ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေနာက္ကြယ္

ေအာင္လင္းထြဋ္

ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးအားလုံး အတြက္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔၏ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲ သတင္းသည္ ဝမ္းသာ ပီတိျဖစ္စရာျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ႏိုင္ငံတကာတြင္ လူရာဝင္လာေလေတာ့မလားဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ထို႔အတူ ႏိုင္ငံေရးကစားေနသလားဟုလည္း သံသယမ်ားလည္း ရွိသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆိုသည္ကို ဘာတခုမွ် သဲသဲကြဲကြဲ ေျပာ၍မရေသးပါ။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ (ဓါတ္ပံု - photayokeking.org)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၁၉၉၄၊ ၂၀၀၁၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကိုယ္တိုင္အပါအဝင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခ့ဲဖူးသည္ကို အားလုံးသတိရ ၾကပါလိမ့္မည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔တို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခ့ဲသည္။ အဓိကအေၾကာင္းအရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမ်ိဳးသားညီလာခံလုပ္ငန္းစဥ္အား ေထာက္ခံလာေစရန္ စည္း႐ုံးေရးျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ေဆြးေႏြးပြဲအေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသားညီလာခံ ေကာ္မရွင္အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္တိုး၊ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးသာထြန္း၊ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္တင္ေအးတို႔မွ အမ်ိဳးသားညီလာခံ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ရွင္းလင္းျပသခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ၾကားသိရသည္မွာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ၏ တခ်ိဳ႕အေျခခံမူ အခ်က္အလက္မ်ားအေပၚ သေဘာထားကြဲျပားခ့ဲသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ေဒါသတႀကီးျဖစ္ကာ ေဆြးေႏြးပြဲကို ဆက္မလုပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔အား အမိန္႔ေပးခ့ဲသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ ပထမအႀကိမ္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အမ်ိဳးသားညီလာခံကို စြန္႔ခြာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း မၾကာမီမွာပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ “စစ္တပ္ ၾကာၾကာအုပ္ခ်ဳပ္ရတာေပါ့ကြာ” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ရပ္စဲခ့ဲသည္။ ေနာက္ မၾကာမီမွာပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လည္ဖမ္းဆီးၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ခ်ထားရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက အမိန္႔ေပးခ့ဲသည္။

၂၀၀၀၊ ၂၀၀၁၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဖိအားေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ား ေပၚေပါက္လာခ့ဲသည္။ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားရွိ ျမန္မာအတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား၊ အတင္းအဓမၼ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းမႈမ်ား၊ အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေစခိုင္းမႈမ်ား၊ စစ္သားမ်ား၏ အဓမၼျပဳမႈမ်ား၊ ကေလးစစ္သား စုေဆာင္းမႈမ်ား အစရွိသည့္ ဆိုးဝါးသည့္အေျခအေနမ်ားကို ကုလသမဂၢမွတဆင့္ ႏိုင္ငံတကာမွ သိရွိခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္ အရွက္ရစရာ ဖိအားေပးမႈမ်ားကို စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ ခံလာရသည္။

ထိုအခ်ိန္ ျပည္တြင္း၌လည္း ေအာက္ေျခစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တင္ျပမႈမ်ားေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မပါဘဲလည္း ငါတို႔အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရတာပဲ” ဆိုသည့္မူဝါဒကို ျပန္လည္ သုံးသပ္လာခ့ဲရသည့္ သေဘာရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔မွ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေစရန္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ဒုတိယ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဝင္းႏွင့္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရးဌာနႀကီးမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ သန္းထြန္း တို႔ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။ ထိုသို႔ေဆြးေႏြးေနမႈမွာ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ရာဇာလီ အစၥေမးလ္ မလာမီကတည္းက ျဖစ္သည္။

