သူပုန္တေယာက္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ (၇)...[ေအာင္သာငယ္]

ႏိုင္ႏိုင္ နိုးလာခ်ိန္မွာပဲ ညက က်ေနာ္တို႕ အဖြဲ႕ကို ေနရာခ်ေပးခဲ့တဲ့့ ကရင္တပ္ၾကပ္ၾကီးတေယာက္က ထမင္းထုပ္နဲ႕ အရံက်ည္ေတြကို ေနာက္တန္းမွာ သြားထုတ္ယူဖို႕ လာေျပာပါတယ္။ သည္လိုနဲ႕ ႏိုင္ႏိုင္၊ ရဲေဘာ္ကိုကိုေလး၊ ေဆးမွဴး၀င္းတင့္ဟန္၊ ရဲေဘာ္သန္းစိန္၊ ရဲေဘာ္အဘီးနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ၆ ေယာက္ ေလွ်ာက္ေျမာင္းအတိုင္း ေနာက္တန္းဖက္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အီကြစ္မန္႕ေတြကိုေတာ့ အိုဗာဟက္ေတြထဲမွာပဲ ထားခဲ့ၾကျပီး ကိုယ့္ေသနတ္ကိုယ္ လြယ္လာၾကတာပါ။ သြားရင္းလာရင္း လမ္းမွာလည္း က်ေနာ့္တို႕ဆီမွာ ရွိေနတဲ့ ေသနတ္ အမ်ိဳးအစားနဲ႕ အေရအတြက္ေတြကို တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ေမးရင္း စာရင္း လုပ္ရပါေသးတယ္။

ႏိုင္ႏိုင္နဲ႕က်ေနာ္က တတြဲ။ ရဲေဘာ္ကိုကိုေလးနဲ႕ ရဲေဘာ္သန္းစိန္က တတြဲ။ ဆရာစိုးျမင့္နဲ႕ ေဆးမွဴး ၀င္းတင့္ဟန္က တတြဲ။ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအးမင္းနဲ႕ ရဲေဘာ္အဘီးက တတြဲ။ ကိုထြန္းထြန္းနဲ႕ ရဲေဘာ္စိုးေအာင္က တတြဲ။ ေနာက္ က်ေနာ္ နံမည္မသိတဲ့ တပ္ရင္း(၂၀၅)က ရဲေဘာ္ ၂ ေယာက္က တတြဲ။ အားလံုး အိုဗာဟက္ ၆ လံုးမွာ ေနေနၾကတာပါ။ စခန္းဥကၠဌ ကိုစေအာင္လြင္ကေတာ့ ကိုထြန္းထြန္းတို႕ ဆီမွာပါ။ သူ႕မွာေတာ့ ေသနတ္ မရွိပါဘူး။

အိုဗာဟက္တိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႕ ေနရာ၀င္မယူခင္ကတည္းကကို ေသနတ္ ၂ လက္စီ ရွိေနပါတယ္။ အေရးေပၚ အေျခအေန အတြက္ အရံထားေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ဥပမာ- ႏိုင္ႏိုင့္ ဂ်ီ-၃ၾကီး ဂ်မ္းျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေနာက္ထပ္ ေသနတ္တလက္ အဆင္သင့္ ရေနႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာပါ) အဲေတာ့ က်ေနာ္တို႕မွာ ပါလာတဲ့ ေသနတ္ ၁၂ လက္နဲ႕ ေပါင္းရင္ က်ေနာ္တို႕ ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္ေတြက အားလံုးေပါင္း ၂၄ လက္ ရွိပါတယ္။

