သတင္းစာ

၀ါးတစ္ပင္အျဖစ္နဲ႔
သစ္ပင္ေတြနဲ႔လံုးေထြးလုယက္ရွင္သန္ခဲ့ရ
ရိုးျဖတ္တစ္ငုတ္အျဖစ္နဲ႔
အညြန္႔ျဖတ္စြန္႔ပစ္ခံအထီးက်န္ေနပူဒဏ္ခံရ
စကၠဴျဖစ္လာရျပန္ေတာ့လည္း
ႏိုင္ရာ၀န္ေလးထမ္းမွလူျဖစ္က်ိဳးနပ္မွာမို႔
သူတို႔ငါ့ကိုတာ၀န္ေပးၾကျပီ။

အဘိဓာန္ေတြ က်မ္းစာအုပ္ေတြလို
အသိပညာေတြသိုေလွာင္ျပီးမခမ္းနားႏိုင္ေပမဲ့
တစ္ခါသံုးေကာ္ဖီမွဳန္႔တစ္ထုပ္လို
မနက္လင္းျပီဆိုသူတို႔ငါ့ကိုေဖာက္ေသာက္ၾကတယ္။

ေရးပစ္ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းလို
ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ျပီးငါ့ကိုအမွိဳက္ေတာင္းထဲပစ္ထဲ့တဲ့လူကတစ္မ်ိဳး
ခပ္ေကာင္းေကာင္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို
ငါ့ကိုဂရုစိုက္ေသခ်ာဖတ္သိမ္းဆည္းတတ္တဲ့လူကတစ္မ်ိဳး
အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတဲ့ဒီေလာကမွာ
သမိုင္းကိုငါမေလ့လာခဲ့ပါဘူး
ငါကိုယ္တိုင္ဟာသမိုင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေနာင္ႏွစ္မ်ားစြာမွာ
လိုအပ္လို႔ငါ့ကိုျပန္ရွာတဲ့အခါမွာ
ငါအသက္ျပန္၀င္လာဦးမွာပါ
အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့
ငါ့သက္တမ္းက ၂၄နာရီ
ဒါေပမဲ့
ကမၻာနဲ႔ခ်ီတဲ့တန္ဖိုးေတြနဲ႔
ငါကသာမာန္လူစကၠဴေလးတစ္ရြက္ပဲ။ ။

သုအိုင္စံ