မစၥတာ ရာဇာလီ ေရာက္လာၿပီး ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဝင္းေအာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးေနမႈကို ဦးဝင္းေအာင္မွ အမွတ္မထင္ ေျပာလိုက္မိသည့္အတြက္ မစၥတာ ရာဇာလီ သိသြားၿပီး အဆိုပါသတင္း ျပည္တြင္းျပည္ပသို႔ ျပန္႔သြားခ့ဲသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဦးဝင္းေအာင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ႀကိမ္းေမာင္းျခင္း ခံခ့ဲရသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္သည့္ အေနျဖင့္ မစၥတာ ရာဇာလီ၏ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ျမန္မာအစိုးရအေနျဖင့္ ေတြ႔ဆုံခ့ဲသေယာင္ ဝါဒျဖန္႔ခိုင္းခ့ဲသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲရသည္။ အေမရိကန္အစိုးရအား တိုက္တြန္းနားခ်မည့္ DCI အဖြဲ႔အတြက္ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ုံးမွ တာဝန္ယူခ့ဲရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေမာင္ေအး ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔တို႔ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ NLD အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ထမင္းလက္ဆံုစားသည္အထိ အေျခအေန ေကာင္းခ့ဲသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အဓိကျဖစ္သည္ကို ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ခ့ဲသည္။ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ဂ်္ ဘုရွ္ အေပၚ ေၾကာက္လဲေၾကာက္ ေပါင္းလဲေပါင္းခ်င္သူ ျဖစ္ခ့ဲသည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလြတ္ေျမာက္မီ လပိုင္းအလိုတြင္ DCI ၏ အကူအညီျဖင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းႏွင့္ ရဲမႉးႀကီးခမ္းေအာင္တို႔ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွိမ္နင္းေရးလုပ္ငန္း အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္္ ဝါရွင္တန္သို႔ လာခြင့္ရခ့ဲသည္။ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕၌ စစ္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးေကာင္စီ၊ သမၼတ၏ မူးယစ္ေဆးဝါးဆိုင္ရာ အႀကံေပးအရာရွိ႐ုံး၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ စီအိုင္ေအ၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ႏွိမ္နင္းေရးအဖြဲ႔ (DEA) တို႔မွ တာဝန္ရွိ အႀကီးတန္းအရာရွိမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အေျခအေနမ်ားကို ရွင္းလင္းျပသခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၂ ေမလတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လႊတ္ေပးခ့ဲၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီမံကိန္းမ်ားကို ရွင္းလင္းျပသခ့ဲေသာ္လည္း ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလတြင္မူ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္သြားရပါသည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ တတိယအႀကိမ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမွႈ ျဖစ္လာရျခင္းသည္ ဒီပဲယင္း အေရးခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲကိစၥ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား၏ နိဂံုးအစဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ဒီပဲယင္းျပႆနာ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ မစၥတာ ရာဇာလီ အစၥေမးလ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ျပည္ဝင္ခြင့္ေပးၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္ေပးေတြ႔ခ့ဲသည့္အတြက္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး အလြန္ေဒါသထြက္ခ့ဲသည္။

ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းအၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သတၱိမရွိသည့္အတြက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ အား လႊဲေျပာင္းေပးခ့ဲၿပီး ဖိအားမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေစခ့ဲသည္။ အတိုင္းတာတခုအထိ ႏိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ယုံၾကည္မႈကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ ရရွိခ့ဲသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခြဲစိပ္ကုသမႈခံယူၿပီးေနာက္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္သို႔ ျပန္ပို႔ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက အမိန္႔ေပးခ့ဲသည္။

ထို႔ေနာက္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္လိႈင္ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဝင္း၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ သန္းထြန္းတို႔ ပါဝင္ေသာအဖြဲ႔ကို ဖဲြ႔ေပးၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ ထပ္မံလုပ္ေစခ့ဲသည္။ အဓိက အခ်က္မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ရပ္စဲခ့ဲေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ ျပန္လည္စတင္မႈတြင္ NLD ျပန္လည္တက္ေရာက္ေရးျဖစ္သည္။ တတိယအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အျမင္မ်ား ဖလွယ္ခ့ဲသည္ဟု သိရသည္။

အမ်ိဳးသားညီလာခံကို NLD ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျပန္တက္ရန္ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ေသခ်ာၿပီးေနာက္ ရက္ပိုင္းအလိုတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ စိတ္ေျပာင္းသြားသည့္အတြက္ အစီအစဥ္ပ်က္သြားခ့ဲသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အတိုက္အခံႏွင့္ ရင္းႏွီးလာေသာ၊ ႏိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏိုင္ေသာ၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ခင္မင္မႈရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔သည္ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္ခြင့္ျပဳရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊထံ တင္ျပခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက “ မင္းကိုငါ ခိုင္းစရာရွိေသးတယ္” ဆိုကာ ႏုတ္ထြက္ခြင့္မေပးဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ကို အခ်ိဳသပ္ခ့ဲသည္။ တလအၾကာမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ားအား ၄င္း၏ အနားတြင္ဆက္ထားလွ်င္ အႏၲရာယ္ရွိလာႏိုင္သည္ဟု သုံးသပ္လာခ့ဲသည္အတြက္ အာဏာရွင္တို႔၏ လက္သုံးစကားအတိုင္း လာဘ္စားသည္ဆိုကာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားကို မ်ိဳးျဖဳတ္ပစ္ခ့ဲသည္။