က်ေနာ့္ဆီမွာက အဲမ္-၁၆ ႏွစ္လက္၊ ႏိုင္ႏိုင့္ဆီမွာက ဂ်မ္း ျဖစ္သြားတဲ့ ဂ်ီ-၃ နဲ႕ အိပ္ခ်္ေက-၃၃။ ရဲေဘာ္ ကိုိကုိေလး ဆီမွာ ကလည္း က်ေနာ့္လိုပဲ အဲမ္-၁၆ ႏွစ္လက္၊ ရဲေဘာ္ သန္းစိန္ ဆီမွာေတာ့ ႏိုင္ႏိုင့္လိုပဲ ဂ်ီ-၃ တလက္ (ဒါမဲ့ အဲ ေသနတ္ၾကီးက ေကာင္းမွေကာင္းပဲ ဖလူးက ျပန္လာတဲ့ အထိ ေအာ္တို စိတ္ၾကိဳက္ ဆြဲလို႕ ရတယ္ဗ်) နဲ႕ ေအေက- ၄၇ တလက္။ ဆရာစိုးျမင့္ ဆီမွာက အဲမ္-၂ ကာဘိုင္ တလက္နဲ႕ ေအေက-၄၇ တလက္၊ ေဆးမွဴး ၀င္းတင့္ဟန္ ဆီမွာက အဲမ္-၁၆ ႏွစ္လက္၊ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအးမင္း ဆီမွာက ေအေက- ၄၇ ႏွစ္လက္၊ ရဲေဘာ္ အဘီး ဆီမွာက ဂ်ီ-၄ တလက္နဲ႕ အိပ္ခ်္ေက-၃၃ တလက္။ ကိုထြန္းထြန္းနဲ႕ ရဲေဘာ္ စိုးေအာင္တို႕ ဆီမွာကေတာ့ အဲမ္-၁၆ ႏွစ္လက္၊ အဲမ္-၂ ကာဘိုင္ တလက္နဲ႕ အိပ္ခ်္ေက-၃၃ တလက္။ ေနာက္ (၂၀၅) ရဲေဘာ္ ၂ ေယာက္ ဆီမွာက ေအေက-၄၇ ႏွစ္လက္နဲ႕ အိပ္ခ်္ေက-၃၃ ႏွစ္လက္ - ဆိုေတာ့ အားလံုး စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ အဖြဲ႔မွာ အဲမ္-၁၆ က အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဂ်ီ-၃နဲ႕ဂ်ီ-၄ က သံုးလက္။

အဲမ္-၁၆ ခ်ည္းပဲ ရွစ္လက္ရွိေနတယ္။














အိပ္ခ်္ေက-၃၃ က ငါးလက္။















ကာဘိုင္က ႏွစ္လက္။














ေအေက-၄၇ ကေတာ့ ေျခာက္လက္ပါ။










အဲမ္-၁၆နဲ႕ အိပ္ခ်္ေက-၃၃ ကေတာ့ ၅.၅၆ မမ က်ည္ သံုးတာခ်င္း တူေနေတာ့ ၅.၅၆ မမ အရံက်ည္ ထုတ္ယူဖို႕ ေသနတ္ အလက္ေပါင္းက ၁၃ လက္ ရွိတယ္။ ဂ်ီ-၃နဲ႕ဂ်ီ-၄ အတြက္ကေတာ့ အရံက်ည္ မလိုပါဘူး။ ဒီမွာ ရန္သူ႕ဆီက သိမ္းရထားတဲ့ ဂ်ီ-၂၊ ဂ်ီ-၃၊ ဂ်ီ-၄ က ေအာလပံု။ တခ်ိဳ႕ဆို သံေခ်းေတြေတာင္ တက္ေနျပီ။ ဂ်ီေတြ အတြက္ကေတာ့ က်ည္ေရာ က်ည္ေဘာက္ ေတြေရာ အပံုလိုက္ဆိုေတာ့ ထည့္ေတာင္ တြက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ေအေက-၄၇ ေတြကေတာ့ ၇.၆၂ မမ က်ည္ေတြ သံုးတာဆိုေတာ့ အဲက်ည္ေတြ ထုတ္ရမယ့္ ေသနတ္က ေျခာက္လက္။ ေနာက္ ပိြဳင့္ ၃၀ (၀.၃၀ လက္မ) က်ည္သံုးတဲ့ ကာဘိုင္က ႏွစ္လက္။ စာရင္း ခ်ဳပ္ေတာ့ အရံက်ည္ ထုတ္ရမွာ ေသနတ္အားလံုး ၂၁ လက္

