ျပည္တြင္းမွေပးပုိ႔လာေသာ ကဗ်ာတပုဒ္

သမုိင္းေၿမဇာပင္မ်ား

ၿမဴႏွင္းေတြ ခ်ယ္ တဲ႔ ေရတံခြန္၊
ၿမခေနာက္ နဲ႔ ရန္ကင္းေတာင္ေတြ
၀န္းရံခတဲ႔ အမ္တီယူေၿမ။

ေၿခာက္ေသြ႕တဲ႔ တမာတန္း
ပင္လက္ပံ နီရဲရဲ
စြယ္ေတာ္ရႈိက္သံ နဲ႔အတူ
သရက္ပင္အုပ္ေတြ
၀ါးရုံေတာေတြ
ထူထပ္တဲ႔ အမ္တီယူေၿမ။

ဒီလိုေၿမ၊
ဒီေလာက္လွတာ ကုိ
ဖ်က္ဆီးသူနဲ႔
ဖ်က္ဆီးခံသူေတြအေၾကာင္း
က်ဴပ္တုိ႔ အသည္းႏွလုံးနဲ႔
ေရးထားတဲ႔ စာ။
ဒီစာကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လည္း
အသည္းႏွလုံးနဲ႔ဖတ္
ၿပီးေတာ႔…….
တုိင္းၿပည္ဖ်က္တဲ႔အထဲ
က်ဳပ္တုိ႔မပါဘူးဆုိတာ
နားလည္ေပးရင္
ေက်နပ္ၿပီ။


ကဲစမယ္…

ဒီလုိေၿမမွာ
လွပတဲ႔လူငယ္ဘ၀ ကုိ
ၿမွဳပ္ႏွံ႔သိမ္းထားခဲ႕ရဖူးတဲ႔
ကေနာင္၊မကၡရာ
ၿပင္စည္ နဲ႔ ေညာင္ရမ္းေဆာင္ေတြမွာ
ေမာင္ၾကီးတုိ႔ ေနခဲ႔ရတယ္။

ဒီလုိေၿမမွာ
အနာဂတ္ေတြ ကုိ
အနာဂတ္မွန္းမသိေအာင္
ဖိစီးသိမ္းဆည္းရင္း နဲ႔
ႏွစ္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေစခဲ႔ဖူးတဲ႔
မန္းခ်ယ္ရီ နဲ႔ မန္းသီရိေဆာင္ေတြမွာ
မယ္ၾကီးတုိ႔ ေနခဲ႔ရတယ္။

လူငယ္အသိ ကုိ
ခ်မစားေအာင္
ၾကိတ္္မိတ္ သိမ္းထားရင္း
ေၿပးခဲ႔ရတဲ႔ ပီတီ
၀င္ခဲ႔႔ရတဲ႔ ႏုိင္စတာဒီ။
ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ
ဘယ္ညာ ဘယ္…
ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ
ၿပည္သူ႔အတြက္ပဲ…
ဒီလုိသာ ရုိက္သြင္းတုိင္းသာ ရရင္
ေမာင္တုိ႔ မယ္တုိ႔ စစ္တပ္ဖြဲ႔လုိ႔ရၿပီ။
ဟဲ…ဟဲ….မလုပ္နဲ႔
စစ္တစ္ပုိင္းၿဖစ္မယ္ မွန္း..
မသိလုိ႔ ၀င္ခဲ႔မိတာ…
မွားမွန္းသိတဲ႔ အခ်ိန္မွာ
က်ဳပ္တုိ႔ ၿပင္မရေတာ႔ဘူး။