လက္ရွိ အစိုးရအသစ္လက္ထက္တြင္ ယေန႔ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ အခင္းအက်င္းသည္ ယခင္ကထက္စာလွ်င္ အမ်ားႀကီး အားရစရာေကာင္းသည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးလိုပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားခြင့္ေပးထားျခင္း၊ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား နာမည္ပ်က္မရွိျခင္း၊ လက္ရွိအစိုးရအတြင္း သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းသူ အင္အားစုမ်ား အားေကာင္းလာၿပီး ေပၚေပၚထင္ထင္ ေရွ႕တန္းသို႔ ထြက္ရဲလာျခင္း၊ ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ အရပ္သားတခ်ိဳ႕ကို ပူးေပါင္းပါဝင္လာခြင့္ျပဳျခင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း က်ေနမႈကို အစိုးရကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံလာျခင္း၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥမ်ားကို အစိုးရကိုယ္တိုင္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စတင္အေရးယူလာျခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပစ္ပယ္၍မရေၾကာင္း နားလည္သေဘာ ေပါက္လာျခင္းတို႔သည္ အားရစရာေကာင္းသည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သတိထား ဆံုးျဖတ္ရမည့္ အခ်က္မ်ားတြင္ လက္ရွိအစိုးရ အသစ္ဆိုေသာ္လည္း အရပ္သားတခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ဝန္ႀကီးမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ဥကၠ႒မ်ား၊ အစိုးရဝန္ထမ္း အႀကီးအကဲမ်ား၊ သံအမတ္ႀကီးမ်ားသည္ ယခင္အစိုးရ လူေဟာင္းမ်ားျဖစ္ျခင္း၊ စစ္အစိုးရလက္ထက္ က်ဴးလြန္ခ့ဲေသာ အျပစ္မ်ားကို အက်ဴးလြန္ခံရသူမ်ားကိုယ္စား မည္က့ဲသို႔ အာမခံခ်က္မ်ားေပး၍ ခြင့္လႊတ္ေပးရမည့္ ဆိုသည့္ကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးေရး၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈ ျပန္လည္ပြင့္လာေရး၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ တနည္းနည္းႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳခံရေရးတို႔ ပါဝင္သည္ဟု တင္ျပလိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအစိုးရအေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ လမ္းေၾကာင္းသို႔သြားလွ်င္ အထက္ပါအခ်က္မ်ားသည္ မေျပလည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ သတင္းမ်ားအရ စစ္တပ္အတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုေသာ အင္အားစု အားေကာင္းလာျခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ စစ္တပ္အတြင္း ေအာက္ေျခစစ္သည္မိသားစုမ်ား အားကိုးစိတ္ ပိုမိုမ်ားျပားလာျခင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ အသက္အရြယ္ရလာၿပီျဖစ္၍ ၄င္း၏မိသားစု လုံၿခံဳေရးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ မ်ားလာျခင္း၊ ယေန႔အာရပ္ကမာၻမွ ျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ သံေဝဂရစရာမ်ားျဖစ္ေနျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္။

မိသားစုဝင္မ်ား၏ ခ်မ္းသာမႈမွာ ဆယ္သက္စား၍ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ႂကြယ္ဝေနၿပီျဖစ္၍ အႏိုင္ႏွင့္ပိုင္းလိုျခင္း၊ စစ္တပ္အတြင္းႏွင့္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း စိတ္ႀကိဳက္ေနရာမ်ား ခ်ၿပီးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊအေနျဖင့္ ၄င္း၏မိသားစုမ်ားအတြက္ အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ေသာ သစၥာရွိသည့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို္ ယခင္အခ်ိန္အခါမ်ားႏွင့္မတူ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေပးထားေၾကာင္း သိရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေကာင္းမြန္လာေစခ်င္သည့္ ေက်ာင္းသား၊ စစ္သား၊ ဘုရားသား၊ တိုင္းရင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားလုံးဝိုင္းရံ၍ လိုအပ္ေသာ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား၊ အႀကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ားေပးၿပီး အၾကမ္းမဖက္ေသာနည္းျဖင့္ ညီညြတ္စြာ တက္ညီလက္ညီ အလုပ္လုပ္သင့္ၾကသည္။

ထို႔ျပင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သေဘာထား ေပ်ာ့ေျပာင္းသူမ်ား၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို အျပစ္မဆိုဘဲ နားလည္မႈ ေပးႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး လက္တစ္ကမ္းသာ လိုေတာ့ေၾကာင္း သုံးသပ္တင္ျပအပ္ပါသည္။

(ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္သည္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ သံမႉးႀကီး စသည့္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္၌ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။)