လင္းေဆြ
အပိုင္း(၁)
အာဏာသိမ္း လူသတ္မႈႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္တရားခံ
(၁)
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁ဂ) ရက္ေန႔ကစလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုသိမ္းယူခဲ့တဲ့စစ္အုပ္စုဟာ န.၀.တ၊ န.အ.ဖ အမည္အမ်ဳိးမိ်ဳးႏွင့္ အာဏာကို ဒီေန႔ထိ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတုန္းပဲ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔ဆိုရင္ (၁၉) ႏွစ္တိတိရွိၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ စစ္အုပ္စု ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ။ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။ တုိင္းျပည္အေပၚ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။
ပထမဆံုးက်ဴးလြန္ခဲ့တာကေတာ့ အာဏာသိမ္းလူသတ္မႈပဲ။ ဒီေနရာမွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ အမိန္႔ေပးသူအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္သူအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ ေနာက္ တဆက္တည္းက ျပည္တြင္းစစ္ကို ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ေစတာပဲ။ အၾကမ္းဖက္ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြဟာ စာသင္ခန္း
ကို စြန္႔ခဲ့ရတယ္။ တူ၊ တံဇဥ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြဟာ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြကိုမကိုင္ခ်င္ဘဲ ကိုင္ခဲ့ ၾကရတယ္။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ ထိခိုင္ဒဏ္ရာရသူေတြ၊ ေသဆံုးခဲ့ရသူေတြ။ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့ၿပီလဲ။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ စစ္တလင္း ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ေက်းရြာေတြ။ စစ္ေျမျပင္မွာ ပိတ္မိေနခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြ။ အရာအားလံုးဟာ မီးေလာင္ျပင္၊ ေသြးညႇီနံ႔ေတြနဲ႔ အတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ပဲ။ ဒီျပည္တြင္းစစ္ကို ဘယ္သူႀကီးထြားေစခဲ့လဲ။
(၂)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၈)ရက္။
တနဂၤေႏြေန႔။
ရန္ကုန္မိုးက ညိဳ႕ေနတယ္။ မရြာဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ႏွင့္ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီးအေရွ႕ေတြမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနၾကတဲ့သူေတြက ဆက္ၿပီး သပိတ္တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတုန္းပဲ။ လူထု (၃) သိန္း ေက်ာ္ေလာက္ကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ စီတန္းဆႏၵျပေနၾကတယ္။ “ၾကားျဖတ္အစုိးရ” ဖြဲ႔ေပးဖို႔။
ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ မ.ဆ.လ အစိုးရကလည္း ျငင္းဆန္းေနတုန္းပဲ။ အခ်ိန္က တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္လာတယ္…။
၁၆း၀၀ နာရီ...။
ျမန္မာ့ေရဒီယိုက ေၾကညာခ်က္တေစာင္ကို ေၾကညာလိုက္တယ္။
“ႏုိင္ငံ၏အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို အခ်ိန္မီတားဆီးႏုိင္ရန္ အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးအတြက္ တပ္မေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာအ၀၀ကို ယေန႔မွစ၍ လႊဲေျပာင္းယူလုိက္ပါတယ္”
ေၾကညာခ်က္က ဒါပဲ...။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီ။ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေစာေမာင္။ အာဏာသိမ္းစစ္ေကာင္စီကို ဖြဲ႔လုိက္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ ေရးအဖြဲ႔။ စစ္ေကာင္စီအဖြဲ႔၀င္အားလံုး (၁၉) ဦး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္က ဥကၠ႒၊ ဒု-ဥကၠ႒က ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ။ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က စစ္ေကာင္ စီရဲ႕ အတြင္းေရးမႉး။
ျမန္မာ့ေရဒီယိုက စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္လႊင့္ေနေတာ့တယ္။
“သမိုင္းေၾကာင္း ဆက္ဆက္ ထြတ္ျမတ္ တုိ႔စြမ္းရည္ ထြန္းလင္းတဲ့ ေနသဏၭာန္စံစားေစ အေသြးထဲ အသားထဲ ေၾကာက္စိတ္ဖယ္ရွားမည္၊ အသက္ရန္စြယ္ အႏၱရာယ္ေတြ တုိ႔ မမႈၿပီ...”