ဘုန္းၾကီးေတြ ပင္လယ္ေ၀
လူေတြ လုိင္းထ
အေလာင္းေတြ ပုံေနတဲ႔
အခါအခ်ိန္ ေရာက္မွ
၀န္ထမ္းဆုိ တာ မၿဖစ္ခ်င္လုိက္တာ။
ဂမ္ဘာရီတစ္ေခါက္လာရင္
က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္တယ္ဆုိတာ
လူထုလႈပ္ရွားမႈ တခါၿဖစ္ရင္
က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ အေနက်ပ္တယ္ဆုိတာ
အလႈပ္အခတ္ ရွိရင္
က်ဳပ္တုိ႔ အၿပင္ထြက္ရင္ေတာင္
ဂိတ္ပတ္စ္ ဆုိတာၾကီးရမွ ထြက္ရတယ္ဆုိတာ
ဓါတ္ခဲမပါတဲ႔ နာရီတလုံး ေၿခာက္နာရီမွာ
ရပ္တန္႔ေနတာ……..။
ေ၀၀ါးတဲ႔ အနာဂတ္ ကုိ
လူငယ္ေတြ ၾကိတ္မိွတ္ၿပီး
အိပ္မက္ မက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရတာ….
ဒါေတြ ဘယ္သူသိမွာလဲ။

အတန္းတစ္ခ်ိန္ မွာ
ရိုးေကာ္ ႏွစ္ခါေကာက္
တစ္ခါေကာက္ နာရီ၀က္
ႏွစ္ခါေကာက္ေတာ႔ တစ္နာရီ
အခ်ိန္တန္ၿပီ
ငါတုိ႔ လွစ္စုိ႔
လဘက္ရည္ဆုိင္ နဲ႔ ေဘာပြဲရုံကုိ
ၿဖစ္ခ်င္တုိင္းၿဖစ္ေနတာ
က်ဳပ္တုိ႔ကုိ အၿပစ္မတင္နဲ႔
ဒီလုိ ရုိက္ခ်ိဳးထားတာၾကီး
ဘယ္သူ အသက္ရွင္
ေပ်ာ္ေမြ႔ၿပီး စာကုိ တကယ္
ၾကိဳးစားမွာလဲ။

ေနာက္ေတာ႔
တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔
ခ်မစားခံခ်င္လဲ
မရေတာ႔ဘူး
ရုိးေကာ္က သင္တဲ႔စာတဲ႔
အေရးၾကီးတဲ႔အခ်ိန္
ဆရာမက လက္ပ္မပါပဲ
သီအုိရီခ်ည္းပဲ ေပးေနခ်ိန္
က်ဳပ္တုိ႔ အင္ဂ်င္နီယာ အတတ္ကုိ
ဘာအၿမင္ရွိလုိ႔ တကယ္ တတ္မွာလဲ။

လုပ္စမး္ပါ သုေတသန
၀မရွိပဲ ၀ိလုပ္ခုိင္းၿပန္တယ္။
ကူးခ်မယ္ ဟုိႏုိင္ငံ က က်မး္စာအုပ္
လုပ္ၿပီ… ဒုကၡပဲ
မဖတ္ရဲဘူး ႏုိင္ငံတကာ စမနာမွာ
ကူးထားတာ ၿပန္အုပ္ရင္
ငါတင္မက သပန ပါ ၿပဳတ္သြားမယ္။
ဒီေတာ႕ လည္း ဆရာမက အလည္သား
ငါ႔သား၊ငါ႔သမီး ဒါကုိ
ႏုိင္ငံတကာမွာ ဖတ္လို႔ မရဘူးတဲ႔
က်ဳပ္ကေတာ႔ စိတ္ထဲက
ဟိ..ဟိ လုိ႔
ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ေလး ရယ္ခ်င္တယ္။
ၿဖစ္ေနရတဲ႔ ဘ၀ ကုိ
မေက်နပ္ဘူး..။

ဒီလုိနဲ႔…

ေနာက္ဆုံးေတာ႕ အေပါစားဘြဲ႔တလုံးရၿပန္တယ္။
နယ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာလုပ္ရၿပန္တယ္။

