အိပ္မက္ထဲက....တကၠသိုလ္

ညက..အိပ္မက္တစ္ခု...မက္တယ္...
အိပ္မက္ထဲမွာ..လူတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ရတယ္...
သူ႕ကိုယ္သူ...ေက်ာင္း...တဲ႕....ရွင္ဘာေက်ာင္းလဲ ? ..ရွင္႕နာမည္..ဦးေက်ာင္းလားဆိုေတာ႕....
ငါ႕နာမည္က..တကၠသိုလ္.....တဲ႕...
ညာဘက္နားထင္မွာလည္း..ပလာစတာကပ္ထားေလေတာ႕...ဘာၿဖစ္လို႕လဲေမးမိတယ္ေလ...
ငါ..အေတြးေတြမ်ားလြန္းလို႕..ေခါင္းတစ္ၿခမ္းကိုက္ေရာဂါရေနတာ...ႀကာခဲ႕ၿပီတဲ႕...
ေခါင္း..ခါး..ေၿခ..လက္..ကပတ္တီးဒဏ္ရာေတြကေတာ႕..အခင္းမ်ားစြာေႀကာင္႕ရခဲ႕တဲ႕ဒဏ္ရာေတြတဲ႕..
ရင္ဘတ္ထဲက..မၿမင္ရတဲ႕ဒဏ္ကေတာ႕..ေသရာပါ..အတြင္းေႀကတဲ႕...
သူ႕စကားသံေတြက..စာအုပ္လွန္သံေတြလိုပဲ...စူးရွရွပါးလွပ္လွပ္....
ရွင္..တကၠသိုလ္အစစ္...ပာုတ္ပါရဲ႕လား ?..ေမးမိေတာ႕.....
မင္းတို႕က...အစစ္လို...အေယာင္ေဆာင္သူေတြကိုက်ေတာ႕..ယံုၿပီး..ငါ႕က်ေတာ႕မယံုဘူးလားတဲ႕....
မင္းအခုေနတဲ႕တိုင္းၿပည္ကေရာ..လူ႕အခြင္႕အေရးအစစ္အမွန္ရရွိေနတဲ႕....ၿမန္မာနိုင္ငံအစစ္လားတဲ႕....
သူ႕ရဲ႕နားတစ္ဖက္မွာ....နားက်ပ္တပ္ထားကို...ဘာနားေထာင္ေနတာလဲေမးေတာ႕.....
ဒီရက္ပိုင္း..နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက..နဒီမဂၤလာ...တဲ႕..
ခက္တာက...တကၠသိုလ္ဆိုတဲ႕သူက..ေက်ာင္းေတြကို...လြမ္းတသသ..ၿဖစ္ေနတာဆိုပဲ....
မင္းတို႕ေတြမသိလို႕တဲ႕...ငါကေနၿမင္႕ေလ..အလြမ္းရင္႕ေလတဲ႕....
အရိပ္နဲ႕အရုပ္ေတြ..တစ္ထပ္ထဲမက်တဲ႕ေခတ္မွာ..ငါကအဖ်က္ဆီးခံခဲ႕ရတာတဲ႕...
ေၿပာသြားေသးတယ္....
ငါက..လူေတြကို...ခံစားမွဳေတြ..အစံုေပးတယ္..
......ပညာသင္ေပးတယ္...
......အသိဥာဏ္သင္ေပးတယ္...
......ဗပာသုတမွ်ေ၀ဖလွယ္ေပးတယ္...
......အနုပညာခ်စ္တတ္ေအာင္သင္ေပးတယ္...
......အမွန္တရားကို....ရင္ထဲေရာက္ေအာင္ထည္႕ေပးတယ္..
တကၠသိုလ္ဆိုတာ...နိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕...ေရေသာက္ၿမစ္အသက္ေသြးေႀကာထဲမွာပါတယ္...
ဒါေပမယ္႕....လက္တစ္ဆုပ္စာလူေတြက..ငါတို႕ကိုဂရုမစိုက္ႀကဘူး...
၀ိသမအာဏာေလာဘသားေတြေႀကာင္႕႕...စစ္ပြဲေတြေႀကာင္႕...ငါတို႕ေသြးစြန္းခဲ႕တယ္တဲ႕...
ငါ႕ရဲ႕ကိုယ္ပြား....RC 1 / RC 2 / RC 3 တို႕လိုေကာလိပ္ေတြလည္း...ဆံုးရွံဳးခဲ႕ရတာေတြကအမ်ားသားတဲ႕...
သူေၿပာတဲ႕စကားေတြက...စဥ္းစားႀကည္႕စရာမလိုေအာင္ကို....မွန္ေနခဲ႕ၿပီးသား...
သူ႕ရုပ္ရည္ရူပကာက..ခပ္ေၿဖာင္႕ေၿဖာင္႕အဆင္းရွိေပမယ္႕....ရုပ္နဲ႕အရြယ္မလိုက္ေအာင္..အိုစာေနပံုပဲ..
ငါလဲတစ္ေန႕တစ္ၿခား..ေနလို႕ကိုမေကာင္းဘူးတဲ႕....
တစ္ကယ္ေတာ႕..ငါ႕ကို...ငါ႕နိုင္ငံမွာေနတဲ႕...အနာဂတ္ရဲ႕အဖူးအပြင္႕လူငယ္ေတြပိုင္ဆိုင္တာတဲ႕....
ေၿပာရင္းဆိုရင္းထြက္သြားဖို႕ပာန္ၿပင္ေနတယ္..ဘယ္ၿပန္မွာလဲေမးေတာ႕....
.............ေက်ာင္းဆီကိုတဲ႕...........
ငါကပာိုးအေ၀းတစ္ေနရာ....ကိုေအာင္ဆန္းတို႕ရဲ႕...ေရနံ႕သာေက်ာင္းကၿပန္လာတာတဲ႕....
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ႀကံဳရတဲ႕..ဒုကၡေတြကတနင္႕တပိုးတဲ႕....မင္းသိရင္ငိုခ်င္သြားမတဲ႕...
အခုလည္း....ခရီးဆံုးေအာင္....သြားနိုင္ပါ႕မလားမသိဘူးတဲ႕...
ဒါေပမယ္႕ငါကမင္းလိုပဲ...တဇြတ္ထိုး..အစြဲအလန္းႀကီးတဲ႕သူတဲ႕.....
ငါသြားခ်င္..ေရာက္ခ်င္တဲ႕ေနရာကို...မေသမခ်င္းေရာက္ေအာင္သြားဦးမွာတဲ႕....
စကားလည္းဆံုး...သူလည္းထြက္သြားေရာ.....
အမွတ္တရ..အၿဖစ္ဆံုးကေတာ႕....အဲဒီ..တကၠသိုလ္..ဆိုတဲ႕သူက...
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို...ထမင္းလိုပဲ..ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း...၀လင္ေအာင္စားခ်င္ေနသတဲ႕...။


ၿမေကသီ

5:30 a.m
31.7.2012