(၃)
တေန႔လံုးညိဳ႕ေနတဲ့ ရန္ကုန္မိုးက အာဏာသိမ္းသတင္းႏွင့္အတူ ရြာခ်လာတယ္။ ပထမ ဖြဲဖြဲ။ ေနာက္ေတာ့ သဲသဲမဲမဲရြာလာတယ္။ ေကာင္းကင္တခြင္လံုးေမွာင္မဲေနတယ္...။
ၿမိဳ႕ေတာ္လူထုဟာ ခ်က္ခ်င္း သူတုိ႔ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို သိတယ္။ လမ္းေတြကို ပိတ္တယ္။ သစ္ပင္ေတြလွဲၿပီး တားတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ၾကတယ္။ စစ္သားေတြ
၀င္မလာႏုိင္ေအာင္ ခံစစ္စည္းျပင္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွိတဲ့လက္နက္ေတြနဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဆႏၵျပသူေတြကလည္း လမ္းေတြေပၚမွာ ပိုမ်ားလာတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ဆႏၵျပေနတဲ့ လူထုဟာ ေဒါသထြက္လာၾကတယ္။
“ေခြးအစုိးရ ... က်ဆံုးပါေစ”
“ေခြးအစိုးရ ... က်ဆံုးပါေစ”
“ၾကားျဖတ္အစုိးရ” ဖြဲ႔စည္းေရးေတာင္းဆုိရာက အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ လူထုဟာ ျပင္လာၾကရတယ္။
အေမွာင္ထုဟာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ သိပ္သည္းလာတယ္။ ညဥ့္ဦးယံတုိင္ခဲ့ၿပီ။ မဂၤလာဒံုဘက္မွ စစ္ကားေတြ၊ ဘရင္းကယ္ရီယာကားေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကို ေမာင္း၀င္လာၾကတယ္။ စစ္ကားေပၚကေနၿပီး အသံ ခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႔ ေအာ္တယ္။ လူစုခြဲပါ။ လမ္းပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကို ဖယ္ေပးပါ။ လူထုက မဖယ္ဘူး။ တင္းခံေနတယ္။ လူထုက မရ႔ံြ႕သြားဘူး။ ေတာင့္ခံထားတယ္...။
မၾကာ ...။
စစ္ကားေတြေပၚကေနၿပီး ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ေတာ့တယ္။ လမ္းေပၚက လူေတြကိုလည္း ပစ္တယ္။ လမ္းေဘးက အိမ္ေတြထဲကိုလည္း ပစ္တယ္။ ပစ္ၿပီး ေရွ႕တဆင့္တတ္တယ္။ လက္နက္ မရွိတဲ့ျပည္သူေတြကို ပစ္ရွင္း ရွင္းေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ။ က်ဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းေတြကို ဒရြက္တုိက္ဆြဲၿပီး စစ္ကားေတြေပၚကို ပစ္တင္တယ္...။
တညလံုးပဲ။ ေသနတ္သံေတြဟာ ဟုိက၊ ဒီက ၾကားေနရတယ္။ မပီ၀ိုးတ၀ါးႏွင့္ ေရာင္နီက ေပၚလာ တယ္။ ေန႔သစ္ကို ကူးၿပီး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၉) ရက္ေန႔...။
လူထုႀကီးဟာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ပဲ လမ္းေတြေပၚကိုတတ္လာၾကတယ္။ အားလံုးက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွင့္ မဟာ ဗႏၵဳလပန္းၿခံဆီသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ေနၾကတယ္။ ျပည္ေထာင္စုဘဏ္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွင့္ ေျခာက္ထပ္ ႐ုံးအေပၚထပ္ေတြမွာ စစ္သားေတြ ကင္းပုန္း၀ပ္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ေသနတ္ေျပာင္းေတြက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ကေနၿပီး ဆူးေလဘုရားဘက္ကို ခ်ီတတ္လာတဲ့ လူထုႀကီးဆီကိုခ်ိန္ထားတယ္။ ဆႏၵျပေနတဲ့ လူထုႀကီးက မသိဘူး...။
