုလူတန္းစားအားလုံးရဲ့ေၾကးဇူးရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ ဓာတ္ပုံေတြဟာ စစ္အစုိးရရုံး နံရံေတြကေန တစ္ေျဖးေျဖးေပ်ာက္ကြယ္လာခဲ့တာေတြ႔ရတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္လည္ပုိင္းေလာက္မွာ ၿမိဳ႔နယ္ NLD လူငယ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ NLD ရုံးကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ NLD ရဲ့ အေထြ ေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိလည္း သူ႔ေနအိမ္မွာ ေတြ႔ခြင့္၊ စကားေျပာခြင့္လည္းရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး အန္တီ့အိမ္ကဆက္တီေလးေပၚမွာထုိင္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ အန္တီက အိမ္ခန္းထဲကေရေႏြးဗန္းေလးကုိင္ၿပီးထြက္လာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးလက္ထဲက ေရေႏြး ဗန္းကုိ လက္လႊဲယူလုိက္ၿပီး ေရေႏြးခြက္ေလးေတြထဲကုိ သူကုိယ္တုိင္ေရေႏြးငွဲ႔ထည့္ေပးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ ေယာက္စီကုိေပးတယ္။ သိပ္ၿပီးယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လြန္းတဲ့သူ႔ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ေလးေလးစားစားနဲ႔ လုိက္ေငး ၾကည့္မိၾကတယ္။ သူက တစ္ဖက္မွာလည္း ဘဘဦးၾကည္ေမာင္တုိ႔၊ ဘဘဦးတင္ဦးတုိ႔နဲ႔ အစည္းအေ၀းက ရွိေနတယ္လုိ႔ေျပာရင္းက နယ္ဘက္ကအေျခအေနေတြကုိေမးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ပထမ ၿမိဳ႔နယ္ရုံးက အေျခအေနအခက္အခဲေတြကုိ ရွင္းျပမလုိ႔စဥ္းစားထားေပမယ့္ ေျပာမထြက္တာေၾကာင့္ ဒီလုိပါပဲအန္တီလုိ႔ ေရာခ်ေတာ့ အန္တီက လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ လူႀကီးေတြကုိသည္းခံၿပီး ဆက္လုပ္ၾကဖုိ႔တုိက္တြန္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္သူေျပာတာက က်ေနာ္တုိ႔ကုိေတာမခုိၾကဖုိ႔ေပါ့

စိတ္ထဲမွာ ေနာင္ဘာေတြျဖစ္ဦးမယ္ဆုိတာ မသိေတာ့ ေတာခုိျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာလုိ႔ စဥ္းစားထားတဲ့က်ေနာ္က အလုပ္ေတြသိပ္မ်ားေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ အန္တီ့ရဲ့ဆုံးမစကားကုိ နားေထာင္ရုံ သက္သက္လုပ္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အန္တီ့ကုိစကားေျပာေဆြးေႏြးတာထက္စာရင္ ရတဲ့အခ်ိန္ေလး မွာ သူေျပာတာကုိပဲ ေလးေလးစားစားနားေထာင္ခဲ့ၾကတာပါဘဲ။ ဟုိတစ္ဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္းက စားပြဲမွာလည္း ကုိယ့္ထက္အမ်ားႀကီး အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့ဘဘေတြ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိအားနာလုိ႔ အခ်ိန္မဆြဲခ်င္ တာလည္း ပါတာေပါ့။ ကမၻာကေလးစားရတဲ့ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ကုိ လူကုိယ္တုိင္ျမင္ဖူးရုံသာမက စကားပါေျပာခြင့္ရခဲ့တာဆုိေတာ့ ဒါဟာ က်ေနာ့ဘ၀ထဲမွာ အႀကီးမားဆုံးအခြင့္အေရးပါဘဲ။


