ရူးေနတဲ့ကမၻာ

လူအိမ္


ေမာ့ၾကည့္တာ အလကားမဟုတ္ဘူး
ယမ္းသီးေတြ က်လာမွာစိုးလို႔တဲ့။

ကမာၻက
ငါတို႔ထက္ အသက္ႀကီးတာမွန္ပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့ မရင့္က်က္ေသးဘူး

ကမာၻက
တရားေတာ္ေတြလည္း ရွိပါရဲ႕
တရားေဟာဆရာေတြလည္း ရွိပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့ တရားမရေသးဘူး

ကမာၻက
ကမာၻစစ္ႀကီး(၂)ခုနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ၿပီ
လူ႔အသက္လည္း သန္းေပါင္းရာခ်ီ ေႂကြခဲ့ၿပီ
ဒါေပမဲ့ အမွတ္မရွိေသးဘူး

ကမာၻက
ဘာသာေရးစစ္ပြဲႀကီးေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳခဲ့ၿပီ
ဒါေပမဲ့ ေနာင္တမရခ်င္ေသးဘူး

ကမာၻက
လူမ်ဳိးႏြယ္စစ္ပြဲေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳခဲ့ၿပီ
လူမ်ဳိးႏြယ္အခ်ဳိ႕လည္း မ်ဳိးတံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီ
ဒါေပမဲ့ အေၾကာက္အလန္႔ မရွိခ်င္ေသးဘူး

ကမာၻက
ထစ္ခနဲရွိ
ပစ္မယ္ခတ္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ

ထစ္ခနဲရွိ
အၾကမ္းဖက္မယ္
ဗံုးခြဲမယ္
ေလယာဥ္အပိုင္းစီးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ

ကမာၻက
ခုခ်ိန္ထိျပႆနာကို
ေသနတ္ပါမွ ရွင္းလို႔ရတယ္ထင္ေနတုန္းပဲ

ကမာၻက
မီးစကိုလည္း ကိုင္ရဲ႕
ေရမႈတ္ကိုလည္း ကိုင္ရဲ႕
သံတမန္လို
လက္ေဆာင္ေအာက္မွာ
ေသနတ္ကိုလည္း ၀ွက္ယူလာရဲ႕

ကမာၻက
ခုအခ်ိန္ထိ
ကမာၻကို အႏိုင္က်င့္ေနတုန္းပဲ

ဒီေခတ္ႀကီးကို
အိုင္တီေခတ္
ဂလိုဘယ္ေခတ္
မီဒီယာေခတ္
ေခတ္လြန္ေခတ္
မ်ဳိးစံုေအာင္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေနၾက

ဒါေပမဲ့
ကမာၻက
ခုအခ်ိန္ထိ
သူ႔ကိုယ္သူ ကမာၻလို႔္လည္း အေသအခ်ာမသိ
လူလို႔လည္းအေသအခ်ာမသိ
လူမ်ဳိးလိုလို
ႏိုင္ငံလိုလို
ဘာသာတရားလိုလိုနဲ႔
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတုန္းပဲ

အမ်ားေကာင္းစားေရးလိုလို
ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံမႈလိုလိုနဲ႔
ခုအခ်ိန္ထိ
ရသမွ်အက်ဳိးစီးပြား
သူ႔အိတ္ကပ္ထဲ ေကာက္ထည့္ေနတုန္းပဲ
ခုခ်ိန္ထိ
ကမာၻက်င့္ ကမာၻႀကံ ႀကံေနတုန္းပဲ

ကမာၻက
အေဆာက္အဦႀကီးေတြ ေဆာက္ပါရဲ႕
အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ဖြဲ႔ပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့
အဲဒီအေဆာက္အဦႀကီးေတြဟာ
ဆင္းရဲမြဲေတေတြရဲ႕ မ်က္ရည္ဆိုတာ
ကမာၻ အေသအခ်ာမသိဘူး

