ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေဆာင္းအေၾကာင္း

ႏွင္းမက်တဲ့
ေဆာင္းညအေၾကာင္းဟာ
ကဗ်ာ ေကာင္းေကာင္း မဆန္ဘူးကြယ္။

အရင္ႏွစ္က
ေဆာင္းရဲ႔ညေတြ၊ ႏွင္းခါးေႁခြခ်
ေၾကမြမွန္ကြဲ၊ စူးကြဲထံုက်ဥ္
လြမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းတဲ့
ေဆာင္းဖြဲ႔ေပါ့။

ႏွင္းမႈန္မႈန္မွာ
အလင္းတုန္ယီ
တေယာက္တနယ္ အေ၀းဆီမွာ
ေဆာင္းခိုရာသီ
ႏွင္းဆီေမႊးလည္း တသိတရ
တုန္ယင္ေအးလည္း သတိတရ
စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြၿပီး
ဆီးႏွင္းကိုခြဲ
ပ်ံပဲသြားခ်င္ေတာ့တယ္။

ဒီႏွစ္ေဆာင္းအေၾကာင္း
လြမ္းစရာ မေကာင္းဖူးကြယ္။

မွန္တံခါးထက္
စိုလက္ႏွင္းပြင့္၊ သင္းပြင့္ခ်ယ္ရီ
ရိုမန္တစ္ ႏွင္းဆီေတြလည္း
ထံုအီယစ္ မေနဘူး။

ႏွင္းမႈန္ေ၀စဥ္
တုန္ယင္ေလေငြ႔ၾကားမွာ
လွပ္... လွပ္သြားတဲ့
အခ်စ္ဖြဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ဟာလည္း
<ပ်င္းရိဖြယ္ပဲမို႔>
ဆုတ္ျဖဲခဲ့။

ႏွင္းသဲသဲမွာ
နိမ့္နိမ့္ ၀ဲပ်ံတဲ့၊ ပ်ံလႊားငွက္မ်ားရဲ႔
လႈပ္လဲ့ လႈပ္လီ
ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားဆီ
<စိတ္၀င္စားမည္ ျပဳရင္း>
ေဟာ...
ပ်င္းရိလာေပေရာ... ခ်စ္သူ။

စာတေစာင္အားျဖင့္
ကူပါ ညီပါ
ကူညီပါ။
သတင္းတစ၊ ၾကားပါရေစ။

ျမင္ေတြ႔ေနရျခင္းအတြက္
ကိုယ္ထြက္ဆိုမယ့္ သီခ်င္းသစ္ဟာ
< မင္း၊ ကိုယ္၊ အခ်စ္ ေခတ္တေခတ္ရဲ႔ ရက္ရာဇာ>
ဘာမ်ား ျဖစ္ဦးမလဲကြယ္။
အဲသည္အခါ...

ကိုယ့္အျပံဳးလဲ
စူးရဲေတာက္ပ
ဖဲခ်ပ္ မ်က္ႏွာျပံဳးကို ခြာခ်
ကေလးလိုပ။

ကိုယ့္လက္မ်ားလည္း
ေၾကာၿပိဳင္းထလို႔
နာတာရွည္ ပိုလီယိုဘ၀
မဟုတ္ၾကၿပီ။

ကိုယ့္အသံလည္း
မာန္ထန္ၾကြ
ေလျဖတ္ေနသည္က
လွ်က္ျပက္ကၿပီ။

ခ်စ္သူ
ကူညီပါကြယ္။
မွန္ေဆာင္ခန္းထဲ၊ မ်က္ရည္၀ဲလာ
“ စိတ္ျခဴးၾကာေညာင္၊
x x x
ၾကာေညာင္ x x x ”
ေတးသံေတြေတာင္မွ
ကြဲရွမွန္စ၊ ေသြးအံက်လာ
ဘ၀မွာ နာက်ဥ္ရတုန္းလားကြယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔၊ ေသြးအားေဖ်ာ့လ်ၿပီး
ငိုညည္းတတ္သူ
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ျဖဴမေလးေရ
ေန၀င္ၿပီ
ေနထြက္ၿပီ
လင္းၿပီ -- ေမွာင္ၿပီထက္
ရက္မ်ားစြာဟာ
ထူးျခားပါေသးရဲ႔လားကြယ္။

ႏွင္းမက်တဲ့
ခု ေဆာင္းညေတြ
လြမ္းေပြစရာ မေကာင္းေပမယ့္
<ေလာလာဆယ္> အေျပာင္းအလဲ အျဖစ္
ခ်စ္ေနရဦးမွာေပါ့။

ေယာဟန္ေအာင္
ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၁၉၈၇။