ဓူ၀ံၾကယ္

ေမွာင္မဲၿပိဳင္တဲ့
ေခ်ာင္လိႈဏ္ထဲမွာ
ငါတေယာက္တည္း ရွိတယ္။

မ်က္လံုးမ်ား ကန္းစြ မျမင္ရ
အလင္းတစ မဲ့တဲ့
လိႈဏ္တခုရဲ႔ အလယ္မွာ
ဘယ္လို ေရာက္လာတယ္ မသိ
ငါ... ေက်ာ့မိေနၿပီ။

အစာေရ...
စာ
ရွဴရန္ ေလဟာ
ဖြဲ႔စည္းမႈ သဟာ
ငါ.. လိုအပ္ေတာင့္တ
ခ်စ္တဲ့သူမ
ကဗ်ာတစ
အား.... ဘာမွ
ဘာမွ မရွိၾကေတာ့ဘူး။

<ရူးသြပ္စြာ>
ဘာကို ၾကည့္ၾကည့္
ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္
မ်က္စိမွာ ကေ၀
နားမွာ တေစၦ
ရင္မွာ ေန။

ေၾကာင္နက္ တေကာင္ရဲ႔
နက္ေမွာင္တဲ့ မ်က္လံုးတစံုလို
ငါ ေတြ႔လိုက္သလိုပဲ။
စူးလက္ေတာက္ပစြာ
<ငါ့အဖို႔>
မွိန္ျပေဖ်ာ့ေတာ့စြာ
<အမ်ားအဖို႔>
မစို႔ မပို႔ အလင္းတစဟာ
၀င္းပလာတဲ့
‘ဓူ၀ံၾကယ္’ ျဖစ္ရမယ္။

ေယာဟန္ေအာင္
ဇူလိုင္ ၈၊ ၁၉၈၆။