Saturday, September 26, 2009

အ စက္၀ိုင္း(အစက္၀ိုင္း)

ဂိတ္ဆံုးေနတဲ့သံသရာ တေကာင္ပါ

အတိတ္ကို စိတ္နဲ ့ ျပန္ျပန္ပတ္တယ္
ဘာအရိပ္မွ မထင္ဘူး
အနာဂတ္ကို ဗလာဘ၀နဲ ့ၾကမၼာဖတ္တယ္
ဘာအတိတ္မွ မျမင္ဘူး

ေနအတက္မွာ ရွည္ထြက္လာတဲ့ ရွင္သန္ေနတာေတြကိုေတြ ့တယ္
ေနေစာင္းလုတာနဲ့ ေသေၾကာင္းဆုပန္တဲ့ ဥာဏ္ပညာေတြကို ျမင္တယ္
ျမင္/ေတြ ့သမွ်ဟာ
သံသရာမီးပ်က္မွေတာ့ ဦးေႏွာက္မီးပ်က္ျပီေပ့ါကြာ
မ်က္လံုးဟာ ဆက္သံုးလို့မရေတာ့ဘူး...အလင္းေရ...

ရပ္လို ့မရတဲ့သံသရာ တေကာင္ပါ။။။

သုအိုင္စံ

1 comments:

Unknown said...

ဒီကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္