ေျပးတမ္းလုိက္တမ္း

ေနာက္ပုိင္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္အစပုိင္းမွာ လုံၿခံဳေရးအေျခအေနေတြအရ က်ေနာ္တုိ႔ပါတီရဲ့ လူငယ္အလုပ္အမႈ ေဆာင္တာ၀န္ေတြက ႏႈတ္ထြက္လုိက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ပါတီတြင္းက ေခါင္းေဆာင္တစ္ခ်ဳိ႔ ကစၿပီး တစ္သီးပုဂၢလေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကမယ့္ပုဂၢိဳလ္ေတြအဆုံး အဆက္အစပ္မျပတ္ၾကပါ။ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကုိကုိႀကီးတုိ႔အဖြဲ႔ ၿမိဳ႔ကုိလာေတာ့လည္း ၿမိဳနယ္က တက္ၾကြတဲ့လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အစည္းအေ၀းကုိ သူတုိ႔လူႀကီးတစ္ခ်ဳိ႔က ေနရာေပးၿပီးစီစဥ္ေပးၾကတာေတြ ရွိတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၀) ရက္ေန႔ေလာက္ကတည္းက မတ္လ (၁၃) ရက္ေန႔၊ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား အာဇာ နည္ ကုိဖုန္းေမာ္က်ဆုံးခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ဆြဲရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္ၿပီး မထင္ရွားၾကတဲ့ လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ရွိတဲ့ တက္ၾကြတဲ့လူငယ္ေက်ာင္းသားငယ္ေတြကုိ အခမ္းအနားတစ္ခုကုိ ဦးေဆာင္ၿပီးစီစဥ္ၾကဖုိ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္တုိင္ပင္ၾကတယ္။ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီက ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္ တုိ႔က အၿမဲလုိလုိ ေနာက္ကေနအလုိက္ခံေနၾကရေတာ့ ဒီပြဲမွာ အစုိးရကုိ မ်က္လွည့္ပြဲေလးတစ္ခုလုပ္ဖုိ႔ စဥ္းစားၾကတယ္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၁၃) ရက္ မနက္ပုိင္းကတည္းက က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ၀တ္စုံျဖစ္တဲ့ အက်ၤီျဖဴနဲ႔ ကခ်င္ပုဆုိးေတြကုိ၀တ္ထားတယ္။ ရင္ဘတ္မွာ ညီမငယ္တစ္ခ်ဳိ႔ အခ်ိန္ယူအပင္ပန္း ခံၿပီး လုပ္ေပးထားတဲ့ အ၀တ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းအမဲေရာင္ရင္ထုိးေတြကုိတပ္ထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ရွစ္ေယာက္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္၊ ေစ်းထဲကုိသြားၾကတယ္။ ေနာက္ကေထာက္လွမ္းေရးေတြေတာ့ မသိမသာလုိက္လာၿပီဆုိတာ သတိထားမိတယ္။ ေနာက္ၿပီး လၻက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တယ္။ လုိက္ေနတဲ့လူ ေတြလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကစားပြဲခုံေတြမွာ ၀င္ထုိင္လာတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ ထမင္းျပန္စားၾကၿပီး ေလေသနတ္ပစ္ကြင္းမွာဆုံၾကဖုိ႔ ျပန္ခ်ိန္းၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေန႔ခင္းလုံးလုိလုိ ေလေသနတ္ထုိင္ပစ္ေနၾကတာ ညေနေလးနာရီ၀န္းက်င္အထိပဲ။ အဲဒီ လုိ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနၿပီး လူစုခြဲၿပီး ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ပုိင္း ညီငယ္ညီမငယ္ေတြစီစဥ္တဲ့ပြဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ၾကားရတဲ့အတြက္ က်ိတ္၀မ္းသာၾကရသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္ေလွ်ာက္လုိက္ၿပီး ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားလုပ္သြားတာမရွိဘဲ ေနာက္မွ တစ္ေနရာမွာ အခမ္းအနားျဖစ္သြားတယ္လုိ႔သတင္းရၾကတဲ့ ရဲ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြလည္း က်ေနာ္တုိ႔လက္ခ်က္တစ္စုံတရာမကင္းဘူးဆုိတာကုိ သကၤာမကင္းျဖစ္ေပမယ့္ လက္ပူးလက္ၾကတ္မျပႏႈိင္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ေဒါသျဖစ္ေနၾကမွာဘဲလုိ႔ အခ်င္း ခ်င္းျပန္ေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္။

0 comments: