၂၃ ႏွစ္ … အေတြးမ်ား၊ လူမ်ားႏွင့္ မင္းကိုႏိုင္ကို ရွက္ပါ

ကမာပုလဲ

အေတြးမ်ား၊ လူမ်ား

၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ျပည္သူတေယာက္အေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ဖဲြ႕စည္းေပၚေပါက္လာသည့္အခါ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုရက္တစ္ ပါတီတြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕နယ္ စည္း႐ံုးေရး ေကာ္မတီတြင္ ေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၉ ေအာက္တိုဘာလထဲတြင္ ဖမ္းဆီးခံရကာ ေထာင္က်ခဲ့သည္။ မအူပင္ အက်ဥ္းေထာင္၊ ေရႊသေဌး ရဲဘက္စခန္းမွ သည္ အင္းစိန္ေထာင္သို႔ …။

ကိုထက္မိုး (နယ္စပ္ က်ဆံုး)၊ ေရႊဘုန္းလူ (တာရာမင္းေ၀ မျဖစ္ေသး၊ ယခု ကြယ္လြန္) တို႔ ႏွင့္ ( ၃ ) ေဆာင္တြင္ အတူေနရသည္။ ၁၉၉၀-ခု ေမေဒး ေထာင္တြင္း လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္သည္။ ျမေအး (ယခု ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းက်ေနသူ) တို႔က ကမကထျပဳ လႈပ္ရွားရန္ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာင္ပိုင္ ဘိုၾကည္က မာဖီ (အရပ္ ၀တ္စံု) ျဖင့္ ကိုျမေအးကို အေဆာင္ထဲ ၀င္ေရာက္လာကာ လက္သီးႏွင့္ ထုိးသည္ဟု ၾကားရသည္။ ေနာက္တေန႔တြင္ (၅)တိုက္ထဲသို႔ အမႈတြဲႏွင့္အတူ ေရာက္သြားသည္။

ဖထီးမန္းဒါ၀ိတ္ (ေထာင္တြင္း က်ဆံုး) က သူ႔ေဆးရံုစာ ငါးေၾကာ္ကေလး တတံုးကို ေပးရွာသည္။ အ႐ိုင္း (ေအာင္သန္းဦး) ကလည္း ေပးသည္။ နယ္မွဆိုေတာ့ ေထာင္၀င္စာသည္ ကိုယ္ႏွင့္ ဘာမွ် မဆိုင္သလုိျဖစ္ေနသည္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားသည္။ ၀န္ထမ္း (ေထာင္၀ါဒါ) အခ်ဳိ႕က “ ခေမာက္၊ ခေမာက္ အျပတ္အသတ္ ႏိုင္တယ္” ဟု တုိးတိုး ေျပာသြားသည္။ လူထုက မၿပီးဆံုးေသးသည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို ထပ္မံ တိုက္ပြဲ၀င္ အႏိုင္ယူလုိက္ ျပန္ေလသည္။ ပီတိ မဆံုးေသးခင္ ညေနေစာင္းႀကီး တိုက္ထဲမွ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အခ်ဳိ႕ကို လာထုတ္ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ေျခက်င္း႐ိုက္သည္။ ညတြင္ ေထာင္အသီးသီး သို႔ ေျပာင္းေရြ႕မည္ကို သိလိုက္ရသည္။ ေအာင္ဒင္ (ဒတၳ) က BAD SIGN (မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာ) လုိ႔ ေျပာလိုက္သည္။ တခ်ဳိ႕က ျမင္းၿခံ၊ တခ်ဳိ႕ မႏၱေလး၊ တခ်ဳိ႕ကား သာယာ၀တီ …….။

“၈၈၈၈ တုန္းက ဦးႏုရဲ႕ အစိုးရ တိုက္ကြက္ကို ေဒၚစုတို႔ နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ၀ိုင္းေထာက္ခံလိုက္ရင္ ပြဲၿပီးသြားၿပီဗ်။ ခုေတာ့ဗ်ာ”
က်ဴရွင္ဆရာ ဂ်ဳိးျဖဴ ကိုသိန္းဟန္က သူ႔အျမင္ကို ယတိျပတ္ေျပာသည္။ သူ႔အမႈတြဲ ျဖစ္သည့္ (ျမန္ညီဒီ) ကိုေဇာ္ေဖ၀င္း (သူလည္း က်ဴရွင္ဆရာ) က ေထာက္ခံသည္။ ေဒါက္တာ ခင္ေဇာ္၀င္းကလည္း သေဘာတူသည္။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္အျမင္ကို ေျပာခြင့္ျပဳပါဟု ေတာင္းဆိုလုိက္သည္။

“ ဦးႏု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျပန္မျဖစ္တာ၊ သူ႔ အစိုးရ အာဏာျပန္မရတာ ေဒၚစုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ မေထာက္ခံလို႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ျပည္သူလူထုက ဦးႏုကို မေထာက္ခံလုိ႔။ ျမစ္တျမစ္မွာ ႏွစ္ခါ ေရခ်ဳိးလုိ႔ မရဘူး ဆိုတဲ့စကား ရွိတယ္မလား”
စကား၀ိုင္းက တိတ္သြားသည္။ ဖဆပလ ေခတ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုသည္ လူေရွ႕၊ သူေရွ႕တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟု ေအာ္ဟစ္ကာ လႊတ္ေတာ္တြင္ အျပဳတ္တိုက္ ေရး မူကို မက်က်ေအာင္ ခ်ဖို႔လုပ္ေနခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ တပည့္မ်ားျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး တို႔ အာဏာကို လာေရာက္ၿခိမ္းေျခာက္ ေတာင္းဆိုသည့္အခါ ၁၉၅၈ တြင္ အသာတၾကည္ လႊဲေပးလိုက္သည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက သူေတာ္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကတိစကားအတိုင္း လုပ္သလိုလို ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္က်င္းပေပးသည္။ တည္ၿမဲ ဖဆပလ ကို သန္႔ရွင္း ဖဆပလ (ဦးႏု) အေနႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ အႏိုင္ယူဖို႔ရာမွာ မလြယ္ေၾကာင္းကို သိသည္။ ပမညတ က သန္႔ရွင္းႏွင့္ မဟာမိတ္ျပဳလိုက္သည္။ သန္႔ရွင္း အႏိုင္ရကာ အစိုးရ ဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးႏုသည္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႏွာေစးေနခဲ့သည္။ ၁၉၆၂ - ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းက အစိုးရ အဖြဲ႔ကို ဖ်က္သိမ္းကာ စစ္တပ္ျဖင့္ အာဏာသိမ္းလိုက္သည္။

ဦးႏုသည္ ေတာခိုကာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုင္း- ဗမာ နယ္စပ္ တေၾကာတြင္အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူက ကူညီလို႔၊ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္ကာ၊ ဘယ္သို႔ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ကို သက္ရွိထင္ရွားရွိေနသူ ျပည္ခ်စ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးမ်ား ေျပာျပ၍ အေတာ္အတန္ သိခဲ့ရသည္။ တ႐ုတ္ျပည္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးထံ အေမရိကန္ သမတ နစ္ဆင္ႏွင့္ လြန္းပ်ံ ခရီးသည္ႀကီး ဒီပလိုေမစီ ကစ္ဆင္းဂ်ား (ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး) တို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႔၏ တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွ “ထာ၀ရ ရန္သူမရွိ၊ ထာ၀ရ အက်ဳိးစီးပြားသာ ရွိ” ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ဘုံရန္သူကား ဆိုရွယ္ နယ္ခ်ဲ႕ ဟူသတည္း။ ဦးႏု အိႏၵိယ ကိုသြားသည္။ ဟုိမွာ တရားအားထုတ္ေနသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက “စိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္သြားၾကတဲ့ ညီအကိုေတြ ျပန္လာခ်ိန္တန္ပါၿပီ” ဟု လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။ ကိုႀကီးႏု အိႏၵိယမွ ရန္ကုန္ျပန္ကာ တရားအားထုတ္ခဲ့ျပန္သည္။ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို နယ္စပ္တေၾကာမွ ဦးႏုကို ယံုၾကည္ပံုအပ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့သည့္ အညတရ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ကား အမိမဲ့သား ေရနည္းငါးသဖြယ္…။ အသိုက္ပ်က္ ငွက္ကေလးမ်ားလို ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရသည္။ ကိုႀကီးႏုသည္ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ စကားျဖင့္ ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ “မုန္တိုင္းထဲမွ သစ္ရြက္ တရြက္” ပင္ ျဖစ္ေနေလေရာ့သလား။ သို႔ေသာ္ သူတရြက္တည္းကား မဟုတ္ေပ … ။

