ငါလြတ္လပ္ေနတယ္

ေအာင္ႏိုင္ဦး

ငါထံမွာ နံရံနဲ႕ သံတိုင္ေတြမရွိဘူး ၊
လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့စာခ်ဳပ္ေတြမရွိဘူး ၊

ငါ႕ကဗ်ာေတြမွာ ေငြေရာင္လႊမ္းတဲ့
စိစစ္ေရးအမွတ္တံဆိပ္နဲ႕
မင္နီတားတဲ့သတိေပးအမွတ္တံဆိပ္ေတြမရွိဘူး။

ငါ႕အဖို႕
အသက္ရွင္ေနမွဳအတြက္
ေထာက္ခံစာေတြ မလိုေတာ့။

ငါ႕ေန႕ရက္ေတြမွာ
လုပ္သားနဲ႕ျမန္မာအသံကို နားေထာင္ေနစရာမလိုေတာ၊့
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြဆိုတာ
နအဖတို႕ရဲ႕ ျပက္လံုးေတြေပါ႕။

မ်က္ရည္
က်ည္ဆံနဲ႕ ေသြးစေတြစြန္းထင္းတဲ့
ျပကၡဒိန္ေဟာင္းေတြအတြက္ ပူေဆြးမေနေတာ့ဘူး။

ငါထံမွာ
ေသနတ္တလက္တေလရွိမယ္
က်ည္ဆံေတြရွိမယ္
ငါ႕အတူေန ရဲေဘာ္ေတြရွိလိမ့္မယ္၊
ငါအခုသြားေနတာ
စစ္ေျမျပင္တခုဆီကိုေပါ႕။

အဲဒီမွာ
ႏူးညံ့ရာ ဘာတခုမွမရွိဘူး၊
ဖက္တြယ္ရာဘာမွမရွိဘူး၊
ေအာင္ပြဲ (ဒါမွမဟုတ္လည္း)
ေနာက္ထပ္ျပင္းထန္တဲ့ တိုက္ပြဲတခုပဲ ရွိလိမ့္မယ္။

ငါတို႕ဟာ
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕
အစိတ္အပိုင္းအတြက္ရွင္သန္ထေျမာက္လာႀကတာ၊
ယံုႀကည္မွဳကို အျမင့္ဆံုးလႊင့္ထူလို႕ေလ။

ငါအဖို႕
အနာဂတ္မွာ
က်ိန္စာေတြမရွိဘူး၊
မာရွယ္ေလာ ကာဖ်ဴးနဲ႕ စစ္ဖိနပ္သံေတြမရွိဘူး၊
အတင္းအဖ်င္းလို ေလးလံ
အခမ္းအနားလို ဖိစီးတဲ့ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးေတြ မရွိဘူး၊
ျပဌာန္းစာအုပ္ေတြဟာ ငါ ရြံ႕မုန္းစရာေတြပဲေပါ႕။

ငါ႕အဖို႕
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕
ဒူးေထာက္အညံ့ခံျခင္း၊
ဒါေတြက ဆံပင္ျဖဴတေခ်ာင္းထက္ ပိုေလးလံရဲ႕။

ေရွ႕မွာ ေတာင္ေတြေလ
ျမင့္ျမင့္မားမား
ႀကမ္းႀကမ္းတမ္းတမ္း
အညွာတာမဲ့ မိုးေလနဲ႕
အရာအားလံုးဟာ ျဖတ္တမ္းဖို႕ အတြက္ပဲ၊
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြကို
ယူနီေဖာင္တစံု ၀တ္ဆင္လို႕ေပါ႕။

ငါ႕ကိုယ္မွာ
ေတာင္ပံတပ္မထားေပမယ့္
ေႏွာင္းႀကိဳးေတြမရွိေတာ့လို႕ ငါလြတ္လပ္ေနတယ္။

ငါ႕ အေဆာက္အအံုသစ္မွာ
ဘယ္လိုမုသားနဲ႕ ဘယ္လို အဂတိကိုမွ
က်ဴးလြန္စရာ မလိုလို႕ပဲ။ ။

ဆံုဆည္းရာကဗ်ာ