အလံကိုင္တပ္ဦးဟာ ဆူးေလဘုရားကို၀ိုက္ၿပီး ဟုိတယ္ႏွင့္ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းေကာ္ပိုေရးရွင္း ႐ုံးဘက္ကို ေကြ႔လုိက္တယ္။ အလံေတြက ေလမွာ ေ၀့ရမ္းလို႔...။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံုကိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြက အလံေတြရဲ႕ေအာက္မွာ အျဖဴ အစိမ္းနဲ႔။
ပစ္ၿပီ ...။
ေခါင္မိုးေပၚက ေနရာယူထားတဲ့ စစ္သားေတြဟာ လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ လူထုႀကီးထဲကို ေမာင္းျပန္
ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဒလစပ္ပစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လမ္းေတြေပၚကို စစ္သားေတြေရာက္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စစ္သားေတြ။ သူတုိ႔အေနာက္က ဘရင္းကယ္ရီယာ ကားေတြပါတယ္...။ အမိန္႔သံေတြ ထြက္လာတယ္။ စစ္သားေတြဟာ ဒူးေထာင္ၿပီး ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ ၿပိဳဆင္းေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲကိုပစ္တယ္။ မေသေသးတဲ့သူေတြကို ထပ္ပစ္တယ္။
၁၈-၁၉ အာဏာသိမ္းပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈမွာ ေသဆုံးခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕တည္းမွာ
ပင္ ျပည္သူလူထု (၅၀၀) နဲ႔ (၁,၀၀၀) ၾကားရွိႏုိင္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးက ဆရာ၀န္ေတြက ခန္႔မွန္းတယ္။ စစ္ေကာင္စီအတြင္းေရးမႉးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ခင္ၫြန္႔ကေတာ့ (၂၆၃) ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့တယ္လို႔ (၂၂) ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ေျပာတယ္။
(၄)
၁၉၈၈ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ေန႔မွစၿပီး ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးကေတာင္းဆိုၾကတယ္။
“ဒီမိုကေရစီေရး...”
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး...”
လမ္းမေတြေပၚမွာ ခ်ီတက္ၿပီး ေတာင္းဆုိတယ္။ အစာငတ္ခံၿပီးလဲ ဆႏၵျပတယ္။
“တပါတီစနစ္ အလုိမရွိ”
“ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေပး”
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပတယ္။ စည္းကမ္းေသ၀ပ္စြာနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္တယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔အထိ။
မရဘူး။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တယ္။ ဆႏၵျပလူထုကို ပစ္သတ္တယ္။ ရက္ရက္စက္စက္။ အေလာင္းေတြေတာင္လို ပံုသြားတယ္။ ရင္ခြဲတုိက္ေတြထဲမွာ။ ႀကံေတာ သခၤ်ဳိင္းထဲမွာ။ ေဆး႐ုံေတြ ေပၚမွာလည္း ေသြးသံရဲရဲနဲ႔။ စစ္တပ္က သူလုပ္မွာကို လုပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူထုရဲ႕ နားထဲမွာ ကလည္း စြဲေနတုန္းရွိေသးတဲ့ အသံ။
“စစ္တပ္ဆုိတာ မိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး ပစ္ရင္ ထိေအာင္ပစ္တယ္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္...”
ဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ အာသာဆႏၵ။
“ဒီမိုကေရစီေရး”
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”
ဘယ္လုိရရွိႏုိင္ေစမလဲ။ ရွင္းတယ္။ စစ္အုပ္စုက သေဘာတရားေရာ၊ လက္ေတြ႔အရပါျပေပးလိုက္ တယ္။ လုိခ်င္ရင္ ေတာင္းမေနနဲ႔။ “တုိက္” ယူ။ ငါတုိ႔မွာ ေသနတ္ရွိတယ္ စစ္တပ္ရွိတယ္။ အဲ့ေတာ့ မင္းတုိ႔လည္း ေသနတ္ရွာၿပီး၊ တပ္ဖြဲ႔လို႔ လာတုိက္။ ဒါပဲ...။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလ (၅) ရက္...။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘး ၀မ္းခစခန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF) ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ပထမဦးဆံုးေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္။ မတတ္ႏုိင္။ ေရြးလမ္းက မရွိ...။
“ဓား ... ဓား ျခင္း” ။ “လွွံ ... လွံျခင္း ” စီးခ်င္းထုိးလိုသူက တုိင္းျပည္အာဏာရယူထားမွေတာ့...။
ေက်ာင္းသားတုိ႔ စာသင္ခန္းကို စြန္႔ခြာခဲ့ရေတာ့တယ္။ တူ၊ တံဇဥ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြ ေမာင္းျပန္ေသ နတ္ကို ကိုင္စြဲခဲ့ၾကရေတာ့တယ္။ (၁၉) ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီ။
ျပည္တြင္းစစ္က ဖုန္းဆုိးေျမကို ျဖစ္ေစတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္က မီးေလာင္ေျမနဲ႔ ေသြးညႇီန႔ံကို ျဖစ္ေစတယ္။
စစ္အုပ္စုက ျပည္တြင္းစစ္ကို ျဖစ္ေစတယ္။
ကိုးကား။ ။ဘာေတးလစ္တနာ၏ ေဒါမာန္ဟုန္
(ေခတ္ျပိဳင္၀ဘ္ဆိုက္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
အပိုင္း(၁)
အာဏာသိမ္း လူသတ္မႈႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္တရားခံ
(၁)
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁ဂ) ရက္ေန႔ကစလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုသိမ္းယူခဲ့တဲ့စစ္အုပ္စုဟာ န.၀.တ၊ န.အ.ဖ အမည္အမ်ဳိးမိ်ဳးႏွင့္ အာဏာကို ဒီေန႔ထိ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတုန္းပဲ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔ဆိုရင္ (၁၉) ႏွစ္တိတိရွိၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ စစ္အုပ္စု ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ။ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။ တုိင္းျပည္အေပၚ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ။
ပထမဆံုးက်ဴးလြန္ခဲ့တာကေတာ့ အာဏာသိမ္းလူသတ္မႈပဲ။ ဒီေနရာမွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ အမိန္႔ေပးသူအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္သူအေနနဲ႔လည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ ေနာက္ တဆက္တည္းက ျပည္တြင္းစစ္ကို ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ေစတာပဲ။ အၾကမ္းဖက္ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြဟာ စာသင္ခန္း
ကို စြန္႔ခဲ့ရတယ္။ တူ၊ တံဇဥ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြဟာ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြကိုမကိုင္ခ်င္ဘဲ ကိုင္ခဲ့ ၾကရတယ္။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ ထိခိုင္ဒဏ္ရာရသူေတြ၊ ေသဆံုးခဲ့ရသူေတြ။ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့ၿပီလဲ။ ဒီ (၁၉) ႏွစ္အတြင္းမွာ စစ္တလင္း ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ေက်းရြာေတြ။ စစ္ေျမျပင္မွာ ပိတ္မိေနခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြ။ အရာအားလံုးဟာ မီးေလာင္ျပင္၊ ေသြးညႇီနံ႔ေတြနဲ႔ အတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ပဲ။ ဒီျပည္တြင္းစစ္ကို ဘယ္သူႀကီးထြားေစခဲ့လဲ။
