ကာလနဂါး

အေရးတႀကီး ႏုိးထစရာ မလုိဘူးဆုိရင္
ငါ ဆက္ၿပီး အိပ္ေနခ်င္လို႕ပါ . . . . ။

“ဘ၀”ဆုိတာနဲ႔ ဘာလို႕ “ရွင္သန္ျခင္း” . . . လို႕
အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရတာလဲ?!
ငါကေတာ့ အိပ္ေနရတာကိုပဲ . . . . ႀကိဳက္တယ္၊
ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေလာက္္ေတာ့
ငါလည္း ေတာက္ေလ်ာက္ႀကီး မေကာင္းႏိုင္ဘူးေပါ့ . . . .
သံပတ္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ပဲ ေနတတ္တယ္။

ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္မွ
ပထမရမယ္္ဆုိရင္
ငါ ရွင္ဘုရင္ေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကို
“အရူး” လို႕ ေခၚပါ။

မျမင္ခ်င္တာေတြ အားလုံးအတြက္
မ်က္စိိေသးေသးေလး ႏွစ္လုံးကို ပိတ္ထားလိုက္ရုံပါပဲ
ေဟာ . . ငါ ဘယ္ေလာက္ လိမၼာတဲ့ေကာင္လဲကြယ္ . . . .၊
ေဟာဒီ အရူးမွာ
ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားပါတယ္။

ငါ့ဆီ ဂုဏ္ျပဳဖိတ္စာ ပို႕ဖုိ႕မလို
ငါ့လိပ္စာကို ငါမသိ
ငါ့အုတ္ဂူမွာလည္း ဘာကမၺည္းမွ ထုိးေပးဖုိ႕
အေၾကာင္းမရွိေပဘူး။
အုိ . . . မိတ္ေဆြတို႕
ႏုိင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတုိ႕ . . . .
ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္
မွားယြင္းၾက၊
ပက္လက္ေမ်ာဖို႕အတြက္
တံေတြးခြက္ႀကီး လိုက္ရွာၾက၊

ငါကေတာ့ . . .
ေစာင္ထူထူကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳ
ကိုယ့္ကိုယ္ခ်င့္ . . . ကိုယ္
စိတ္လုံလုံနဲ႔ အိပ္တယ္။

ႏုိင္ငံေက်ာ္ေတြအားလုံးကို . . . သနားတယ္၊
မင္းတုိ႕ ငါ့ေလာက္
ဘယ္သူမွ အိပ္ေရးမ၀ခဲ့ၾကပါဘူး။

မင္းခိုက္စိုးစန္