ကိုဘေဆြႏွင့္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းကား ရွင္းပါသည္။ ဘာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ လုပ္မေနနဲ႔ လာ လက္နက္ခ်ၾက ျဖစ္သည္။ မခ်လ်င္ အျပဳတ္တိုက္မည္။ သူတို႔ တပည့္ ဗိုလ္ေန၀င္းက သူတို႔ ေျခရာကို တထပ္တည္း နင္းသည္။ သူအာဏာရလာေတာ့ ဒီအဖိုးႀကီးေတြကိုပါ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ အျပတ္ရွင္းျပစ္သည္။ ေန တစင္းပဲရွိရမည္။ ႏွစ္စင္း၊ သံုးစင္း မရွိေစရ။

ဗိုလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပုိင္း ေခြးကတက္ ေရာက္သြားသည့္ ရဲရဲေတာက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈမွ တဆင့္ ဗမာျပည္လမ္းမထိုထိုတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ား၏ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ႏွစ္ကာလအလိုက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားတိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးသည္ သူ႔ အလိုလိုျဖစ္လာသည္မဟုတ္။ ထိုထိုေသာ တုိက္ပြဲ၀င္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ ရင့္မွည့္ အျမဳေတ အေရးေတာ္ပံုႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ လူ႔အလႊာေပါင္းစံု ပါ၀င္သျဖင့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ဟု တိုက္ပြဲတန္ဖိုး သတ္မွတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ မိခင္ ေနမေကာင္း၍ ဗမာျပည္ေရာက္ေနေသာ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးကို ေက်ာင္းသားမ်ားက တုိက္ပြဲကို ဦးေဆာင္ ေပးရန္ အိမ္တိုင္ယာေရာက္ သြားေရာက္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဖေအ့ေသြးပါသူ သမီးသည္ တိုက္ပြဲအတြင္း ပါ၀င္လာခဲ့သည္။ ဦးေဆာင္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။ သူကား ……..
“ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္”

ဗိုလ္ေန၀င္းမွ ဗိုလ္ေစာေမာင္အား အာဏာသိမ္းေစခဲ့သည္။ ပါတီမ်ား ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္မႈေပးခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေပၚလာသည္။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္တင္ဦး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဦးေဆာင္ၾကသည္။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ၾကာၾကာ မေစာင့္လိုက္ရ။ မင္းသားေခါင္းျပဳတ္က်ကာ သူ႔မူရင္း ဘီလူးေခါင္းေပၚလာသည္။ ဒီခ်ဳပ္ အတြင္း ညီညြတ္ေရး ၿဖိဳခြဲမႈကို စတင္ခဲ့သည္။ ကိုင္သည့္ ျပႆနာ အခ်က္အလက္ကား “ ဘုမသိ၊ ဘမသိ၊ သမိုင္းမသိသူမ်ား အႀကိိဳက္ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး” ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးသာ လြင့္သြားသည္။ ပါတီခြဲေထာင္သည္။ ဦးတင္ဦးႏွင့္ ေဒၚစုတြင္ ဘံုရန္သူကို မ်က္ေျခမျပတ္သည့္ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေတြ႔ရသည္။ တုိင္းျပည္၏ ဘံုရန္သူကား စစ္အာဏာရွင္စနစ္သာ ျဖစ္သည္ကို သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္က ျပခဲ့သည္။

ဒီခ်ဳပ္အတြင္း တပ္မႈးေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ရသည္။ ေဒၚစုက ဘဘတို႔ “ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း လမ္းစဥ္လိုက္မွာလား၊ ဗိုလ္ေန၀င္း လမ္းစဥ္လိုက္မွာလား”ဟု တည္ၿမဲတပ္မွဴးေဟာင္းမ်ားကို ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ သည္။ မၾကာမီ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ ခ်ီတက္ပြဲပ်က္သည္။ အာဇာနည္ကုန္းကုိ ခ်ီတက္ရန္ တိုက္ပြဲေခၚခဲ့ၿပီးမွ ေဒၚစုက လက္ရွိ စစ္အာဏာရွင္၊ စစ္အုပ္စုသည္ ဖက္ဆစ္ဆန္သည္ဟု ဆိုကာ ခ်ီတက္ပြဲကိုဖ်က္လိုက္သည္။ ခ်ီတက္သြားၾကေသာ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕ အရိုက္ခံရ၊ အဖမ္းခံလုိက္ရသည္။ ေနာက္တေန႔ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ခံလိုက္ရသည္။

ဒီခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို တည္ၿမဲတပ္မွဴးေဟာင္းမ်ား ဦးစီးကာ ျပဳျပင္လိုက္ၾက သည္။ သည့္အျပင္ ရန္သူ႔အလိုက် ဗိုလ္ေအာင္ေရႊ ဦးစီးကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီခ်ဳပ္မွ မဲေပးထုတ္ပယ္လိုက္ေလသည္။ ၁၉၉၅ ဂၽြန္ ၁၀ ရက္ေန႔ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ေဒၚစု လြတ္သည့္ ေန႔တြင္ပင္ တိုက္ပြဲေတာင္းဆိုခ်က္မွာ “ဒိုင္ယာေလာ့” ျဖစ္ေနသည္။ ေဒၚစုကလည္း လြတ္ လြတ္ခ်င္း ဒိုင္ယာေလာ့ လုပ္ရန္ စစ္အုပ္စုကို ေတာင္းဆိုသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ လုပ္စရာ ရွိတာကို လုပ္သည္။ ဒီခ်ဳပ္အတြင္း ညီညြတ္ေရးအတြက္ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေစခဲ့သည္။ ဘဘဗိုလ္ေအာင္ေရႊ (တည္ၿမဲတပ္မွဴး ေဟာင္းႀကီး)ကို ဥကၠ႒ ေနရာမွာပဲထားသည္။ ဦးတင္ဦးက သေဘာထားႀကီးစြာ ဒုဥကၠ႒ ေနရာမွာပဲေနသည္။ ေဒၚစု လူထုထဲဆင္းသည္။ လူထုႏွင့္ ေတြ႔သည္။ အင္းယားလမ္းတြင္ ေဒၚစုတို႔ကားတန္း အၾကမ္းဖက္ခံရသည္။ ဦးတင္ဦး ဒဏ္ရာရသည္။ မၾကာခင္ “ဒီပဲယင္း လူ အစုအၿပံဳ သတ္ပြဲ” ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ လုပ္ႀကံခံရသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး တုိ႔ စီးလာသည့္ကား လြတ္သြားသည္။ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံၾကရသည္။
အမ်ားသိၿပီး သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြကို လူတတ္ႀကီးလုပ္ ေရးေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေဖၚျပပါ အျဖစ္အပ်က္တို႔မွ အေတြးစမ်ားကို တင္ျပေဆြးေႏြးလိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ စ၀င္ကတည္းက ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါ။ တုိက္ပြဲၾကမ္းမ်ားျဖင့္သာ အတိၿပီးခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးဘ၀ ႏုနယ္ေသာ ေဒၚစုသည္ လူထုဘက္က ႐ိုး႐ိုးသားသား၊ သတၱိရွိရွိ ရပ္တည္ ခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။ သူ၏ ႏိုင္ငံေရး အေတြ႕အႀကံဳ မျပည့္အိုးကို လက္ေတြ႕တုိက္ပြဲ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းသည္။ သူသည္ ႏိုင္ငံေရး ဖန္ဆင္းရွင္ႀကီး (Master Creator) မဟုတ္ လူထုက တင္ေျမာက္ထားေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရ ေခါင္းေဆာင္လား၊ တခဏ ေခါင္းေဆာင္လား ဆိုသည္မွာ လူထုက ဆံုးျဖတ္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္လာသည္။ သူမလြတ္ခင္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကို စစ္အုပ္စုက အဓမၼ အတည္ျပဳခဲ့သည္။ သူက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္တို႔က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အျပင္မွာ။ က်ေနာ္တို႔ ဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါသနည္း။ စစ္အုပ္စုက ေရြးေကာင္ပြဲအတြက္ အေသအခ်ာ ျပင္ဆင္သည္။ မတရားသည့္ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို အာဏာျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚသည္။ ဖဲစကားျဖင့္ ေျပာမည္ဆိုလ်င္ ႐ႈိး၀ိုင္းတြင္ စပိတ္(တစ္) ေလးလံုးကို ေသနတ္ေထာက္ကာ လုယူထားသည္။ ၿပီး ၀ိုင္းထဲမွလူအားလံုး ရွိသမွ်ပိုက္ဆံ အကုန္ထုတ္ရိုက္ရမည္ဟု ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ကာ ရိုက္ခုိင္းသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္ခဲ့၊ လုပ္ခဲ့ပါသနည္း။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မလြတ္ခင္ကပင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို မ၀င္ဘူးဟု သပိတ္ေမွာက္ ခဲ့ေသးသည္။

