လြမ္းအတိတ္ အရိပ္ပမာ

(၄)။

ေတာင္ပိုင္းဌာနခ်ဳပ္၊ ထပ္စကဲစခန္း။ စခန္းအနီးတ၀ိုက္တြင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ ရန္သူႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရးလုပ္သြားသျဖင့္ ခြဲထြက္လာေသာ မြန္တပ္မေတာ္္၊ မူဆလင္တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ေညာင္ေလးပင္ရြာတို႔ျံခံရံလွ်က္။ စခန္းရွိ ပြိဳင့္ကုန္မွေန၍ လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ထပ္စကဲၿမိဳ႕ႏွင့္ ထိုင္းပင္လယ္ျပင္ကို အတိုင္းသားလွမ္းျမင္ရမည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အခ်က္အျခားက်ေသာေနရာ။

“ဒီထပ္စကဲၿမိဳ႕ကို သိမ္းလိုက္ရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ခါးပိုင္းကို ျဖတ္လို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရက ဒီေနရာမွာ ဒီစခန္းရွိေနတာ သိပ္သေဘာမက်ဘူး” ဟု ရဲေဘာ္တဦးမွ ေျပာသည္။

က်ေနာ္တို႔အား ထိုင္းအစိုးရက ထိုပိြဳင့္ကုန္းတြင္ေနသည္ကို သိပ္မၾကိဳက္။ ၎နယ္စပ္အနီးရွိ ထိုင္းလူထုက အေတာ္ေကာင္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႕စခန္းေဘးရွိ ေခ်ာင္းအတိုင္း တနာရီခန္႔သြားလွ်င္ ထိုင္းရြာတရြာကို ေရာက္သည္။ ၎ရြာတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းကို အဓိထား လုပ္ကိုင္သည္။ က်ေနာ္တို႕စခန္းအတြက္ ရိကၡာမ်ားထြက္၀ယ္လွ်င္ ညအိပ္တည္ခို၍ ရသည္။ တခါတရံ ထိုင္းလူထုတခ်ိဳ႕သည္ ၎တို႔ စိုက္ပ်ိဳးခင္းထဲမွ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို စခန္းအတြက္ ပို႔ေပးသည္။ ၎တို႔ က်ေနာ္အေပၚ စာနာနားလည္ေၾကာင္းကို က်ေနာ္တို႕အား ေျပာျပသည္။ ထိုအထဲတြင္ က်ေနာ္တို႔အေခၚ “လံုခင္း”ႏွင့္ ၎အိမ္သည္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္သည္ က်ေနာ္တို႕ ABSDF ျပည္လည္ေပါင္းစည္းခ်ိန္။ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္တပ္ရင္းမ်ားေပါင္း၍ တပ္ရင္းဖြဲ႕စည္းပံုအသစ္ကို ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းသည္။ က်ေနာ္ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သို႔ ခရီးထြက္ရသည္။ တပ္ဖြဲ႕လုပ္ငန္းအတြက္ ႏွစ္ဖက္အလုပ္အတူတူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္အား ဗဟိုတပ္ဖြဲ႔မွတပ္ဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ျပန္လည္ တာ၀န္ေပးသည္။ တာ၀န္ျဖင့္ အသြားအျပန္ခရီးတြင္ ဘန္ေကာက္သို႔ ၀င္ရသည္။ က်ေနာ္ မည္သူဆီကိုမွမသြားေတာ့။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေနစဥ္ အခန္းေအာင္း၍ စာဖတ္ေနလိုက္ သည္။


ထပ္စကဲစခန္းဟု ေခၚေသာ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ အမွတ္ (၁၀၂) တပ္မေတာ္၊ အမွတ္ (၂၀၃) တပ္မေတာ္၊ အမွတ္ (၂၀၁) တပ္မေတာ္၊ အမွတ္ (၉၀၉) တပ္မေတာ္တို႔ျဖင့္ တပ္ရင္း (၄) ရင္း အေျခခ်ေနထိုင္ေသာ စခန္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔တပ္သည္ တနသၤာရီတိုင္းအတြင္းႏွင့္ ပင္လယ္ျပင္စိုးမိုးေရးလႈပ္ရွားတပ္မ်ားျဖင့္ က်ရာတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အမွတ္ (၂၀၃) တပ္ရင္းမွ ကိုထိန္လင္းႏွင့္အတူ တပ္ဖြဲ႕အခ်ိဳ႕သည္ မည္သို႔ ျဖစ္သြားသည္မသိ။ ထိုင္းအစိုးရထံသို႔ လက္နက္ခ်ၿပီး UNHCR ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခံယူလိုက္သည္။ ေနာက္တႏွစ္နီပါးခန္႔တြင္ တပ္ရင္ (၂၀၃) မွ ကို၀င္းႏိုင္ႏွင့္အတူ ေရွ႕တန္းေရာက္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအားလံုး ရန္သူထံ လက္နက္ခ်သည္။ ပင္လယ္ျပင္စိုးမိုးေရးလႈပ္ရွားတပ္ဖြဲ႕သည္လည္း ပင္လယ္ျပင္တြင္ အေျခအမႈန္းခံရသည္။ က်ေနာ္တို႔လႈပ္ရွားရာေဒသတြင္ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈမ်ား စိတ္လာသည္။

၎ေဒသတြင္ က်ေနာ္တို႕ၾကာၾကာမေနလိုက္ရ။ က်ေနာ္တို႕ေဘးနားရွိ မြန္တပ္ဖြဲ႔မွ ရန္သူႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္သည္။ မြန္တပ္ဖြဲ႔အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမလုပ္ခင္ ထံုးစံအတိုင္း ရန္သူမွ ထိုးစစ္ဆင္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ ကိုေက်ာ္ကိုကို (ဗဟိုေကာ္မတီ) ဒဏ္ရာရသည္။ က်ေနာ္တို႕ စခန္းေျပာင္းေရြ႕ရသည္။