တကယ္ကေတာ့ လူတိုင္းက ေအေက- ၄၇ ကို ကိုင္ခ်င္ ၾကတာပါ။ အဲ ေသနတ္က ႏိုင္ငံတကာက ေတာ္လွန္ေရး သမား မွန္သမွ် ကိုင္ခဲ့တဲ့ ေသနတ္လည္း မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ့ ရာသီ ဥတု ဒဏ္ မ်ိဳးစံုကိုလည္း ခံႏိုင္၊ ေရ၊ ေျမ၊ သဲ စတဲ့ အၾကမ္း ပတမ္း အေျခအေန မ်ိဳးစံု ဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္၊ ျဖဳတ္ရ တပ္ရလည္း လြယ္ကူ၊ တိုက္လို႕ ခၽြတ္လို႕ ကလည္း ေကာင္း၊ ကိုင္ရတာ ကလည္း ေစးေစး ပိုင္ပိုင္ ရွိ၊ လူကိုယ္မွာ လြယ္ထား လိုက္ရင္လည္း တကယ့္ကို ေတာ္လွန္ေရး သမား တိုက္ခိုက္ေရး သမား တေယာက္ရဲ႕ က်က္သေရ ရွိ၊ ျပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ သေကၤတ တခုကလည္း ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း အဲေသနတ္ကို ကိုင္ခ်င္တာပဲ။ ၾကိဳက္လည္း ၾကိဳက္တယ္။ သင္တန္း တက္တုန္းကေတာင္ Target Shooting မွာ က်ည္ ၅ ေတာင့္လံုးကို အဲေသနတ္နဲ႕ Bull's Eye ထဲ ၀င္ေအာင္ ပစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ (ၾကံဳတုန္း ၾကြားရတာ) ဒါမဲ့ ခုေတာ့ ကိုင္ေနရတာက အဲမ္-၁၆ ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသနတ္ ကိုင္ခြင့္ ရတာကိုကပဲ အခြင့္အေရးတခု မဟုတ္လား။ ရွစ္ေလးလံုး အခ်ိန္ေတြတုန္း ကေတာ့ ကိုင္ခ်င္ တာေတာင္ မကိုင္ခဲ့ရဖူး မဟုတ္လား။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ၆ ေယာက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ ေလွ်ာက္ေျမာင္းက တျဖညး္ျဖည္းခ်င္း နိမ့္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေလွ်ာက္ေျမာင္းနဲ႕ လမ္းနဲ႕ အတူ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာ တခုကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲေနာက္ေတာ့ ေတြ႕သမွ် အိုဗာဟက္ေတြ လူေတြကို ေလွ်ာက္ေမးရင္း အရံက်ည္ ထုတ္ရမယ့္ ေနရာကို ေရာက္သြား ပါေတာ့တယ္။ အမွန္က အဲေနရာက စိန္ေျပာင္းေတြ ပစ္တဲ့ေနရာမွာပါပဲ။ အဲမွာ ကြန္ကရစ္နဲ႕ ေဆာက္လုပ္ ထားတဲ့ ၀င္လမ္း ထြက္လမ္းေတြရယ္၊ ေမာ္တာ (စိန္ေျပာင္း) ၃ လက္ကို တပ္ဆင္ထားတဲ့ ကြန္ကရစ္ အ၀ိုင္း ၃ ခုရယ္-ကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။



















အလယ္ေခါင္မွာေတာ့ ၈၁ မမ ေမာ္တာကို ဆင္ထားျပီး



















ေဘးဘယ္ညာ ႏွစ္ဖက္မွာေတာ့ ၆၀ မမ ေမာ္တာ ၂ လံုးကို ထိုင္ထားတာ ျမင္ရပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အဲေမာ္တာ အ၀ိုင္းေတြရဲ႕ ေဘးက ေအာက္ကို နိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ လမ္းအတိုင္း၀င္သြားျပီးေတာ့ ကြန္ကရစ္လမ္းတခုအတိုင္း ဆင္းသြားရပါတယ္။ ေထာင့္တခုကို ခ်ိဳးျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ရုပ္ရွင္ေတြထဲက အတိုင္းပါပဲ ရင္သပ္ရွႈေမာဖြယ္ လက္နက္ အပံုၾကီးကို က်ေနာ့္ တသက္မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ရခဲ့ဖူးတာပါပဲ။ ေနရာကေတာ့ ေျမေအာက္မွာဆိုေတာ့ ေျေပၚက ဘယ္ေလာက္ အနက္မွာ ရွိေနလဲေတာ့ က်ေနာ္လည္း မသိပါဘူး။