ခုပဲ
သားေရႊအိုးထမ္းလာတာ ျမင္ရေတာ့မယ့္ဟန္
ခုပဲ ရတနာပံုဆိုက္ေတာ့မယ့္ကိန္း
ကမာၻက
ဘာအစည္းအေ၀း
ညာအစည္းအေ၀း
အစည္းအေ၀းႀကီးေတြမၾကာမၾကာ က်င္းပပါရဲ႕
စီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲပါရဲ႕
မၾကာ မၾကာ
ညစာစားပြဲႀကီးေတြ တည္ခင္းပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့
အစည္းအေ၀းတစ္ခုရဲ႕ စရိတ္ဟာ
ညစာစားပြဲတစ္ပြဲရဲ႕ ကုန္က်ေငြဟာ
စာမတတ္သူ ကေလးေပါင္းမ်ားစြာ
ေက်ာင္းထားေပးလို႔ရတယ္ဆိုတာ
ကမာၻကသိပံုမရဘူး

“ဒါးဗို႔”မွာ အစည္းအေ၀းလုပ္ေတာ့
“နီဂရိုးပြန္တီ”က
ကေလးေတြအတြက္
ေဒၚလာ(၁၀၀)တန္ ကြန္ပ်ဴတာေတြထုတ္ရမယ္
“ဘီလ္ဂိတ္”က ဒီလိုမဟုတ္
ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔တြဲၾကည့္လို႔ရတဲ့ “ဆဲလ္ဖုန္း”ေတြ
ထြင္ဖို႔လိုတယ္တဲ့
“ရွာရြန္စတုန္း”က ေျပာတယ္
ေလာေလာဆယ္
အာဖရိကျပည္သူေတြကို ျခင္ေထာင္ေတြေပးရမယ္တဲ့

တကယ့္
မီးစတစ္ဖက္
ေရမႈတ္တစ္ဖက္ပါပဲ
ကမာၻဟာ
တစ္ဖက္မွာ ေလသံေကာင္းလႊင့္ၿပီး
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ဇိမ္နဲ႔ၿငိမ့္ခ်င္ေနတုန္းပဲ

ကမာၻဟာ
ခုအခ်ိန္ထိ
တရားေတြ႔သလိုလိုနဲ႔
တရားကို ေကြ႕ေရွာင္ေနတုန္းပဲ

ကမာၻဟာ
ခုအခ်ိန္ထိ
အေရးႀကံဳမွ
အရပ္ကူပါ လူ၀ိုင္းပါလုပ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ

ဒိုင္ယာနာမေသခင္
ေနာက္ဆံုးေသာက္သြားတဲ့ဟင္းခ်ဳိဟာ
ေဒၚလာ (၄၀၀၀) တန္တယ္
“ဗီယင္နာ”ကို
ေဂ်ာ့ဘုခ်္လာေတာ့
တည္းခိုခန္းတစ္ညစရိတ္ဟာ
ေဒၚလာ (၆၀၀၀)က်တယ္

ဒိုင္ယာနာ့ဟင္းခ်ဳိဖိုးေလးသာရ
သူအဆင္ေျပပါၿပီတဲ့
လူတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္
“မာသာထရီဇာ”ဟာ
ဂုဏ္သေရရွိေတြရဲ႕ ညစာစားပြဲကို
အလွဴခံခဲ့ဖူးတယ္

“ဘုရင္ခံခ်ဳပ္က ႏွစ္ေယာက္စာ၀တ္ထားၿပီပဲ
ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္ဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး”တဲ့
မဟတၱမဂႏၵီေျပာခဲ့သလိုပါပဲ
လူေပါင္းမ်ားစြာဟာ ေက်ာေျပာင္ေနၿပီး
လူအခ်ဳိ႕ဟာ ေတာင္ပံုရာပံုရွိေနတယ္
ကမာၻကသိပံုမရဘူး

အီသီယိုးပီးယား ဒုကၡသည္တစ္ဦးအလို
အခု သူတို႔ျဖစ္ေနတာက
“ဆာ”တာပါ
“နာ”တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့
သူတို႔အဆင့္ဟာ
“နာ”တဲ့အဆင့္ကို လြန္္ခဲ့ပါၿပီ
“ဆာ”တာဟာ “နာ”တာထက္ ဆိုးပါသတဲ့