သူလြတ္လာေသာအခါ အေျခအေန တစံုလံုးသည္ တစ္ကျပန္စရမည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မဟုတ္။ ရန္သူကို ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္မွာ ပါတီတြင္းကို လည္း သန္႔ရွင္းေအာင္ မည္သို႔လုပ္ၾကမည္နည္း။ သူမ၏ အတၱဘာ၀ အင္အားမ်ားကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမည္နည္း။

ဒီမွာ တခုတင္ျပခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ နည္းပရိယာယ္အရ “ရန္သူ႔လူ ကိုယ့္ဘက္ပါေရး” ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔တိုက္ေနသည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကုိသာျဖစ္သည္။ ဒါသည္ပင္ မဟာဗ်ဴဟာေခၚေခၚ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားခြင့္ ရေနသူေတြ ဘာေတြမ်ား ဘယ္ေလာက္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ ပါသနည္း။

လြတ္ေျမာက္လာသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ လက္ေတြ႔ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အားမလို၊ အားမရျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္အေျခခံေပၚမွာ ျဖစ္ေနၾက ပါသနည္း။ ေဒၚစု လြဲသြားၿပီဟု ျမင္ၾကသည္။ ဘယ္ အထိလြဲသြားႏိုင္ပါသနည္း။ က်ေနာ္တို႔ က တိုက္ပြဲအတြက္ ဘာေတြမ်ား ျပင္ဆင္ထားၿပီးၾကပါသနည္း။ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္ေခၚလာသည္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို တိုက္ဖို႔လုိအပ္လာမည္။ တိုက္ရန္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ၏ ေခတ္ၿပိဳင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျမေအာက္တြင္ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို တိုက္ရန္ လက္ခံခဲ့သည္။ သူပင္ ဦးေဆာင္သူထဲ ပါလာခဲ့သည္။ ယခု ေဒၚစုတြင္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို အတၱဘာ၀ အင္အား မ်ား ရွိေနပါရဲ႕လား။ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြမ်ား ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ခဲ့ပါသနည္း။ သမိုင္းက အညွာအတာ ကင္းသည္။ သမိုင္း၏ က႐ုဏာသက္မႈကို မည္သူ တဦး တေယာက္ကမွ် မခံစားရႏိုင္ပါ။

မင္းကိုႏုိင္ကို ရွက္ပါ

အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ေထာင္က်ခဲ့ေသာ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ မတိုင္မီျဖစ္သည္။ တည္ၿငိမ္သည္။ အေျမာ္ အျမင္ရွိသည္။ “၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား” ကိုစည္းရံုးဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ခု ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်ခံထားရျပန္သည္။ သူသည္ သူလုပ္စရာရွိသည္ကို ႐ိုး႐ိုးသားသားလုပ္သည္။ ႐ိုး႐ိုး ေတြးသည္။ ဘံုရန္သူကို သိသည္။ ေလလံုးမႀကီး။ သူလုပ္ႏိုင္သည္ကို စည္း႐ံုးေရး ရွိရွိ ႏိုင္ငံေရး အသိ၊ သတိျဖင့္ လုပ္ခဲ့သည္။ ရန္သူက သိသည္။ သြား ေထာင္ထဲမွာေန …..။ သူကား လက္ရွိ ၈၈၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြထဲတြင္ ႏႈိင္းယွဥ္မႈအရ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ စစ္စစ္တေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။

ကမာပုလဲ
၂၃၊ ၀၄၊ ၂၀၁၁။