(၂)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၈)ရက္။
တနဂၤေႏြေန႔။
ရန္ကုန္မိုးက ညိဳ႕ေနတယ္။ မရြာဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ႏွင့္ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီးအေရွ႕ေတြမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနၾကတဲ့သူေတြက ဆက္ၿပီး သပိတ္တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတုန္းပဲ။ လူထု (၃) သိန္း ေက်ာ္ေလာက္ကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ စီတန္းဆႏၵျပေနၾကတယ္။ “ၾကားျဖတ္အစုိးရ” ဖြဲ႔ေပးဖို႔။
ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ မ.ဆ.လ အစိုးရကလည္း ျငင္းဆန္းေနတုန္းပဲ။ အခ်ိန္က တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္လာတယ္…။
၁၆း၀၀ နာရီ...။
ျမန္မာ့ေရဒီယိုက ေၾကညာခ်က္တေစာင္ကို ေၾကညာလိုက္တယ္။
“ႏုိင္ငံ၏အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို အခ်ိန္မီတားဆီးႏုိင္ရန္ အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးအတြက္ တပ္မေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာအ၀၀ကို ယေန႔မွစ၍ လႊဲေျပာင္းယူလုိက္ပါတယ္”
ေၾကညာခ်က္က ဒါပဲ...။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီ။ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေစာေမာင္။ အာဏာသိမ္းစစ္ေကာင္စီကို ဖြဲ႔လုိက္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ ေရးအဖြဲ႔။ စစ္ေကာင္စီအဖြဲ႔၀င္အားလံုး (၁၉) ဦး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္က ဥကၠ႒၊ ဒု-ဥကၠ႒က ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ။ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က စစ္ေကာင္ စီရဲ႕ အတြင္းေရးမႉး။
ျမန္မာ့ေရဒီယိုက စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္လႊင့္ေနေတာ့တယ္။
“သမိုင္းေၾကာင္း ဆက္ဆက္ ထြတ္ျမတ္ တုိ႔စြမ္းရည္ ထြန္းလင္းတဲ့ ေနသဏၭာန္စံစားေစ အေသြးထဲ အသားထဲ ေၾကာက္စိတ္ဖယ္ရွားမည္၊ အသက္ရန္စြယ္ အႏၱရာယ္ေတြ တုိ႔ မမႈၿပီ...”
(၃)
တေန႔လံုးညိဳ႕ေနတဲ့ ရန္ကုန္မိုးက အာဏာသိမ္းသတင္းႏွင့္အတူ ရြာခ်လာတယ္။ ပထမ ဖြဲဖြဲ။ ေနာက္ေတာ့ သဲသဲမဲမဲရြာလာတယ္။ ေကာင္းကင္တခြင္လံုးေမွာင္မဲေနတယ္...။
ၿမိဳ႕ေတာ္လူထုဟာ ခ်က္ခ်င္း သူတုိ႔ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို သိတယ္။ လမ္းေတြကို ပိတ္တယ္။ သစ္ပင္ေတြလွဲၿပီး တားတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ၾကတယ္။ စစ္သားေတြ
၀င္မလာႏုိင္ေအာင္ ခံစစ္စည္းျပင္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွိတဲ့လက္နက္ေတြနဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဆႏၵျပသူေတြကလည္း လမ္းေတြေပၚမွာ ပိုမ်ားလာတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ဆႏၵျပေနတဲ့ လူထုဟာ ေဒါသထြက္လာၾကတယ္။
“ေခြးအစုိးရ ... က်ဆံုးပါေစ”
“ေခြးအစိုးရ ... က်ဆံုးပါေစ”
“ၾကားျဖတ္အစုိးရ” ဖြဲ႔စည္းေရးေတာင္းဆုိရာက အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ လူထုဟာ ျပင္လာၾကရတယ္။
အေမွာင္ထုဟာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ သိပ္သည္းလာတယ္။ ညဥ့္ဦးယံတုိင္ခဲ့ၿပီ။ မဂၤလာဒံုဘက္မွ စစ္ကားေတြ၊ ဘရင္းကယ္ရီယာကားေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကို ေမာင္း၀င္လာၾကတယ္။ စစ္ကားေပၚကေနၿပီး အသံ ခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႔ ေအာ္တယ္။ လူစုခြဲပါ။ လမ္းပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကို ဖယ္ေပးပါ။ လူထုက မဖယ္ဘူး။ တင္းခံေနတယ္။ လူထုက မရ႔ံြ႕သြားဘူး။ ေတာင့္ခံထားတယ္...။