က်ေနာ္ ျမင္ေနရတာကေတာ့ အားလံုးကို သူ႕စင္ေတြနဲ႕သူ ေနသားတက် စနစ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၾကီးကို သိမ္းသိုထားတဲ့ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းေတြပါပဲ။ ဥပမာ- လက္ပစ္ဗံုးေတြကို အမ်ိဳးစံုေအာင္ေတြ႕ဖူးေပမယ့္ သူ႕ နဂိုရ္ ထည့္ထားတဲ့ ဗူးေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕ ကိုင္ေနတဲ့ သံပုရာသီးေခၚတဲ့ အဲမ္-၉၇ လက္ပစ္ဗံုး အေသးေလး ဆိုရင္ သူ႕ ဗူးေလးထဲမွာ လွလွပပေလး အိပ္ေပ်ာ္လို႕ လူ မသတ္တတ္တဲ့ ပစၥည္းေလး တခုလိုလို။ မသိရင္ ခ်စ္စရာေလး။ အာရ္ပီဂ်ီေခၚတဲ့ Rocket Propell Grenade ေတြကလည္း သူတို႕ရဲ႕ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အိမ္ေတြထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္လို႕။ မသိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပါက္ကြဲတတ္တဲ့ ငွက္ေပ်ာဖူးေတြ လိုမ်ိဳး။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ ျမင္ေနရတာကို ေျပာတာပါ။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေတြးေနတဲ့ ခ်စ္စရာ အိပ္မက္ကေလးက ေပ်ာက္သြားျပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ ၅.၅၆ မမ ေသနတ္ေတြအတြက္ တလက္ကို က်ည္ ၁၈၀ ပါတဲ့ မယ္လိုဒီယမ္ က်ည္အိတ္တတြဲစီ။ က်ည္ေဘာက္ အသစ္ ၂ ခ်ပ္စီ ရတယ္။ ၇.၆၂ မမ ေသနတ္ေတြအတြက္ က်ည္ ၁၂၀ စာ ဆယ္ေတာင့္တြဲ က်ည္ကပ္ေတြ ရပါတယ္။ တလက္ကို က်ည္ ၁၂၀ စီ ရပါတယ္။ က်ည္ေဘာက္ကေတာ့ တခ်ပ္စီပဲရတယ္။ ၀.၃၀ (ပိြဳင့္ ၃၀) ေသနတ္ေတြအတြက္ကေတာ့ က်ည္ ၂၀ စာ အကပ္ေလး ၃ ခုစီပဲ ရပါတယ္ က်ည္ေဘာက္ေတာ့ မရပါဘူး။

အားလံုး အရံက်ည္ေတြ ထုတ္ျပီးသြားေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ က်ည္ ၁၈၀ စီပါတဲ့ က်ည္အိတ္တြဲက ၂ တြဲ ၊ က်ည္ေဘာက္ အသစ္ ၄ ေဘာက္ ရပါတယ္။ က်ည္ အိတ္တြဲ ၂ ခုကို ဘယ္ညာ ၁ ခုစီ လြယ္ျပီးသြားေတာ့ (လူက လႈပ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း လမ္းေလွ်ာက္လို႕ ရရံုပဲ သြားႏိုင္ပါေတာ့တယ္။) လႈပ္မရေတာ့ပါဘူး။

အဲလိုနဲ႕ လႈပ္မရတဲ့ ကိုယ္ၾကီးကို သယ္ျပီး ထမင္းထုပ္ ယူရမယ့္ေနရာကိုလည္း သြားရပါေသးတယ္။ ဒါမယ့္ တခု ကံေကာင္းတာက က်ေနာ္တို႕ အေျခအေနကို သိသြားလို႕ ျဖစ္မွာပါ။ အဲ ေနာက္တန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ထမင္းထုပ္ လာပို႕ေပးမယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အရံက်ည္ေတြ သယ္ျပီး လႈပ္လီလႈပ္လဲ့နဲ႕ ကုိယ့္ အိုဗာဟက္ ရွိရာ ဆီကို က်ေနာ္တို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ေအာငင္သာငယ္