ေနဦး ခဏ ….
ၾကားၿဖတ္ေၿပာဦးမယ္။
ဒါေတာင္ သပန က
လူ႔အရင္းအၿမစ္ကုိ
အနာဂတ္ ႏုိင္ငံအတြက္
ၿပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးေနတယ္တဲ႔ဗ်ာ။
က်ဳပ္တုိ႔ေတာ႔
ကိုယ္႔ဘာသာ ဂလိထုိး ရယ္ရမလုိ ငုိရမလုိပဲ။

အင္းဆက္မယ္………

ဆရာလုပ္ေတာ႔မွ ေတြ႔ၿပီ ဒုကၡ။
ဒီေတာ႔လည္း သိပ္ပုိင္ သေပါ႕
ေရွ႕က ဆရာ၊ဆရာမ
လွမ္းစဥ္အတုိင္း
က်ဴပ္တုိ႔ က်က္တူေရြးလုပ္ၿပန္ၿပီ
၀ုိင္တီယူေၿပး၊ အမ္တီယူေၿပး
ဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြ
ဖြင္႔တဲ႔ က်ဴရွင္ကုိ
က်ဳပ္တို႔ ဆရာေလး၊ဆရာမေလးေတြ
က်က္တူေရြး နည္းနဲ႔ တက္ရတယ္။
ၿပီးေတာ႔ က်ဳပ္တုိ႔ က်ဴရွင္ၿပန္ဖြင္႔ၿပန္တယ္ နယ္ေက်ာင္းေတြမွာ
က်က္တူေရြးနည္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကိုယ္က ၿပန္သင္
ဟုတ္လုိ႔ဗ်ာ….
ကိုယ္အရပ္ နဲ႔ ကုိယ္႔ဇာတ္။

အဲဒီအက်ိဴးဆက္ကုိ ဆက္ေၿပာမယ္….

ဒီလုိ သပန ေအာက္က ေက်ာင္းကထြက္သူေတြ
ႏုိင္ငံၿခားမွာ ပညာသင္ၿပန္ေတာ႔..
ဟဲ..ဟဲ (ကုိယ္႔လူမ်ိဴးကုိ ေစာ္ကားတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ)
စံခ်ိန္မမွီ..ေရခ်ိန္မမွီ
ပဲပင္ေဖာက္ရင္း
စုန္းၿပဴးစိေတြ ခ်ည္း ရသလုိ
စုန္းၿပဴးေတြ ဒုကၡေရာက္ေရာ႕ပဲ။
ဒီေတာ႔မွ အႏွီ ႏုိင္ငံၿခားေရာက္
ကုိယ္ေရႊေတာ္ေတြ
သူတုိ႔ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ကုိ
က်က္တူေရြးမ်ိဳးမၿဖစ္ေစရဘူးတဲ႔ေလ။

ကဲ ဒါေတြ ထားေတာ႔…
ဆက္ေၿပာမယ္……..

ဒီလုိ နဲ႔ လုပ္ေနရင္းသေဘာေပါက္ၿပီး
ဗမာၿပည္ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာေရး
သမုိင္းမွတ္တုိင္မွာ
ငါေတာ႔ တရားခံ အၿဖစ္မခံႏုိင္ဘူးဟဲ႕
ဒါေပမယ္႔ ငါ႔၀မ္း ငါ႔ခါး
ငါ ဘယ္ လုိ ထမ္းမလဲ လုိ႔ စဥ္းစားလုိက္ရတာ
ေနာက္ဆုံး ရလဒ္ကေတာ႔
ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ
ထုိင္း၊စကၤာပူ၊မေလးတ၀ုိက္မွာ
အေၿပးလုိက္ၾကရရုံေပါ႕။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ
ဒီစာကုိ ဖတ္သူတုိင္း
က်ဳပ္တုိ႔ကုိ သမိုင္းတရားခံ လုိ႔
မၿမင္ၾကရင္ ေက်နပ္ၿပီ။
တကယ္ က က်ဳပ္တုိ႔ဟာ
သိပ္သနားစရာေကာင္းတဲ႔
သမုိင္း ေၿမဇာပင္ေတြပါဗ်ာ။

ေၿမဇာပင္မ်ား