ငယ္မူ

တေလာက ရန္ကုန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဖ၊ အေမေတြက သိမ္းထားတဲ့ ဒိုင္ယာရီအေဟာင္း၊ ေရးထားတဲ့ကဗ်ာတို အေဟာင္းေတြ ျပန္ထုတ္ေပးတယ္။ ရည္းစားစာအေဟာင္းေတြလည္း ပါတာေပါ့။ အဲသည္ေတာ့ အေဟာင္းေတြလည္း အစုတ္ (အဲေလ.. အသစ္) ျဖစ္ရျပန္တယ္။ သူတို႔က ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၄-ႏွစ္မွာ က်ေနာ္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတို၊ စာတိုေတြကို တခုတ္တရ သိမ္းထားေပးထားတာကိုလည္း ၀မ္းသာမိတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေတြကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရိုက္ၿပီး ျပန္တင္ ေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူး ပါတယ္။

တခုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ အခုစာေတြ၊ ကဗ်ာေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄-ႏွစ္ ငယ္ႏုစဥ္က ေရးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ်ဳိျမစ္ တက္ႂကြမႈကို ျမင္ရႏိုင္သလို၊ က်ေနာ့္ရဲ႔ မရင့္က်က္မႈကိုလည္း ျမင္ရမွာပါ။ အမွားအယြင္းေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ စုတုျပဳ ကာလျဖစ္တာကိုး ခင္ဗ်။ အဲသည္ကာလက ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ႔ ထင္းရႈးပင္ရိပ္၊ ေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္၊ အဲဒီထဲက မွ ျပင္သစ္ ကဗ်ာဆရာ အာသာရမ္းဘိုး ရဲ႔ ကဗ်ာေတြကို က်ေနာ္ စြဲစြဲ လမ္းလမ္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲသည္ အရိပ္အေငြ႔ေတြလည္း လႊမ္းမိုးေန မွာ မလြဲပါဘူး။ သည္းခံဖတ္ၾကပါဗ်ာ။

ေယာဟန္ေအာင္
(၂၀၁၂)


.... ..... ......


ဂ်ဴတီကုတ္ တထည္ၾကားက
ပုန္းရိႈးတြားတက္လာခဲ့ရ
ဘ၀
အသားမေသ၊ အေနမက်
ေအာ္..
အယူတိမ္း နတ္စိမ္း သူ႔ဘ၀။

ဆူပူၾက
အားကိုးၾက
လက္ညိႇဳးထိုးၾက
ရွဴးတိုက္ေပးၾက
ပဋိပကၡေတြၾကားမွာ
တခါတခါ
၀ါးၿပီးသားပီေကလို
ဟိုမွာ တြယ္ညိ
သည္မွာဆုပ္ဖမ္း
အိပ္မက္ေတြကို ထမ္းထားရင္း
သူ႔သီခ်င္းသံ ပ်က္ခဲ့
သူ႔လက္ေတြ ေညာင္းညာေနခဲ့
သူ႔ရင္မွာ ကိုးရာမဲ့။

ၾကယ္ေရာင္အလင္းမွာ
မွန္းရင္းေလွ်ာက္၊ ေလွ်ာက္ရင္းလဲ
အသည္းမွာ အတြင္းေၾက
ေျဖေဆး မသိ မရွိ။

သူ႔ညေတြမွာ
စာအုပ္ေတြလွန္ မင္တံကိုက္ရင္း ျခင္ရိုက္ရင္း
မ်က္ေတာင္စင္းက်လာတဲ့အခါ
ပိတ္ေသတၱာထဲ၀င္
စာလံုးေတြ လြင့္စင္ဖြာက်
ည အဓိပၸါယ္ေသးသိမ္ခဲ့ရ။

သူ႔ညေတြမွာ
မနက္ျဖန္ကို သယ္လာရင္း
ပ်င္းရိစြာ
စာအုပ္ကို အဖံုးမက်န္ၿမိဳခ်
၀မ္းဗိုက္က ရႊဲလာ
မ်က္လံုးမ်ားက ျပဴးလာ
ေခါင္းမွာေ၀ရီ
ေခါင္းအံုးဆီမွာ ေအးစက္လို႔
မနက္ေနထြက္ေတာ့
ကိုယ္လက္နာတာ အဖတ္တင္တယ္။

<< ငါဟာ ဉာဏ္နည္းပါးလွပါေပါ့
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသြးအား
ပါမႊား အင္းဆက္တေကာင္ပါကြယ္၊
ငါဟာ
ပိုးဟပ္လို
ျခင္တေကာင္လို
ပုရစ္တေကာင္လို
ဘာဆိုဘာမွ အသံုးမက်
ငါဟာ
ဉာဏ္နည္းလြန္းလွပါရဲ႔>>

သူ႔ေန႔ေတြမွာ
အိပ္ငိုက္ေနရင္း၊ ပူအိုက္ေနရင္း
အႏွိမ္ခံ အသားေတြက ဖ်ဥ္းစပ္
မ်က္စိေတြက ခုတ္ျဖတ္
ပါးစပ္မွာ ဟာသခ်ည္းမို႔
သူ႔သည္းခံ ရယ္ေမာသံထဲ
ေသြးစက္မ်ားရဲ။

သူ႔ေန႔ေတြမွာ
မုတ္ဆိတ္ရွည္တာ၊ ေျခေညာင္းတာ
ဒုကၡေတြ ထပ္ေလာင္းလာ
အေႂကြးေတြ ထပ္ေဆာင္းကာ
တရာသီမွာ
ဘယ္လိုခံစားႏိုင္တာပဲ အခါခါေတြးခဲ့
သူဟာ ဖ်ားနာေနလွ်က္နဲ႔ေပါ့။

ေျခလွမ္းမ်ား.... ေလး ကန္... လွ်က္...က
ဂ်ဴတီကုတ္မ်ားထဲ ထုပ္ပိုးခံရ
ဗုဒၶပြင့္ခ်ိန္ကာလကို
သူေမွ်ာ္ဆ
ၾကာ လွ ခ်ည္ လား ကြယ္။


ေယာဟန္ေအာင္
ဇြန္ ၁၅၊ ၁၉၈၇။