ကမာၻေပၚ
လူေပါင္းမ်ားစြာ ငတ္ျပတ္မြဲေတေနၿပီး
လူအခ်ဳိ႕ဟာ က်ိက်ိတက္ႂကြယ္၀ေနတယ္
ကမာၻ သိပံုမရဘူး

ဒီကမာၻက
လြတ္လပ္စြာၿပိဳင္ဆိုင္ေသာ တစ္ေခတ္လို
လိုအပ္လာ
အစားအေသာက္ေတြ ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ အဆင္သင့္
အထည္အလိပ္ေတြ မီးပံုရႈိ႕ပစ္ဖို႔လည္း အဆင္သင့္

ဒီကမာၻက
ခုအခ်ိန္ထိ
ဆင္းရဲမြဲေတမႈဟာ ျပႆနာလို႔လည္း
အေသအခ်ာမသိ
စီးပြားေရးခ်ိန္ခြင္ညႇာမညီမွ်မႈဟာ
ျပႆနာလို႔လည္း အေသအခ်ာမသိ
အဓမၼရာဂဟာ ျပႆနာလို႔လည္း
အေသအခ်ာမသိ
စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ္ဟာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာလည္း
အေသအခ်ာမသိ
အရိပ္ရမွ ေအးျမတယ္လို႔လည္း
အေသအခ်ာမသိ
သစ္ျမင္ ခုတ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ
ျမစ္ျမင္ ငါးဖမ္းခ်င္ေနတုန္းပဲ
တြင္းျမင္ ေရနံငင္ခ်င္ေနတုန္းပဲ

ကမာၻဟာ
သူ႔ကိုယ္သူ ကမာၻတည္မယ္ထင္ေနရဲ႕
ဘ၀င္လည္းျမင့္ရဲ႕
ရူးလည္းရူးရဲ႕
ဂိုက္ေပးလည္း ၾကမ္းရဲ႕
ကမာၻကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳရဲ႕
“မာသာထရီဇာ”က တစ္ေယာက္တည္း
“ဘင္လာဒင္”ေတြ အမ်ာႀကီးပဲ
“ဂႏၵီ”က တစ္ေယာက္တည္း
ဟစ္တလာ”ေတြက အမ်ားႀကီးပဲ

တကယ္ေတာ့
ဂ်ီ- အိပ္ခ်္ဆိုတာ
ကမာၻ႔စက္မႈကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းပါ
အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္ဆိုတာလည္း
ေစ်းကြက္ညႇိၾကတာပါဗ်ာ”တဲ့

ကမာၻဟာ
ေနာက္ထပ္ ခရူးဆိတ္တစ္ခုကိုလည္း
ျမင္ေတြ႔ထားပံုရရဲ႕
ေနာက္ထပ္ ကမာၻစစ္တစ္ခုကိုလည္း
ေမွ်ာ္လင့္ထားပံုရရဲ႕

ခုုအခ်ိန္ထိ
လက္နက္အၿပဳိင္ တပ္ဆင္ေနတုန္းပဲ
သူ႔အုပ္စု ကိုယ့္အုပ္စု ဖြဲ႔ေနတုန္းပဲ
ဂိုဏး္ဂဏစြဲ အယူ၀ါဒစြဲေတြ
ျပင္းထန္ေနတုန္းပဲ
သံလိုက္မ်ားလို
လိုအပ္လာ ကိုယ့္အသင္းရွိရာ ေျပးကပ္မယ့္
မ်ဳိးတူစုေတြကလည္း အဆင္သင့္

“ခုဆို
‘ေလ’လည္း ေလၿပီ”
ေကာင္းကင္ပိရင္
ဘယ္ေခါင္းမွ မလြတ္ေတာ့။ ။

လူအိမ္


ပန္းအလကၤာမဂၢဇင္းဧၿပီ၊ ၂၀၀၇(မိုးဃ္းေဇာ္ စီစဥ္သည့္ စိတ္ကူးခ်ဳိခ်ဳိစာအုပ္တိုက္ ၁၀ႏွစ္ျပည့္အႀကဳိ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာရွည္အခ်ဳိ႕စာအုပ္မွ…)

saungyunela.blogspot.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။