မၾကာ ...။
စစ္ကားေတြေပၚကေနၿပီး ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ေတာ့တယ္။ လမ္းေပၚက လူေတြကိုလည္း ပစ္တယ္။ လမ္းေဘးက အိမ္ေတြထဲကိုလည္း ပစ္တယ္။ ပစ္ၿပီး ေရွ႕တဆင့္တတ္တယ္။ လက္နက္ မရွိတဲ့ျပည္သူေတြကို ပစ္ရွင္း ရွင္းေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ။ က်ဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းေတြကို ဒရြက္တုိက္ဆြဲၿပီး စစ္ကားေတြေပၚကို ပစ္တင္တယ္...။
တညလံုးပဲ။ ေသနတ္သံေတြဟာ ဟုိက၊ ဒီက ၾကားေနရတယ္။ မပီ၀ိုးတ၀ါးႏွင့္ ေရာင္နီက ေပၚလာ တယ္။ ေန႔သစ္ကို ကူးၿပီး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၉) ရက္ေန႔...။
လူထုႀကီးဟာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ပဲ လမ္းေတြေပၚကိုတတ္လာၾကတယ္။ အားလံုးက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွင့္ မဟာ ဗႏၵဳလပန္းၿခံဆီသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ေနၾကတယ္။ ျပည္ေထာင္စုဘဏ္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွင့္ ေျခာက္ထပ္ ႐ုံးအေပၚထပ္ေတြမွာ စစ္သားေတြ ကင္းပုန္း၀ပ္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ေသနတ္ေျပာင္းေတြက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ကေနၿပီး ဆူးေလဘုရားဘက္ကို ခ်ီတတ္လာတဲ့ လူထုႀကီးဆီကိုခ်ိန္ထားတယ္။ ဆႏၵျပေနတဲ့ လူထုႀကီးက မသိဘူး...။
အလံကိုင္တပ္ဦးဟာ ဆူးေလဘုရားကို၀ိုက္ၿပီး ဟုိတယ္ႏွင့္ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းေကာ္ပိုေရးရွင္း ႐ုံးဘက္ကို ေကြ႔လုိက္တယ္။ အလံေတြက ေလမွာ ေ၀့ရမ္းလို႔...။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံုကိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြက အလံေတြရဲ႕ေအာက္မွာ အျဖဴ အစိမ္းနဲ႔။
ပစ္ၿပီ ...။
ေခါင္မိုးေပၚက ေနရာယူထားတဲ့ စစ္သားေတြဟာ လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ လူထုႀကီးထဲကို ေမာင္းျပန္
ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဒလစပ္ပစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လမ္းေတြေပၚကို စစ္သားေတြေရာက္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စစ္သားေတြ။ သူတုိ႔အေနာက္က ဘရင္းကယ္ရီယာ ကားေတြပါတယ္...။ အမိန္႔သံေတြ ထြက္လာတယ္။ စစ္သားေတြဟာ ဒူးေထာင္ၿပီး ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ ၿပိဳဆင္းေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲကိုပစ္တယ္။ မေသေသးတဲ့သူေတြကို ထပ္ပစ္တယ္။
၁၈-၁၉ အာဏာသိမ္းပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈမွာ ေသဆုံးခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕တည္းမွာ
ပင္ ျပည္သူလူထု (၅၀၀) နဲ႔ (၁,၀၀၀) ၾကားရွိႏုိင္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးက ဆရာ၀န္ေတြက ခန္႔မွန္းတယ္။ စစ္ေကာင္စီအတြင္းေရးမႉးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ခင္ၫြန္႔ကေတာ့ (၂၆၃) ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့တယ္လို႔ (၂၂) ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ေျပာတယ္။
(၄)
၁၉၈၈ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ေန႔မွစၿပီး ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးကေတာင္းဆိုၾကတယ္။
“ဒီမိုကေရစီေရး...”
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး...”
လမ္းမေတြေပၚမွာ ခ်ီတက္ၿပီး ေတာင္းဆုိတယ္။ အစာငတ္ခံၿပီးလဲ ဆႏၵျပတယ္။
“တပါတီစနစ္ အလုိမရွိ”
“ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေပး”
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပတယ္။ စည္းကမ္းေသ၀ပ္စြာနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္တယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔အထိ။
မရဘူး။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တယ္။ ဆႏၵျပလူထုကို ပစ္သတ္တယ္။ ရက္ရက္စက္စက္။ အေလာင္းေတြေတာင္လို ပံုသြားတယ္။ ရင္ခြဲတုိက္ေတြထဲမွာ။ ႀကံေတာ သခၤ်ဳိင္းထဲမွာ။ ေဆး႐ုံေတြ ေပၚမွာလည္း ေသြးသံရဲရဲနဲ႔။ စစ္တပ္က သူလုပ္မွာကို လုပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူထုရဲ႕ နားထဲမွာ ကလည္း စြဲေနတုန္းရွိေသးတဲ့ အသံ။
“စစ္တပ္ဆုိတာ မိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး ပစ္ရင္ ထိေအာင္ပစ္တယ္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္...”
ဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ အာသာဆႏၵ။
“ဒီမိုကေရစီေရး”
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”
ဘယ္လုိရရွိႏုိင္ေစမလဲ။ ရွင္းတယ္။ စစ္အုပ္စုက သေဘာတရားေရာ၊ လက္ေတြ႔အရပါျပေပးလိုက္ တယ္။ လုိခ်င္ရင္ ေတာင္းမေနနဲ႔။ “တုိက္” ယူ။ ငါတုိ႔မွာ ေသနတ္ရွိတယ္ စစ္တပ္ရွိတယ္။ အဲ့ေတာ့ မင္းတုိ႔လည္း ေသနတ္ရွာၿပီး၊ တပ္ဖြဲ႔လို႔ လာတုိက္။ ဒါပဲ...။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလ (၅) ရက္...။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘး ၀မ္းခစခန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF) ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ပထမဦးဆံုးေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္။ မတတ္ႏုိင္။ ေရြးလမ္းက မရွိ...။
“ဓား ... ဓား ျခင္း” ။ “လွွံ ... လွံျခင္း ” စီးခ်င္းထုိးလိုသူက တုိင္းျပည္အာဏာရယူထားမွေတာ့...။
ေက်ာင္းသားတုိ႔ စာသင္ခန္းကို စြန္႔ခြာခဲ့ရေတာ့တယ္။ တူ၊ တံဇဥ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြ ေမာင္းျပန္ေသ နတ္ကို ကိုင္စြဲခဲ့ၾကရေတာ့တယ္။ (၁၉) ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီ။
ျပည္တြင္းစစ္က ဖုန္းဆုိးေျမကို ျဖစ္ေစတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္က မီးေလာင္ေျမနဲ႔ ေသြးညႇီန႔ံကို ျဖစ္ေစတယ္။
စစ္အုပ္စုက ျပည္တြင္းစစ္ကို ျဖစ္ေစတယ္။
ကိုးကား။ ။ဘာေတးလစ္တနာ၏ ေဒါမာန္ဟုန္
(ေခတ္ျပိဳင္၀ဘ္ဆိုက္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
0 comments:
Post a Comment